Alle inzendingen over wuiven OR voeten OR lopen

voeten lopen in eiwit van zee boven mijn hoofd wolken in dooiers van geel leven omsloten in kalkschaal van dood…

oren dansen op muziek uit duizenden violen in geelblauw ze wuiven ogen mee naar volle tafels opgedist in verzen parels in de stem in zinnen en toch onzin woorden breken hun betekenis versnipperen tot letters die ze zijn violen wuiven geel en blauw…

stilte in natuur onuitwisbare indruk bomen die wuiven…

Wandelen op het strand, schoenen vol met zand, lopen in het bos, voeten vol met mos, glijden over water, zórgen zijn voor later...…

Het gras buigt onder mijn voet, een houding die slechts een tijdelijke is. Zodra ik verder loop, richt het zich weer op, sprietje voor sprietje. Buigt het gras te laat, ook afgesneden is het gedoemd mijn voet te dragen. Ik kom naar je toe, je armen zijn al gespreid. Mij hoor je niet klagen.…

Stap voor stap zet ik voetje voor voetje plaats ik, zucht na zucht slaak ik traan na traan pink ik weg, al loop ik niet achteruit, mijn lijf gaat dat wel, stap voor stap, voet voor voet, zucht na zucht en traan na traan!…

mag ik zacht met wolken wuiven de zon toejuichen en de wind bedanken voor de koude nacht heb op je gewacht nog mistig was je lach de wegen waren glad maar jij kende het pad ik wolkte wuiven zag de morgenstond voor buien buigen het eerste juichen van de rode zon…

langs poldersloten wuiven blonde rietkragen zwoele zuidenwind…

Ik neem een bosbad – in geuren, wuiven, tjilpen, knappende takjes.…

In de bonte berm wuiven bloemen vrolijk naar een grauwe passant…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik mijden.…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik te mijden.…

zie de zeevogel die met sterke vleugelslag soepel overhelt van de ene kant naar de andere laten we spelen met de wind om te komen waar we kunnen zijn kijken over steile hoekige kademuren zonder angst wuiven wuiven naar de ander prachtig werk aan de winkel kijk de zeevogel doet het al!…

verkleurde bladeren dwarrelen door de lucht strooien hun melancholie voor mijn voeten neer die landen om te zweven ze hebben dat geluk lopen naar het einde het is nog ver genoeg…

rietkragen wuiven meerkoeten vangen zwart-wit snippertjes van licht…

. ---------------------------------------------------------------------- uit: Gedichten 1950-1980 van Bert Voeten (1918-1992)…

Zijn trommen - twee grote, vier kleine, twee tom-toms, bongo's etc. - heeft mijn vader (78) al lang van de hand gedaan maar niet zijn stokken want zijn techniek houdt hij bij op een schijf meubelplaat met een middellijn van 15 cm en, toegegeven, ik ben jaloers op zijn beat. ------------------------------- Uit: 'Een bord bekijken',…

In het voorbijgaan zette je met krijt geheime tekens: driehoeken, andrieskruisen, gevleugelde pijlen, ogen. Ongemerkt bleef weinig. Eén teken stond jaren later nog onder een raam, gered door de vensterbank - een golflijn, getrokken zonder te bukken. Zo klein was je toen zag je nu. -------------------------------- Uit: 'Gedichten 1938…

Zijn trommen - twee grote, vier kleine, twee tom-toms, bongo's etc. - heeft mijn vader (78) al lang van de hand gedaan maar niet zijn stokken want zijn techniek houdt hij bij op een schijf meubelplaat met een middellijn van 15 cm en, toegegeven, ik ben jaloers op zijn beat. --------------------------- Uit: 'Een bord bekijken', 1966.…

Twee keer per jaar reden wij naar het kerkhof, op het 4e graf, 3e rij links van de ingang mocht ik bloemen zetten in een groene zinken vaas terwijl mijn vader knielde op een bankje waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd de wandeling tussen de graven duurde vaak meer dan een uur, mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen en besprak…

Terwijl ik mijn ochtendblad openvouw gaat een jonge vrouw met een jonge takshond tegenover mij zitten het dier reist voor het eerst, is nerveus, scheurt snel mijn krant aan snippers, klimt op het klaptafeltje, bijt in mijn hand, bijt in mijn pakje sigaretten, en legt zo de basis voor een gesprek over dieren (die van lieverlee mensen…

Tussen de schuttingen berijpt je rust, je magerte die pronkt met een tweelingroos lachwekkend verfrommeld. Over je border zijn alleen maar winters gekomen, lijkt het. Schabbig lig je erbij. Een zootje stengels rest je, dat niets draagt, niets dan die ene margriet, in haar iele dans soms kwansuis kussend je platte gras. -------------…

Het gieren van de tram in de bocht doet mij dikwijls denken aan het schuren van het mes op de steen van de scharenslijper maar het schuren van het mes op de steen van de scharenslijper breng ik nooit in verband met het gieren van de tram in de bocht. ------------------------------ uit: Gedichten 1938-1992.…

Sta op! Over de heuvels en dalen Is de lente gekomen. Als dwaas zingen nachtegalen, koekoek, patrijs en lijster. Langs de oevers der stromen Beuren roos en papaver Hun fluwelen petalen. Sta op! Over heuvels en dalen Is de lente gekomen! --------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1992', 2001.…

Door de open ramen ademt ontspannen het huis. Ik zie mijn vrouw voor de spiegel een rode blouse passen - verwachting maakt haar ogen jong als de eerste dag. Ik hoor het kind de trap op komen met een mond vol vragen. Buiten in de zomerdroogte zijn alle geluiden rond en verend. Aan lange draden van licht zweven de acrobatische vogels. Bomen…

En dan die surfers, gehaakt aan hun driehoeken, achter hun ramen geen land ziende, niets dan hun eigen vaart, het schuim om de planken, het schuim dat kookt op hun voeten, vervlokt in de wind, hun zwarte rubberpakken laat glinsteren.…

Een klinkende woning openstoten een huid van taal blootstellen aan weer en wind. Woorden vinden naar het hart van de werkelijkheid langs de weg van de meeste weerstand.…

Schuin tegenover het bisschoppelijk paleis kocht ik mijn eerste plaat van King Oliver met Jazz, met Blues en de High Society Rag. Het gebeurde later meer dan eens dat ik daar stond mee te trappen met Basie of Johnny Hodges terwijl de bisschop in zijn hoge Renault uitreed op een golf van roomse blijdschap. Wat devotie betreft was er geen verschil…

ergens onbekend lopen wij elkander nooit gekend eenzelfde doel allebei iets van plan zonder overleg voor elkanders voeten dan een nieuwe horde…

licht zo wuiven ook de beukenblâren alsof zij in hun wuiven roerloos waren Wie met een luit in het hart door 't land gaat en in het water van zijn ogen stuwt het worden van een zang perst hij niet op zijn lippen uw-Amarillis-schone naam…