Stijfsel

Nog eenmaal kijkt zij achterom
de laatste zandkorrel blaast
ze met een verbaasde
glimlach van haar hand

diepe lijnen tekenen haar
gelaat, het dolen moe
laat lachrimpels vechten
met de pootjes van tijd

zij drukken een grimas af
waar menig clown jaloers
op zou zijn, gestreken
lijkt de lach net echt

Schrijver: metha, 11 oktober 2005

methaoudshoornmsn.com

Stijfsel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 970