Alle inzendingen over Stijfsel

Nog eenmaal kijkt zij achterom de laatste zandkorrel blaast ze met een verbaasde glimlach van haar hand diepe lijnen tekenen haar gelaat, het dolen moe laat lachrimpels vechten met de pootjes van tijd zij drukken een grimas af waar menig clown jaloers op zou zijn, gestreken lijkt de lach net echt…

tegen ja is nu even niet het voorgeschotelde sprookje dat Karel al kende de Grote het verhaal wordt verteld als vertaling van een Europa dat tot zijn buitengrens groeit dezelfde letters een ander begrip ook andere letters een andere smaak maar geen toegang tot de keuken waar de pot is bereid onsamenhangend aangedragen met stijfsel…

Hoe mooi jij bent jaren meegeteld zelfs in de groeven van plaveisel ik twijfel met lichamelijk stijfsel jou te betreden doch jij hebt mij geveld jij kwelt tot in het bot in mijn verloren hart zo ik vergat jouw lieflijk kinderhoofd, met groot talent, aan te klagen als enorme voetenbeul de dader ben ikzelf.…

Mensen zijn als huizen vroeg op, met de luiken dicht tempert stijfsel de verhalen, bepleisterd de gezichten,in de ramen tekent zich het schijnsel van gekuiste ogen die niets zien, staren naar elkaar en hun overvloed, en als er niets meer valt te halen, vervalt bezit tot mager goed.…

Het zaakje van deze vreemdganger, was vooral om zijn stijfsel beroemd. Hij werd ook wel lul de behanger, in de (vrouwelijke) volksmond genoemd. Maar voor zijn degelijke vrouw Truus, een ongelofelijk takkewijf, had hij dagelijks een slap excuus, en hield hij alleen zijn poot maar stijf.…

Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs. De kwast strijkt wat wil rollen plat, links komt op rechts, inspanning kleurt mijn wangen. De armen vol met lente, mijn haar raakt het plafond.…

Weer moest ik wennen aan het pulserende licht, de smaak van sardines, aan de geuren van de citrusvruchten, aan het moderate stijfsel van de was aan de gevels naast het bladders in het retro spectrum van het caroteen wat ik in gezichten las.…

Ik moest wennen aan de zon, aan de smaak van bacaljau, volksvoedsel in alle geuren van de ‘coleur locale’, en aan de moderate stijfsel van de altijd aanwezige was in de nauwe stegen, die als grauwe voile aan een schaarse hemel, ontstegen aan de mediterane rouw en de tijd, Caroteen zich clustert in bladders, naast het blauw op oude…

Met de ramen met stijfsel dichtgeplakt. Een bloedhete kachel. Hoog boven hoge holklinkende wenteltrappen. De tandartspraktijk met hoge vuurhouten voordeur met hogeherenbel. Ach ja. Zo was het vroeger. En met oorlogssirene aan de beurt voor jou bel. Mond open, beugel gespreid. Open houden zeg ik je streng toe!…