197 resultaten.
grip op het hier en nu
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 102 het meisje met de zonnebloempitten
kreeg zojuist een zaadlozing
gelukkig had ze nog potgrond
wat een aardse liefkozing
wachtend op de zonnebloemen
en de volgende lading zaad
groeide het meisje belopend mee
ze spinde in haar spinneweb nog een draad
al de herinneringen in vakjes
zie de foto's ingelijst aan de wand
van al wat is en wat was…
Haar ludieke intrige
netgedicht
2.0 met 59 stemmen 30 ik zag op
het wiegen
van de wind
de gele schicht
van een verre bloem
zo op de
grens van
horizon en
opgeschoten
weidegroen
zij markeerde
in haar ludieke
intrige het einde
van de nog
zichtbare wereld
haar grootsheid
dwong mij in
gepaste eerbied
dichterbij te komen
haar droomgrens
te raken om van
van wind en wiegen
met zonnebloem…
Droom ons blij
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 999 droom mijn gedachten
gedichten zo prachtig
de woordjes zo lief
voor jou hartendief
zonnebloemen violen
emoties die dolen
zoentjes verdwalen
in de dalen
van emoties zo lieflijk
huppelend verblijven
verwarmt onze lijven
voel hoe gerieflijk
je ogen behagen
de vonk kruipt in mij
het vuur verwarmt
we voelen ons blij…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
zonnewit
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 682 dat ik verdwaal
in poëzie
en stemmen hoor in woorden
vragen aan de dag
dat je dan glanst
vast aan het licht
en zonnebloemen
als een lentedorp
in strohoedgeel
diep in oneindigheid
de groet aan bogen
- zonder schaduw -
en aan gekleurde krekels in geknotte bomen
die gezichten naar de deuren
dragen
dat ik verstil
uit verte…
Gevogelte van divers pluimage
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 Allerlei verschillende
onder andere:
'waarondermeer'
was iets speciaals
dat veel te raden overliet
zwarte
en ook vliegende
welke de lucht ingingen
bij heftige rukwinden
oorschelpen
bloempotten met boemen:
madeliefjes
zonnebloemen
rozen
orchideeën
er waren volières
met pauwen en paradijssoorten
vreemde vogels met hanenkammen…
Ik leef.
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 279 Ik leef, want ik zie
groen gevulde velden
zonnebloemen, die wuiven
op golven van de wind.
Ik leef, want ik zie
mijn tranen en twijfel
maar ik sta op, vlieg verder
op vleugels van hoop.
Ik leef, want ik zie
de liefde van mijn leven
hier altijd om me heen
gewoon, samen gelukkig zijn.…
jaargetijde
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 435 nu nog schaduw in de tuin
tien zonnebloemen blinken zwaar
de kat strijkt en vogels zoeken naar
een enkel evenwicht
perzikkruid verzoekt een wilde bij
om toch ook een vlinder
toe te staan
in haar gaan ging zomer mee
ze stierf aan armoe en het vallen van
de nacht
ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden
maar het heden biedt niets meer…
schilder je huis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 100 ik zie
je lichtblond vlassig haar
de bleekgele kleur van het paard
de geel gevlekte velden
de zonnebloem in je hand
het suurlemoengeel van de sterren
het amarillo van de wilde bloemen
ik voel
het okergeel waarmee
je ons lijven schildert
in doffe goudgele tinten
ik proef
de honingsmaak
van het gele saffraan
de gele kleur van zwavel…
zonnewijzers
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 479 geen schaduw of boodschap
verstoort hun vreugde van bevestiging
ik beloof
ze nog meer blauw en vraag
of ze mijn gedicht willen binnentreden
zodat ik het schateren kan horen
als kinderen onstuimig op het zandstrand
fladderend in wind en rode
zomerwolkjes
op blosjes van scheppend ongeduld
ik zwaai naar hen
en droom weg, op zonnebloemen…
Als een schilderij van Vincent van Gogh
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 Voort voort, ik word gek
van alles tegelijk zien
een totaalbeeld vanaf hier
en daar en van boven en opzij
de wereld, mijn kamer
het veld vol zonnebloemen
in een vaas en nog een vaas
alles bij elkaar geplakt
tot fictieve gezichtspunten
die in elkaar overlopen
zoals mijn hersenen dat doen
met alles
dat de zenuwen meedogenloos…
Verlichte nacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 2.691 Met haastig weggedraaid gelaat
schuilen de zonnebloemen voor het poollicht
Het geluid van hoog afgestemde harpen
sterft weg over de juichende steppen van weleer
een schrale wind, een jammerlijk knarpen
omlijst de schepping van de vroegste Ambachtsheer
De engelen, ze zijn wat verlaat
zo dachten de grijzen onder het oostenlicht
Voor een…
[Tussen de wieren]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 184 Tussen de wieren
bleke zonnebloempitten -
ik begraaf ze thuis…
Zonne-bloem
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.945 Ik ken een plant, niet fraai van loof
niet schoon, niet rank gesteeld.
Haar vorm is lomp, haar bloem is grof,
Geen dichter zingt er ooit zijn lof
of nam haar tot zijn beeld.
Toch heeft zij iets wat mij behaagt.
Zij keert zich naar het licht,
van af het eerste morgen-uur
wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur
haar groot en geel gezicht.
Ik…
Regen, regen in de tuin
poëzie
4.0 met 4 stemmen 680 Regen, regen in de tuin,
- o gestild begeren, -
zonne-bloemen, schoon en schuin,
die hun loom-gekroonde kruin
naar geen zon en keren;
nieuwe blanke glanzen aan
zware en matte vruchten;
- vroom herleven van mijn waan
door een zacht-gerezen traan,
door mijn zoete zuchten;
- heel het huis is warm en toe;
buiten ruist de regen;...
- vrezig-blij…
Zonneblom
poëzie
2.0 met 3 stemmen 1.028 Hoogopstrevende zonneblom,
Uw sterke stralenschijven
Wendt gij naar de hemel om,
Weet zon en bloem te blijven.
Zonneblom in zonneschijn,
Zal mijn ziel ooit anders zijn?…
Ik Vincent
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 146 Droomde dat ik
in een diepe put gegleden was
als ezel met een frame
vergeeld overspannen canvas
ergens ver van thuis
op een heel breed akkerland
omringd door irissen en zonnebloemen
aardappeleters
ingesmeerd met kolengruis
blèrend omheen de rand:
wij zullen jou verdoemen
betweters applaudisseerden:
jij schildert je onkundig regelrecht…
Een open hart in zongebed
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 162 de heuvels
waren rond en vriendelijk
de beek al wat bejaard
een trage stroom
in lichtend zand
cipressen aan de oeverkant
ik vond je
in de warme wind
eenzaam tussen rank en druif
jij zonnebloemde
als een kind
voorover in een lome wuif
bloeide
waar de tijd was stilgezet
een open hart in zongebed…
Zaadmaand.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.019 Daar stond een late zonnebloem
te sterven in de leste zon,
en niemand in de wereld
die haar nog helpen kon.
Van lijve zo belachelijk
gelijk een leuterwijf,
met vuil versleten kleren
om 't uitgedroogde lijf,
Een mensenhand, gerimpeld,
had die haar troost beloofd?
Die sneed van 't mager halsken
dat diep-gebogen hoofd.…
Zonaanbidders
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 Ze bewonderen de zon
reiken hun lange nekken
hun kopjes draaien mee
om al het licht te volgen…
Geen titel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 111 zinnigs
in te lezen en ik probeer
er niets in uit te leggen
want veel te snel geven we namen
aan iets wat dat niet mag hebben
veel te vaak menen we
dat teksten iets waardevols zeggen
menen we iets nietszeggend
als diepzinnig uit te moeten leggen
vage geschiedkundige verhalen
doen de waarde van beelden
en schilderijen bepalen
waardoor zonnebloemen…
De geur van herinnering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 519 Zij reden over de zwarte grond
licht en bloemig aten gepocheerd
dronken pinot gris langs de cote
in het restaurant schoof zij haar
voet tussen zijn benen en hij
plukte zonnebloemen en schelpen
ze neukten ontelbaar in die tijd
tussen branding en afscheid
tussen liefde en spijt
tijd verstrijken en nergens oevers
Zij reden voorbij lavendelvelden…
ze geeft niet op
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 475 hoe ze steevast zonnebloemen plant
in haar verlangen naar een zomer
aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei
die nooit stroperig genoeg lijkt
ze houdt van Vivaldi en nog enkele
anderen die dood of levend zijn gegaan
zoals regenbogen die nooit blijven
en toch blijft ze kijken
ze draagt altijd een cardigan
tegen het rillerige van de avonden…
Vergane schoonheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 638 naar jouw handen kijkend
wordt het zichtbaar hoe
ringen langzaam van je vingers glijden
tijd heeft je getekend
waardoor je ouder bent gaan lijken
diep van binnen bleef je dat meisje
van twintig dat ronddanste in de weide
wat haar rokken deed bollen
zonnebloemen lachten haar toe
al stierven die als jij 'n vroege dood
©Lady Love…
Soms woon ik nergens
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 650 De zonnebloemen spreken
van vertrouwen dat geel groeit
en dagelijks de zon verbleken doet.
Ik groet
de nieuwe morgen en je stille lach
omdat alweer een dag
ik nergens woon en toch echt thuis ben.…
het dagelijks brood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Honger
kennen we
-hier- niet meer
'Wij hebben trek'
zoals ik van
mijn ouders leerde
Hun oorlog
nog verser dan brood
in hun geheugen
Wij keren
-dagelijks- weer
bij 'warme bakkers' met hun broden
Vloer-en volkorenbrood
meergranen en zonnebloem
worden ons -handwarm-aangeboden
In vurige ovenmonden
mogen we blikken
prikkelende…
Schilderachtig karakter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 246 't Gewelf strakblauw
Zonnebloemen
Bootjes
Vrolijk vliegende vlinders
Zoals dat hoort
Levendig
De dagen prijzen jullie
Nieuwelingen
Deze eeuw
Verwachtingsvol in jaren
Gedijde tijd
In toekomst...!
Verona/Florence - Toscane; 2011/2009…
't lievertje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 kalverstraat/hoek spui
zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen
rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog
plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia
als schaduw van een laat zomerse dag
een vent, een zwerver op afstand kijkt
zij kijkt verlegen weg
zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel
aandachtig, charmant, intelligent…
niets dan dit
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 115 zijn het de bloedende handen
met tranen gewassen
de wisselende tekens
aan de lucht
is het de blinkende vogel
die verblindt
de nachtelijke uil met
uitgeslagen vleugels
zijn het zwervende schaduwen
in licht en donker
de parelmoeren wolken
van het voorjaar
is het het weifelende
blauw van de iris
het uitbundig geel
van de zonnebloem…
De reis
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 205 een streep trekkend door lijnen
die voor de hand liggen, neem ik de trein
laat mij vervoeren door lavendelvelden
en terrassen met wuivende gewassen
zonnebloemen die het blauw ingroeien
rotspartijen waar korstmossen gedijen
het landschap lijkt voorbij te varen
zoals de jaren rugwaarts roeien
en in mijn jas gevoerd met lapjes leven
bloeit…