Alle inzendingen over naaste OR ontmoeten OR begroeten

De woorden uit een oud gedicht bloeiden, als rode rozen in mijn hart op zoek naar liefde maar ik strooide ze uit op de wind in een nacht zonder licht dat door wolken heen breekt en alles verdween uit het zicht soms lijkt het of één van die woorden mij heel stil begroet geschreven...op de wolken in een rode gloed die soms door de zon…

Mag ik de zomerrozen begroeten die her en der in de plantsoenen teken zijn van mijn vijfenzestig jaren en het wisselende feeërieke licht op mijn muren Het licht en de rozen begroet ik met tranen om het afscheid, zo nabij om de liefde, zo groot en oneindig die ik droeg voor wat mij gegeven was.....…

ik leg mijn hand op je warme voorhoofd doe je ogen dicht ik zit naast je en denk aan je we schuilden samen voor de regen in het portiek van een flatgebouw je hoestte je was doornat slaap nu het leven klopt zacht onder je huid…

Naast mij woont een vrouw, die men verheven moet achten, die sluipend leed kan verzachten, en noodzakelijk inzicht kan betrachten, zo'n vrouw waar je op wil wachten, makkelijk om van te houden en naar te smachten. Naast mij, woont ze, die vrouw.…

Tegen je warmte, dichtbij Lig ik te overdenken De slaap geen vat op mij En naast mijn gedachten, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Voel ik mijn wanhoop branden Ik huil om wat je net zei En naast mijn wanhoop, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Overpeins ik mijn verdere leven Ik wilde voor altijd wij En naast mijn leven, lig jij…

u wordt gemaand de naaste lief te hebben al was het maar dat deze zich in voorkomend geval geroepen zal voelen u terwille te zijn want anders kan het menselijk ras het wel schudden hendrik…

Bekijk je naaste eens een keer je hebt hem ook gemaakt zijn deugden hebben afgehaakt jij hebt gezegevierd bekijk je naaste eens een keer is het een man, een vrouw wordt die vernedering verdiend streelt het je eergevoel bekijk je naaste eens een keer alleen een snelle blik doorvoel de ergernis, die in hem/haar is bespreek het met gevoel…

Want ik wist: samen met mijn uitdaging van vandaag, stond je naast me.…

Voor Hennie Een kleine zestig jaar Ben je met me meegefietst Op het verharde zandpad Van ons leven - pad Waaraan we geboren werden En dat we levenslang met Ons mee zouden dragen - En ook al heb ik je Nu moeten laten gaan En weet ik dat jouw Lichaam er niet meer is Merk ik dat ik jouw Schaduw naast mij nu al Zo ontzettend…

en krulde met de mondhoeken omhoog in lijnen van de lach geëtst staan de herinneringen aan de fouten die wij ooit begingen jij was niet klaar en ik nooit daar als we probeerden met elkaar te leven uit een geven diep van binnen maar nu is alles anders kom ik bij je in zacht ontmoeten het tedere begroeten van elkaar jij verbaasd…

begroeten Ik een duizendschoon en jij een koningszoon Jij bent voorgegaan, wij volgen!…

als woorden falen hun inhoud niet de juiste tonen boven halen is het contact als los zand het glijdt door de hand die net is gegeven de blik in begroeten zal drempels ontmoeten die onoverkomelijk zijn opnieuw de pijn weer doen voelen van elkaar niet verstaan de onwil ervaren om samen verder te gaan de breuk in bestaan in stilte…

zullen we als ik je ooit nog zie het leven waarin ik je nauwelijks zag in vogelvlucht overdoen zodat ik jou echt ken, en jij mij of ken je nu vanwaar jij bent mijn lach mijn traan, mijn hele wezen zullen we dan eens praten elkaar echt ontmoeten samen lachen alles inhalen wat we hebben gemist zul je mij dan begroeten met heel je…

ik graaf gaten in de wolken om blauw weer te zien jou te ontmoeten met zon te begroeten je stralend te zien in zonlichte kleuren genietend in geuren om bij je te zijn voor even misschien de onderkant donkert is zwaar van de regen de kou in het vallen komen we samen in weerlichtend zicht steeds vaker nu tegen toch sprankt er…

we bladeren de bomen kaal jij geel en bruin en ik rood nog een laatste blad in groen de storm is heftig na een vol seizoen nog winteren we geen kou en vlagen in een speels begroeten hagelen soms af en toe in eerste wit ontmoeten strakken nog geen blauw in de noordooster zoeken maar sneeuwen al in dromen op sloten zal de ijsvloer…

je doet voor even deuren dicht maar in het sluiten kiert nog steeds jouw licht ik voel in zachte tocht jouw warmte langs me gaan ze raakt me aan en streelt mijn zinnen ik weet heel diep van binnen dat ik deel in jouw bestaan je vonkte bij het eerst begroeten we brandden vuur in ons ontmoeten zacht gloeit liefde rood in het…

het spelden prikken is voorbij geen woord valt onvertogen het was genoeg voor allebei stilte predikt nu ons onvermogen de paden kruisten in een langgezocht ontmoeten herkenning huisde in een woordenloos begroeten we overbrugden de ravijnen die ons scheiden zuchtten om de pijn die de eeuwen ons deed lijden geschapen als een paar…

er was een lief patroon in elkaar begroeten geen officieel formeel proces maar een warm ontmoeten met elkaar in de ogen kijken en dan verbaasd naar je nog steeds jeugdige uitstraling geen woorden maar een licht hakkelen door zoiets gaafs en verrassend in iedere keer hetzelfde ritueel zonder spoortje gewoonte in een zo pure verbazing…

ik zocht de liefde steeds in het rose/zachte violet verstrengeld dicht vlak naast mij in stil verbond zeer bemint zoals een dromerig kind blijft hartstocht groeien tot zoet geluk in hoopvol verlangen wat zegent zocht je troostende lippen die liefde dragen blij begroetend wat mijn hart verlangt ‘k heb je lief liever dan mijzelf…

onder het brandend oog van de koperen ploert in alles verterende hitte wordt een kind geboren gewikkeld in doeken ligt hij op de lemen vloer geen wijzen, os of ezel komen hem begroeten verstoten door haar clan legt zijn verkrachte moeder haar verminkte lijf vleugellam naast hem zij slaapt met dode ogen zingt zelfs geen wiegelied…

ik ken je in beweging een arm die me groet je haar dat ik in kleur bij anderen ontmoet jij bent in alle weging een vage flits die me steeds spitst op een spontaan ontmoeten in verwachtingsvolle ogen zie ik al je welkomsgroeten ik droom je overal waar stappen zijn gezet onmogelijkheden heb ik naast me neergelegd het lijkt of je…

Alles is mooi Ik denk dat ik ontdooi Ik zit naast jou in de kou je laat me stralen je bent de ideale je bent prachtig je luistert altijd zo aandachtig je geeft me een kus ik word hystericus kon je nog maar bij me zijn ik vond het zo fijn maar toen ontmoette je haar het einde tussen ons kant en klaar…

stil bewoog je hand boven mijn huid het was geen raken meer een vriendelijk vragen net geen ontmoeten wel een warm begroeten in een vluchtig eerste verkennend contact getraind als jij was voelde je energieën ontspannen de hunker naar meer in verbazing opvlammen jij lachte om de focus in rust te vertragen leidde af…

om samen te zijn met de werelden die je al jaren bezig bent te ontmoeten ik zag je lach aan het einde van het pad je had het volbracht de route uitgezet die ook dit jaar de planning was…

ik stapelde dossiers van alle boeken en papieren die ik in mijn leven gelezen en geschreven heb verbazing en verwondering waren de lijn die het zoeken eerst bepaalde daarna kon ik mijn doelen zelf verhalen door die bezigheden ben ik verdwaald heb ik in het echte leven totaal gefaald tot ik jou begroette in terloops ontmoeten jij bent…

zo’n mooi verhaal had ik nooit gehoord per wolk de Heer ontmoeten…

Misschien, vriend, is onze vriendschap nu volwassen niet meer achterhaald door verleden en dragelijk in het heden daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten voel ik de eerlijke behoefte jou opnieuw te begroeten met alles wat in mij leeft over wildernis en groen in wat de natuur ons geeft door nalatigheid van doen Waarschijnlijk…

zo’n mooi verhaal had ik nooit gehoord per wolk de Heer ontmoeten…

Ik heb je gezicht ontmoet het ging naast mij zitten Grote vogels klapten hun vleugels uit en ik greep me vast aan hun poten Langs heuvels langs dalen vlogen wij te snel voor mij te langzaam voor jou je ogen raakten het wit van de maan en je overdenkingen waren niet meer te peilen…

elke dag weer opnieuw loop jij naast mij ben jij in alles wat ik doe en zeg mijn gedachten bewegen naar waar ik jou ontmoeten kan om samen weer te dromen van het leven samen zo stuur ik dagelijks mijn groet ter omhelzing naar mijn lief in de hemel tot ook ik daar zijn zal…