22152 resultaten.
levensstroom
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 739 Als we de stroom
van het leven
hebben aanvaard
laten we de
behoefte los
om controle
te houden…
er is iets tussen ons
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 512 ik de bron
jij de monding
en tussen ons de stroom…
gedichtendag 2012 thema "Stroom"
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 274 als ik doorstroom
uit mijn geldstroom
kom ik als ik instroom
of uitstroom
in een maalstroom
van wisselstroom
want geloof het of niet
maar nachtstroom
is nu duurder dan dagstroom…
stromen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 960 je glipt me door de vingers zoals
een sterke stroom ontsnappen wil
bij elke bocht of waterkant
en nergens is een dam
het laatste beeld van jou verdwijnt
vloeit uit de palmen van mijn handen
drijft weg naar onbereikbaarheid
de richting keert zich van me af
nog even kijk ik om en zoek de bron
waaruit de onderstroom geboren is
ik volg het…
Stroom- loos
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 131 Afhankelijkheid is een naar gebeuren,
hoe je het ook bekijkt,
nou hebben ze in Nieuwegein geen stroom,
wat een malligheid,
nou rijden er wel treinen,
daar is geen malheur
maar de Gein mensen,
kunnen niet buiten de deur,
want de bliksem heeft huisgehouden
en niet zo’n beetje ook,
een weekend zonder stroom,
heel Nieuwegein is van…
Het water stroomt
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 122 Het water stroomt
Ook al lijkt het
Af en toe stil
Te staan, ingeklemd
Tussen modderhopen
Die de stroom
Zo op het oog,
Tot dood, rottend
Water lijken
Te reduceren,
Maar elke seconde
Die je verliest
Aan het stilstaan
Bij de stroom
Die zo op het oog
In haar leven
Geblokkeerd wordt
Zie je niet dat bijna
Onzichtbaar de…
Alles stroomt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 195 Alles stroomt altijd omlaag
water, mest en modder.
Alleen de laatste wel wat traag.
Ook dan eindigt elke klodder,
meanderend en gestaag
komend van de hoogste top,
in de sedimentaire laag
uiteindelijk ergens onderop.…
terecht
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 633 ik laat me
stromen
komen
gaan
geruis
loos stil
verzanden
maar iemand
neemt me
op er
zijn
geen god
vergeten
stranden
eens kom ik
met de tijden
mee
terecht
terug
in zee…
Alles en voor even
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 137 Als een bedelende kandelaar
in het donker
Als een rivier in zijn stroom
zoekend naar de zee
Als een vogel hoger zou vliegen
dan hij de lucht kan zien
Als een mens verloren
zingt naar haar ziel
Dan gaat daar mijn alles
en voor even.…
oranje
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 393 de zon kleurde oranje
bij het zien van zand en zee
het warme strand waarop ik loop
met de zon in mijn gezicht
loop ik van de boulevard af
de zee in
naast mij vliegt een vlinder
die verdwijnt onder een golf
met de geur van zand en zee onder mijn neus
zwem ik die mooie oranje zon tegemoet…
bij kaarslicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 126 de zon
lichtend en rood
een ballon geland op de stroom
aan zijn donkere boorden
het eethuis
bij kaarslicht
over kreeft en wijn
langs fonkelende glazen
staart een man de avond in…
Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 Zon zee en golven
meeuwen vliegen boven zee
naar de horizon.…
[ Midden op de zee ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Midden op de zee
is alles wolken en zee.
Soms zon. Soms sterren.…
ATOL
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 61 het is een wegen op het wiegen
van de zilte zee, onmachtig drijven
in het oog van de brullende zon.
Het spreekt zichzelf niet langer tegen,
het mengt zijn daden door het woord
en laat de zangen opgaan in de stroom.…
Stroom
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.880 Het was een vakantie van niets
doen, van overgave aan zon,
zee en wind, we gaven ons bloot
waar we konden, we verschoten ervan.
We lazen ons bij, boekten opgelucht
tijdwinst op wat nog zou komen,
voelden eigen natuur, een herkenbare
toon die ons niet had ontluisterd.
We liepen veel samen, waadden nooit
dieper dan buiten de stroom.…
Wij
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 275 Wij
samen aan het strand
Wij
samen hand in hand
luisterend
naar wat de zee fluistert
Wij
samen op het strand
elkaar kussend
in het zand
Wij
samen in de zee
er is niemand; alleen wij twee
Een stroom van liefde
voer ons mee
Wij twee,
even één…
mi
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 395 in
dromen
verheven
tot de graad
van
drie en elf
overstijgen
wij
ons hart
zijn wij
voor even
en
stromen
wij mee
tot
de fee
die danst
met wie ze danst
de zee
van tijd
de cirkel
bevrijdt…
Die eindeloze zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 het brede strand met ogen dicht
alleen met de wind op de wereld
stilstaan, richtingloos ronddraaien
de zee kan nu overal wel zijn
de zee, de zee, die eindeloze zee
neemt al je zorgen met zich mee
de zon, de zon, die warme zon
terug naar voor het begon
de wind, die zuiverende wind
blaast je hoofd schoon, m’n lief
dat hoofd vol met donkere…
Gulden Sporen Negentienhonderd Zestien
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.551 In dertienhonderd en twee
beken naar de stroom, stromen naar de zee,
zó de verdedigers van het vlaamse-gemeente-sisteem, sterk in de strijd,
wal, tegen de aanval van de franse leenroerigheid;
zee-wal, pal, als de Rode Zee ten tijde van de Eksode
was, tocht van godsvolk naar Kanaäan, tocht der Joden.…
moeder
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 2.074 Ma, jij was het schuim van de zee,
die het zeewier met zachte hand streelde.
De zon, die door de wolken priemde,
om de bloembollen tot
mooie bloemen te laten ontwaken.
De stroom, die in alle bescheidenheid,
naar de zee vloeide, om het zoute een
zoete smaak te geven.
Een zacht briesje op een zomeravond,
die onze huid deed afkoelen.…
Treurig water
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 2.333 Rivieren stromen
Zoute rivieren
waaruit tranen komen
En al het verdriet
en de pijn
voeren zachtjes met ze mee
naar het diepst van de zee
De stille smart
-als een vloek, een last, een kater,
de smaak van puur azijn-
die langzaam in de zee verging
Maar soms,
in het stille zoute water
proef ik de pijn
van een bittere herinnering…
de zee kleurt
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.167 de wind jaagt
over de golven
omlijst hen met
bleekwit schuim
aan de horizon
kleurt de avond
jouw dode masker
nacht vervaagt de zee
laat branding
hoorbaar breken
herhalend ritme
van stromen eeuwenoud
daglicht onttrekt de zee
aan het duister
aan de horizon
kleurt de ochtend
vaag herinnering…
De zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 De zee, groots onbewogen
worst'lend met zijn eigen kracht
Niet wetend te doorbreken
de dijk, door mij hem toebedacht
Kon ik als de zee zo stromen
Mijn rijk uitbreiden tot de kim
Geen euvel op de weg te vinden
zo kalm rustig zonder zin.…
Gestage tijdstroom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 193 Tijden nemen mij mee
in hun stroom
zacht laat ik me drijven
tussen oeverloos lijden
en stroomversnellingen van feest
gestaag glijden de oevers
mij onttrekkend
aan het oog der vogels
die azen op mijn hart
langs water dat mijn brein ontwart
en aan het eind der stroom
beland in eindeloze zee
vermenigvuldigd met gelijken
dansen wij verheugd…
inzicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 147 als ik nog eens
met die jongens
zou praten zou ik zeggen
jongens God bestaat
helemaal niet denk na
ga naar de zee en luister
naar de golven die aankomen
kijk naar de rivieren
die stromen door het land
nergens is er iets heiligs
maar ik begrijp dat je verlangt…
Tanka 10
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 52 nu de stilte daalt
nu de stilte daalt
groeit duistere eenzaamheid
in lege bomen
de oudste dromen
weerspiegelend in de zee
stromen vol najaar
het geruis van de golven
de maan helder als een ziel…
De stroom
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 349 De stroom is drooggevallen
te krachtig en te snel…
Stromen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 506 Licht steekt af
tegen de schaduw van de aarde
ergens slaat al middernacht
in flarden
in een wind
waarop reeds druppels drijven
ergens huilt een kind
waar ouders kijven
om het huilen
straks verwacht men
huilt de wind…
Stromen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 505 Een wilde wingerd
omarmt lieflijk
de grote den
voor mijn huis
Haar takken wiegen
zacht heen en weer
op het ritme
van een warme bries
Kon ik zijn als die boom
mijn gevoelens laten stromen
op het getij van het bestaan
en me laten omarmen
door 's levens ranken…
stroom
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 436 voordeur open
vriendelijk onthaal
liefslawine
achterdeur al op een kier
van
die eenzaamheid
moét koesteren
raken tallozen elkaar
kortstondig
langzaam schuivend
allen dezelfde weg
tussen
die twee
vermaledijde deuren
met onbegrip
woede om de leugens
verwarring en verdriet
gevallen, in ongenade
geslagen
met de stok
van die…