Alle inzendingen over zee OR strand OR branding

van de zomer waar is de rust van strand roept een verdwaalde dromer…

Kom mijn liefste volg mij naar ons geheime land volgt mij naar dat dromenland waar wij zullen dansen mijn liefste daar op het maanverlichte strand waar de zee onze liefde deelt de branding onze voeten streelt Omarmt en overlaadt mij met kussen houdt mij vast mijn liefste verwarmt mijn hart voor het gaat rusten droogt die liefdevolle traan…

We liepen op het strand, ik zag de verten, de branding, de glinster, hij keek naar beneden. Ik moest aan mijn moeder denken, die ook altijd zo naar beneden, naar de grond keek terwijl ze liep. Ik had willen zeggen, kijk naar de zee de duinen, de wolken hoe die drijven. Maar ik zag zijn gepeins en liet hem.…

ik leg mijn hand zacht op je stem eigen me de tonen toe verwarmend is je melodie vibreer met je mee en als mijn vingers snaren raken voel ik weer de branding van jouw zee nooit liet jij mij op het goudgeel stranden een groene duin waaide verkoeling naar ons twee we gingen horizonnen zoekend naar de symfonie handen konden elkaar…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

En de branding vervolgt zijn koers steeds hoger loopt uit op het strand om terug te keren als het beeld dat zichzelf binnenstroomt.…

op het klamme strand van haar huid waar de lagune zich opent huist het weekdier in wier dat deint op de hijgende ademhaling van een zee die het akkerland verkleint spiegels waarin wij herkennen spatten uiteen en in scherven dalen wij langs atonale toonladders, happen naar licht dat zich nestelt in haar vergezicht jij, stamelt zij met…

Jij stroomt binnen en ik waan mij in een roerige zee, raak daarin op drift, word van mijn verstilde strand gelicht.…

Koud tot op het bot speelt de wind met het getij die golven opstuwt die uitdagend tot grote hoogtes klimmen om zo in woeste branding uiteen te spatten om met al hun kracht het strand te kussen…

Ik luister naar de branding, naar het water uit de zee... ‘k luister goed want golf na golf, komen er woorden mee... Ik kijk nu naar de branding, naar golven, eb en vloed... en kijk maar goed want op en af, geeft vloed me telkens moed...…

veelvormig water der zee, los me op en neem me mee. Houd mij in jouw diepten gevangen Voer mij mee naar zonnige stranden. Laat mij opgaan in wolken jouw veelzijdigheid vertolken rimpelloos glad zijn door de zon uitgedaagd en ontstuimig kokend door de wind opgejaagd.…

Alles vloeide zo onophoudelijk door, ik liet mij maar drijven, dobberde mee, belandde als wrakhout op het strand, werd dan weer meegezogen door de zee. Zo ontstond, in strak verlopende cadans, een krachtig en betekenisvol ritueel: het orde scheppende ritme van de branding dwong de chaos in het gareel.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Een loodzwaar gevoel tranen branden een nieuwe dag zonder doel Wandelen langs het strand de herfst ademt een frisse adem uit de hemel traant zonder geluid Alleen, voorovergebogen huiverend, bedrogen de wind giert met me mee Gedachten buitelen in zee mensen passeren zonder groet aan mezelf heb ik genoeg Stemmen in de branding vermoeid…

Een fluistering van stilte Schemering in de nacht Sterren die intens stralen Maanlicht zo zuiver zacht Het strand stil en verlaten Alleen het ruisen van de zee Zachte golfjes in de branding Nemen mijn gedachten mee.....…

gaan en naar de grijze zee en de verlaten branding kijken en dan met gave schoongespoelde schelpjes in mijn hand staan --------------------------- Uit: Verzamelde gedichten…

nog rolt de zee met voeten in de branding en ruist zijn oeverloze stranding godverlaten staart de lucht uit wolken die de zon slechts grijs doen schijnen de streep van horizon laat diepe troosteloosheid in een verre bui verdwijnen want ik heb jou gevonden in de korrels van het zand jaren sloegen stuk aan strand jij geeft mij…

in koestering de branding dreunt voluit ik wil deinen in de zee zachtjes door je blik gedragen nu kan ik nog met je mee als ik de tijd maar kan vertragen…

strand zal zich weer vormen in een spetterend hoogtij hier is de zee een beest duinen worden weggeslagen nog is het constant feest op de boulevard van is geweest…

nog rolt de zee met voeten in de branding en ruist zijn oeverloze stranding godverlaten staart de lucht uit wolken die de zon slechts grijs doen schijnen de streep van horizon laat diepe troosteloosheid in een verre bui verdwijnen want ik heb jou gevonden in de korrels van het zand jaren sloegen stuk aan strand jij geeft mij ogen…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

bivak van zee zand en duin de branding dag en nacht mijn resonantie wisselstroom ongrijpbare krachtbron ik laaf mij…

zag ik een man die dacht dat hij de branding kon temmen en die zowat verdronk in zee maar het was zijn tijd nog niet hij mocht nog even mee…

de vloed ze weer meeneemt En de zee ook jóuw beetje zout claimt Daar op dat strand waar we graag komen Verwezenlijk jij m’n dagdromen Met je roze bikini en jeans hotpants Zet niet alleen de zon mij in de hens Waar wij zoenen in de branding Maakt elke golf zijn laatste landing Op de grens van water en land Waar de golven walsen op het…

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

Ik ben een rots in de branding van de zon Ik ben een rots in de woeste golven van de zee Ik ben een rots met een stenen mantel om me heen voor tegen de pijn Toch kan ik niet de rots zijn die ik wil zijn…

de zee is niet het lijfbezaaide zomerstrand de buiken verankerd in het hete zand de zee is niet hengelaars op de pier hangend aan hun stok verstokt de zee is niet vissersboten zwalpend op de groene golven gevangen in hun netten de zee is zelfs niet meeuwen die schreeuwen in de branding of een zon die ondergaat in zee de zee is alleen…

Het water strekt zich zo ver en leeg uit in zijn leegte van zilte geur zee van stilte. De zee is achter de horizon. De maanschijf glijdt laag over het water rondom heldere stippen spiralen van rust en beweging. Ik luister. Voor mij alleen maar het gerucht van de branding.…

Dan nadert het moment waarop úw tenen, kuiten, billen, buikje met de branding kennismaken: best heftig hoe die hitte oplost... De zee vindt u vast reuze aardig. Hoor uw zegekreten kaatsen! Als kwallen zijn uw stadsneurosen naar de diepere lagen verjaagd. Plezier spat van de golvenkoppen! Herboren sopt u terug naar het strand.…

de hemel lijkt vandaag een glazen boog breekbaar als de schelpen op ‘t strand de branding stuwt de golven omhoog daarachter iets dat lijkt op ‘t moederland was het daar dat ik er een droom had?…