Alle inzendingen over automutilatie OR pijn OR te laat

Zie mij lopen, kijk mij toch eens gaan ik ben een meisje, zonder zelfrespect Mijn eigenwaarde is lang van de baan kijk maar, mijn armen blijven bedekt Wonden in mijn armen en mijn been Ik voel mij zodoende geschandvlekt Niemand merkt dat ik bloedend ween want ze zien mijn armen altijd bedekt In bed huil ik ’s nachts telkens zacht voordat…

Ze woonde in het notendopje van haar eigen wereldje klein Ze miste ‘t bijzondere knopje, dat knopje om gelukkig te zijn In stilte leefde zij het bestaan van een treurig wenend mens Die het liefst was doodgegaan na elke niet te vervullen wens Altijd in ‘t eenzaam schreien wijl het duister om haar hing Kroop de dood heel nabij en vroeg…

Omdat ‘t werkelijk aardedonker was ontstak de maan maar zijn fletse licht Echter onder het koude dakraamglas tooiden tranen haar bedroefd gezicht Omdat deze stilte om te snijden was bloedde al ‘t eenzaam van haar hart In het kastje toefde een scherfje glas in een anoniem doosje, ergens apart Omdat ze lang al aan het einde was fluisterde…

Ze weende dikwijls in stilte want het leven gaf haar vaak een schop Haar benen staken in lange broek zelfs als de zomerzon erop scheen Thuis zat zij in een donkere hoek en ze zat daar met haar mes alleen Haar littekens spraken ‘t verhaal van het alleen en ‘t verschopt zijn Op school alom en door allemaal van ‘t schreien van bloed uit pijn…

In ‘t winter donker, enkel op de tast, vond haar hand bijna vanzelf de weg Vanuit haar bed zocht ze in haar kast naar het mes, dat ze vond bij de heg Nu al drie uur huilde ze zonder traan want ‘t eenzaam deed haar zo’n pijn Na zoveel jaar van altijd alleen staan dacht ze aan de dood onder een trein Voetje voor voetje, zacht de trap af,…

Ze zou zich nimmer meer snijden had zij zichzelf laatstelijk beloofd Ze was anders dan andere meiden om haar benen en ach..dat hoofd Ze zou nadien om het leed wenen om ‘t groot verdriet lucht te geven Ze voelde zich echter zo alleen en ze was lelijk, werd erin gewreven Ze zou het snijden voortaan laten haar bloed nooit meer laten…

geef dan toch wat ruimte aan je hart Snij jezelf, geef nu lucht aan je pijn biedt aan dat verdriet een uitlaatklep Laat dat masker, leer jezelf toch zijn bevrijd je eindelijk uit dit eigen web Snij jezelf, bestraf je foute reacties eiste haar aan snijden verslaafde lijf Haar hoofd bestreed ’t latent verlies nadien vond ze zich zo’n stom…

of van haar leed van zoveel jaren Ze was gisteravond laat betrapt en ze wist echt niet uit te leggen Dat zo ‘t leed even was ontsnapt Dàt kon zij gewoon..niet zeggen…

ontving ik ergens in mei het vroeg wil je mij helpen, misschien Het komt geregeld voor dat ik mij snij en, tja mijn leeftijd is al bijna veertien Ik vroeg, als je smart hebt, huil je dan het antwoord luidde als verwacht, nee Dan huilt mijn lichaam zoals ze ’t kan en tja, met dat snijden, daar zit ik mee Ik wil dat het allerliefst vandaag laten…

Als ik smart voel, o dan snij ik mij om mij wat minder rottig te voelen Op die wijze komt er spanning vrij welke in golven aan kwam spoelen Zo ongeveer begon ze het gesprek zij zei: Ik moest met iemand praten Want wellicht is ‘t wel mijn gebrek dat ik 't snijden echt niet kan laten En weet je, later krijg ik altijd spijt maar dan is het…

liefde maakt je mooi...en laat je ook nog stralen... Liefde...geeft pijn... pijn in je zijn... pijn maakt verdrietig hoe verklaar ik dit nietig?…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

ik heb pijn en verdriet maar niemand die het ziet de pijn is moeilijk te verdragen en lastig om kwijt te raken ik zit nu in het heden, maar ik wil terug naar het verleden ik kan de pijn niet meer aan maar ik moet het laten gaan…

Ik ren en ren voor de pijn maar jij komt me achterna doe me geen pijn! laat me met rust! ik wil alleen zijn! maar ik val neer en sluit mijn ogen ik voel de pijn maar ik kan niks meer doen jij gaat gewoon door met pijn doen…

Als de pijn voorbij is kunnen we dan weer praten of zullen we het laten was het iemands schuld Als de pijn voorbij is kan ik de gedachte dan laten dat wij elkaar bezaten en hoe lang duurt geduld Als de pijn voorbij is weet jij dan de weg of enig uitleg als het zeer is gevlucht Als de pijn voorbij is wil je me dan weer zien en even…

al voelde ik de pijn met zoveel woorden die ik zei met zoveel pijn bedek ik de pijn met zoveel pijn laat ik je los omdat je niet meer van me houdt dat je nu weg bent doet me veel pijn eenzaam en alleen loop ik rond in het park daar staat een jongen waar ik even troost bij zoek al voelde ik de pijn…

alle boeken Alsof het feest was Laat de film maar draaien Laat 't leven maar zijn Vergeet de pijn…

Pijn van het alleen zijn Laat het respect bloeien voor het samen zijn Pijn diep geworteld Groeit hogere toppen van geluk Pijn van onmacht Maakt macht zo miniem Pijn gehate vriend Met jouw vriendschap, wordt ik een beter mens…

Ben ik onbeleefd omdat ik mensen geen hand geef niet altijd is er wat aan te zien maar toen ik opstond scoorde ik al een tien het is zoals ik het beschrijf reuma beheerst op dit moment mijn lijf. Ach, noch wat psoriasis erbij daar word ik ook niet vrolijk van of blij soms zit het mee en soms zit het tegen ik wou alleen dat ik nooit reuma…

Laat de nacht de nacht zijn Laat de dag de dag zijn Laat mij verlichten uw pijn O laten wij lachen zou dat niet ontzettend fijn zijn…

Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Ik moet sterk zijn Het allemaal ondergaan Ik moet sterk zijn Niemand mag het zien Mijn verleden een kras Mijn toekomst een vlek Alles zwart en hart Maar niemand mag het zien…

Vertekening van de werkelijkheid Verbeelding van de waarheid Verdediging van de trots Veroordeling van de onschuld Verspreiding van het slechte Vernietiging van het eigen Wij, die zijn ondergedompeld in het onjuiste Verdrinkend in de de diepte van het vloeiende Water als normaliteit Doorgebroken door de dijken, om de mensen te bereiken Onwetend…

mijn dode ogen zie mijn haat en pijn laat mij nu geloven dat ik ook slecht kan zijn…

Dus wilt u alstublieft te laat betalen Opdat wij onze doelstellingen halen.…

glijdend naar beneden een druppel pijn en verdriet ik wil het wegvegen maar kan het niet ik laat het lopen, laat het gaan mijn traan…

hou niet van me, ik doe je pijn mijn tijd moet nog komen, ik zit in mijn diepste dal en jij weet dat hou niet van me, laat dat maar aan mij over ik zal je pijn doen dat weet ik zeker dus hou niet van me!…

zit ik in het Zelf zijn mijn tranen de sleutel pijn los te laten…

Laat je leven Niet stil zetten Door angst en pijn…