Alle inzendingen over gek OR mijzelf OR mezelf

Hoe lang kan ik het nog negeren en hou ik mijzelf voor de gek, ik strompel door tot aan de eindstreep met de strop stevig om mijn nek. Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen dan bang zijn iets te verliezen ten koste van de blaren op mijn bil door het zitten op twee stoelen.…

Ik de enige ben die mezelf herken. Dan vraag ik me af 'is dat wel goed'? En verzamel ik uiteindelijk alle moed om te gaan praten met iemand die ik vertrouw; geef ik iets uit handen van zelf berouw. Aan mijzelf twijfel ik nogal vaak, maar tijdens het carnaval is het helemaal goed raak. Dan ben ik gelukkig, gek en in de war.…

ik zie jou ik voel me uitgelaten ik zie jou ik voel me ondersteboven ik zie jou ik word rood ik zie jou ik word gek ik zie jou ik ben warm van binnen ik zie jou ik ben helemaal mezelf niet volgens mij ben ik verliefd op jou…

Zie ik nou mijzelf, is dat nou mijn ik. De wereld zo groot, een persoon soms zo klein. Hoe lang is de weg, kan ik mijzelf ooit zijn. Gedachte aan het verleden, terug in de tijd. Moet ik nou zo door gaan, blijft het steeds een strijd. Blijf kijken in de spiegel, het liefst elke dag. Weet dat ik de strijd win, Ik zie weer een lach.…

queeste van verlossing die ik zoek, altijd komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt alles verloren van het zelf, het dubbele herkent z’n eigen proces, opnieuw geboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse te delen, evolutie in één wijze les waarin ik tijdloos voor opensta, hoef ik alleen voor mijzelf…

Ik voel me Ongehoord Onzichtbaar En klein Op momenten Dat ik Niet mezelf Kan Zijn…

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Leer mij te schuilen als het buiten niet meer gaat Leer mij mijn blik naar binnen te richten, Inzicht te krijgen in de keuzes die ik in naam van de vrijheid heb gemaakt, Leer mij mijzelf rust te gunnen als het buiten niet meer gaat, Te zoeken naar verdraagzaamheid waarin ik niet alleen de ander, maar ook mezelf verdragen kan,…

Verloren woorden die voorbij komen Die me dwingen te kijken naar niets Gevoelens die omhoog borrelen En het denken wat steeds weer roept Wees positief, kom op wees positief Maar in de stille momenten komt er iets Het negatieve laat zich zien en voelen Het denken laat me voelen Ik hou mezelf voor de gek Moet ik dan altijd positief zijn?…

Soms kom ik zintuigen tekort om me te uiten, komt niet alles, wat in me leeft, naar buiten Is het slikken, lijkt op stikken Dan volgt machteloosheid en pijnlijke onzekerheid Raak ik niet mijn emoties, maar wel mijzelf een beetje kwijt Gevolgd door uren, dagen waarin ik lijm de duigen, mijn zinnen weer kan tuigen, mezelf weer kan…

Niet zo heel lang duurde het Voor ik van de wereld Vervreemdde - Dat ik ook van mijzelf Vervreemdde, mezelf Uitsluitend nog zag als Vreemdeling die zijn leven Als een oud laken Met vlekken en scheuren Op een hoop zag vallen, Als een man waarmee Moeilijk te leven was, Heeft wat meer tijd In beslag genomen - Nu is het zover…

voor gek…

Vertraagd trek ik gekke gezichten tezamen zien ze er normaal uit Ik spoel mijzelf verder en weer terug, vergroot me en bekijk me dicht op de huid: ik zie er levensecht uit wat voor hoed ik ook draag wat mijn wensen daaronder ook zijn In het duister tast ik in mij naar wie ik ben, luisterend naar mijn lichaam dat slecht te verstaan…

Als ik in de spiegel kijk zie ik meerdere gezichten vermengd met die van mijzelf een gezicht met verdriet één met zorgen één vol vragen en een speelse lach een gezicht vol verwachting van wat nog komen gaat misschien deze dag als ik in de spiegel kijk zie ik mezelf open voor het leven wat de dag van morgen ook geven mag…

ik was mezelf als eenzaam dier.…

voor mijzelf zorgen en alleen als het kan ook voor anderen, mijn lief anders ben ik niets waard, ben ik niet wie ik wil en hoop te kunnen zijn: gezond genoeg voor lang en gelukkig…

De regen Stroomt Als tranen Langs Mijn ramen De wind Raast Om mijn huis Onrust buiten Over de Aanstaande Strengere Coronaregels Gek genoeg Geeft het idee Van strengere Maatregelen Mij rust Ruimte voor Mezelf Er gewoon Te mogen zijn Buiten druppelt De regen Als tranen Langs de ramen…

Of ik mezelf niet voor de gek houdt, Ik niet doe alsof Geen idee hoe ik ermee om moet gaan Het masker op en verder leven En soms boos op alles en iedereen, vooral op mij. Uit onmacht dat ik het niet begrijp. Ik ben zo moe Moe van mijn gevoelens. Moe van het leven…

Soms word ik gek van al het leven dat ik wil leven, maar dat niet past in de tijd die er is Emoties lopen me in de weg ze woekeren en vullen de tijd die er is Ik moet ze kwijtraken met liefde want met harde hand lukt het niet in de tijd die er is om mezelf open te breken en mijn aandacht te verleggen naar de zon in het leven van…

De fijnste oliebol, het mooiste lied De lijstjes vlogen ons weer om de oren Met films en boeken die het beste scoren Maar miste u het interessantste niet? 'Het leukste op Gedichten punt enel' Nee ik zeg niks, u weet het zelf wel...…

nieuwe wollige rood de nieuwe wereld brandt door mijzelf niet in kleine vlammetjes maar meer groots…

Zo stil lig ik in mijn hangmat Het minimale wiegen Schrijf ik toe aan mijn hartslag Of dat klopt maakt niet uit Alleen mijn hart is in beweging Heel zachtjes diep ver weg Haakt het slagen aaneen Tot elke vorm van tijd Mijn adem is er niet Mijn ogen drijven af Gedachten zeggen zachtjes Wieg mijzelf tot mezelf…

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

En ach ja ik ben vaak mijzelf niet want weet je ik ben mezelf kwijt Ik zei: Ween jij maar lieve meid als je leed voelt troost ik jou toch Van mij hoor je nooit een verwijt als geen er is, ben ik er altijd nog…

Schieten weer weg als een bliksemschicht, Had dit niet van mezelf verwacht, Gevoelens die als wolken kaatsen. Heb ik geproefd van het ultieme geluk? Of kan ik eenvoudig niet met anderen overweg? Geen begrip voor mezelf, laat staan dat anderen mij begrijpen.…

geweest meer en mooier maar in het feest van leven heb ik mezelf veel te vroeg weggegeven…

zei ik wat ik bedoelde Het ging goed voor het eerst dat ik het wist ik ben blij dat ik mezelf kan zijn want anders is het altijd iets wat er mist Je hebt het mij laten beloven dat ik mezelf zou zijn bij jou aan die belofte heb ik niet eens hoeven denken het ging vanzelf, omdat ik jullie Allebei vertrouw (Suzan *10-09-2002*)…

ook als het gezang in mij blijft wenen luister, dicht bij de grond maar laat me in mijzelf leven…