Alle inzendingen over eenzaamheid, OR liefde, OR depressiviteit

Of niet kan verzinnen waar de eenzaamheid me dwingt en steeds begint met gebroken vertrouwen. En sporen achterlaat van een gevonden liefde die me altijd wakker maakt en weer laat verdwijnen als de kleuren van de eenzame nacht elke droom uitdoven.…

Liefde wil vrijgevochten worden. Liefde die in kooien leven moet, blijft geen ware liefde meer. Wordt eenzaam. Is angst. Gekooide liefde is nooit trouw. Vrije liefde blijft altijd trouw, aan vrienden en vriendinnen. Vrije liefde leeft tijdloos open. Liefde laat alle harten kloppen. Laat ons woordeloos voelen ...…

Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort Van het vlot afspringen om te verdrinken In de zee der liefde Waar jouw ogen mij vol liefde vervullen Hoor mij het lied der wanhoop zingen Om verzwolgen te worden door de golven der eenzaamheid En mijn gelukzaligheid te vinden in jouw ogen.…

Een man genaamd Henk uit Drachten was het zat om op een liefde te wachten. Hij ging toen op Love @ Lycos en toen was Tineke de klos.... Zij hebben nu beiden geen eenzame nachten.....…

niet omhelst door dromen in eenzaamheid voel jij gelaten wat er ooit was een liefde in handen niet meer dan een wens ontglipt aan het leven verdween jouw lach…

Jaren verjaren, woorden vermoorden, verliefdheid vervliegt liefde naar liegen. Leugens uit liefdeloosheid. Waarom, waarom? Er rest alleen eenzaamheid.…

Mijn karma zal ik dragen in eenzaamheid. Niet meer om liefde vragen, Weten, er komt een andere tijd. Liefde kan ik geven, Zonder te ontvangen. Mijn best doen in dit leven En niets meer verlangen. Volharden, al doet het mij pijn. De beloning hierna, Zal een leven vol liefde zijn.…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis?…

het als je terugkijkt op een leven dat verdwijnt eenzaam als je iets wilt vertellen zonder dat er iemand hoort toch, weet ik, is er nog iemand die meeluistert naar ieder woord: Eenzaam lag Hij in een kribbe in een voerbak, vuil en oud eenzaam sprak Hij van Gods liefde maar het liet de mensheid koud eenzaam spreidde Hij zijn armen de mens…

Eenzaam en alleen tussen vier muren opgesloten Geen liefde om me heen ik voel me verstoten Ik wil de liefde voelen maar die is niet in de buurt Dan lig ik weer in mijn bed te woelen en niemand die mij de goede droom instuurt Zo voel ik me al dagen maar het kunnen ook weken zijn Het zit maar aan me te knagen Liefde krijgen vind ik…

Ik dacht dat ik gevangen was in een web van eenzaamheid en stil verlangen Een verlangen naar het onbereikbare...liefde Ik dacht dat ik opgesloten was in een wereld koud en kil. De kilte van het leven, een leven zonder...liefde Ik denk, ik droom, ik voel dat mijn wereld plots is vervuld met ongekende warmte.…

maar een keer maar ik weet niet wat ik zeggen moet ik zie je keer op keer je aangezicht smaakt me oh zo zoet en ik wil je graag zeggen dat ik zonder jou niet verder wil maar hoe moet ik dat brengen zonder dat ik alles verspil Mijn liefde zit in de druppels van de regen mijn liefde zit in de warmte van de zon maar met jou hier zo bij me…

Mijn Hand Raakt teder de jouwe Eenzaamheid is verdrongen Geen gevaar Jouw hand Raakt teder de mijne Ik zie in hoe mooi de liefde wordt bedreven…

Een traan vol verlangen door eenzaamheid en een traan vol liefde door jou.…

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

niet langer in staat te voelen hoe schoonheid groeit open bloeit met liefde stoeit dwing ik mij in het alleen zijn zonder herinneringen omvat de eenzaamheid die het sombere uitvergroot…

Ik mis de liefde die je gaf zoals die mij deed zweven op de wind. Ik mis de symfonie die wij waren, nu vervangen door een eenzame toon. Ik, ik mis zoveel van je. Elke dag en ieder uur. Wij zijn niet zoals vervlogen, wij zijn ik en jij, Eenzaam en alleen…

Soms kan de eenzaamheid zo sprekend zijn. Leest men de boekdelen van het hartgrondig ongelukkig zijn. Van geel naar groen breekt het leven in ergernis. Het gaat mank aan deficiënties in een persoonlijk gemis. Alles heeft zijn grenzen. Vooral als het om de liefde gaat. Een mens is veroordeeld tot de eenzaamheid.…

Valt er met mij nog te praten? Ik kan jou confronteren met mijn haperen Dat zoekende, het trage dat ikzelf moeilijk verdraag? En wat denk jij dan van mij? Ik word kleiner, te klein voor alles en iedereen die ik ken, steeds meer valt er af van mijn wereld Aangewezen op vrienden die mij nodig hebben Er lijkt dus niets veranderd maar…

Liefde kan niet eenzaam zijn. ----------------------------------- uit: 'Het boek der liefde', 1921.…

Want depressiviteit, dat los je niet alleen op Dat doe je met z'n twee.... Ik neem je mee naar heerlijke duinen En jij, jij vleit je daar dan neer De halmen en het ruisend riet Is even jouw geneesheer... Ik vraag je dan je ogen nu te sluiten En trek een denkbeeldige cirkel om je heen Bedenk een plek, bijvoorbeeld deze...…

Man, man, die kerel straalde één en al depressiviteit uit, een wonder dat er niet velen door hem door het lint zijn gegaan.…

mijn lichaam het is opeens zo stil alsof ik niks meer wil eenzaamheid weg? niet alleen meer is het pech? niet rustig teruggetrokken in een donker hoekje maar ook niet vrolijk of blij geen liefde en geen pijn?…

Sterren die niet op elkaar lijken, de nacht verliest zijn tederheid eenzaam wachtend op de schaduwen die haar altijd beminnen in de droom van gevonden nachten en een koude liefde mooier dan de eeuwigheid…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

liefde worden gevuld ze verlangt zo naar warmte en stralend licht nu helaas nog in een eenzame waas gehuld maar dat komt omdat het ernstig was ontwricht…

mijn eenzaam rijk binnenleven enkel liefde was mijn streven, sterkte was mijn geven. Sterk en krachtig op zelfredzaamheid gehoopt. vliedend in de tweezaamheid de oorzaak werd beloont. mijn krachten weggehoont Leef nu weer vreugdevol vol hoop heb ik herkent dat ik je al vergeten was mijn eenzaamheid de vriend.…

Liefde ziet ze in het spiegelbeeld dat ze nooit wenst te delen met wie haar niet zoekt in de kamers waar dromen en spiegels altijd de leugens vertellen die ze net als de schreven van haar eenzaamheid met iedereen wil delen…

nippend aan jouw beker drink ik als elixer je liefde en les mijn dorst in de meest radeloze momenten waarin ik vrees mezelf te verliezen enkel gekleed in eenzaamheid…

Haar gezicht is haar ongeluk van oude tranen die beginnen en hoopvolle woorden die volgen waar ze liefde zoekt en elke nieuwe leugenaar haar vindt en alleen haar eenzaamheid verwarmen zal.…