Alle inzendingen over terugkeer OR eenzaamheid OR dreiging

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een onzichtbare vijand ademt een verroeste stad De kermis is verlaten Het levensspel is uitgespeeld Een radioactieve pop wacht eenzaam op de terugkeer van een ziekelijke dame die destijds nog een kwiek meisje was Doorweekt motiefjesbehang probeert vergeefs te sieren wat allang vergeten lijkt De natuur knabbelt aan grauw beton treedt brutaal…

Wanneer jij schijnbaar achteloos de handen mannelijk in de broekzakken je weg naar de heuvel koos braken onder jouw hakken de takken Dan dacht je steeds expres dat ik er ditmaal niet zijn zou jouw ‘vlasblonde prinses van wie ik hou’ Jij deed mij in bed stilletjes huilen ofschoon ik jou maar hoefde te zien om mijn tranen voor…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Wij kiezen graag of niet George Bush zijn zijde, Wij hebben met elkaar een heilig doel: Wij trekken in een kruistocht naar Kabul Tegen het kwaad der Taliban ten strijde. Toch dient een oorlog volgens mij vermeden. Waarom verklaren wij ze niet de vrede?…

zelfs zon kan het niet genoeg verschieten schaduw liegt nachten langer dan de slaap dreiging kijkt achterom en vooruit blijft kriebelen als een schaafwond die niet wil helen…

Valentijn, terugkerend refrein, liefde, geen venijn, kon 't elke dag maar valentijn zijn!…

Ik wring, ik pers, ik duw, ik zing, ik vecht, ik druk, ik stuw, ik dwing, prestatie aan de darm voorafgaande het billennat, de dreiging van een spetter kleeft verticaal, een poepje, van de binnenvetter…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen? Madame Tussaud comme il faut je kon rustig lopen de Bijenkorf was open rijen voor de kassa ruimte voor de massa veel blauw van uniform…

Na jaren verder weg dan ooit leek geluk weer wat dichterbij misschien wel voor het grijpen tot de dreiging van het beest weer plotseling genadeloos broos herstel de grond in boorde herleven weer veranderend in angstige onzekerheid hoeveel cellen kozen reeds de zwarte zijde van het beest hoeveel cellen pleegden verraad aan hun tak: het…

nog was er geen fysieke dreiging van oorlog of geweld maar de tekenen logen er niet om hun gevolgen op de lange termijn deden de dagelijkse souplesse teniet door zorgen en stemming veerkracht en alert reageren namen af deuren bleven gesloten de lach gebroken door gebrek aan perspectief zacht gefluister en lichte huiver namen…

ik kan het best alleen het is zo zwaar enkel met mezelf en de steeds terugkerende hoop hij blijft verdwijnen…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Wat was het dat jou naar het einde dreef, Waar geen terugkeer meer mogelijk was? Was het de angst, de pijn of het verdriet? En ik, die blij ben dat ik adem, dat ik leef, Was ziende blind voor wat ik in je ogen las. De wanhoop in je oude ogen zag ik niet. Natuurlijk, het besef komt pas later, En de eenzaamheid: Het weegt zwaar.…

de dreiging ongenuanceerd mijn vader zei het mij achtertuin onder buurman's balkon gezeten kijk dan Fred zwartwolkend luchtkolkend weer dat licht aanrollende donder altijd vanuit het zuiden…

de dromen die de dagen doordringen die de dreiging dragen dat dit doelloos dromen de dagen doodt die dagen doen denken dat de diepe droefheid doorgaat dat de 1000 dromen doen dwalen dat de dwaasheid danst…

je gang heeft nog de dreiging van een roofdier maar echt jagen doe je allang niet meer toen je niet voorbijging maar even later je de tuin in waagde werd je bang van mijn geweer was jij de opgejaagde en ik schoot alleen met water…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Vandaag ben ik nog een door die straat gelopen Die straat waar ik vroeger vaak door gelopen ben En nog steeds als gisteren ieder huisje ken Waar ik op ontmoeting met jou liep te hopen Ik zag het huis waar ik naar de overzijde keek Misschien zag je mij achter je raam wel gaan En vroeg je af waarom ik niet even bleef staan Maar als ik jou zag…

Drecht Ik droomde, werd wakker en vervolgde in het maanlicht mijn weg. Dezelfde maan kwam langs, nog eens, tien maal, duizend maal en nog steeds leidt mijn weg mij voort. Voor mijn voeten nu een drecht door de tijd. Tot aan mijn heupen nat geworden kom ik weer tot de droom:

John Loopstra23 februari 2020Lees meer…

Mag ik even Mag ik gaan Overleven Overgeven Weer te denken Weer te staan Weer te wennen Te verkennen Hoe het moet Weet niet goed Wat het nu doet Hoe aan te pakken Niet weg te zakken Niet te slopen Recht te lopen Heel te blijven Niet te verstijven Het ontbreekt Nog wat aan moed Mag ik even Mag ik gaan Mag het licht Hier in dit…

is 't dan die ene keer waar wij ons op beroemden De tuinman en de dood wat loopt hij hier te zoeken laat hem zijn gang niet gaan ook niet in Ispahaan Gaat heen met uw verdoemden geef ons de zekerheid de vastberadenheid van weerzien zonder spijt Van liefde die niet mijdt maar overgeeft, verblijdt en geen verlatenheid alleen in eenzaamheid…

in het doolhof van zinnen lieten we elkaar los op lichte plekken lagen tegels losser naast elkaar in de dwaaltuin slingerde het verlangen naar terug bomen en stenen als stomme getuigen…

Hij is terug van weggeweest, de elft. Persoonlijk ben ik in een puike stemming, verdwenen is een dichterlijke remming: we hebben weer een woord dat rijmt op ‘helft’. Ook elders wordt er gniffelend geknord: het beest is meer dan welkom op ons bord.…

Erg dat hij vreemdging Zijn terugkeer vol schuldgevoel Was nog veel erger Vent met trouwe hondenogen Kwispelend aan je voeten…

Een scherpe naald de ziekte verspreidend Door drugs de dreiging niet beseft De dood die zo haar onderdaan treft Met HIV morbide de lust begeleidend Zo verdraait men in walgelijk groepsverband Een kennis tot ongewild bloedverwant…

The State Department meldt acute dreiging: Al Qaida is op terrorismepad Uit voorzorg gaan wat ambassades plat Maar is het hoofddoel niet kredietverkrijging? Te tonen dat de luistervinkerij Echt nut heeft voor het land en jou en mij…

Als die ebola-dreiging hem blijft kwellen, Dan moet hij Dustin Hoffman maar eens bellen.…