43097 resultaten.
Herfstblad
hartenkreet
5.0 met 23 stemmen 499 Herfstblad
Dwarrelend in mijn zicht.
Vol leven; toch stervend of dood.
Niemand zou geloven dat
Jij een regenboog bent in dit licht.
Eerst bruin met geel, nu bruin en rood.
Langzaam legt de wind je neer
Naast mijn voeten op de stoep.…
zachte woordenwind
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 521 mijn glimlach
voedt verdorde wortels
welke lang
het licht moesten
ontberen
ik vroeg me af
komt er nog zicht
op leven
uit droge grond
als het slechts
op tranen kon teren
ik koester de nog
schuchtere scheuten
blaas een zachte
woordenwind
langs het tere groen
ik weet het zeker
niets weerhoudt nog
de langzame weg
naar…
Mist
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 185 geluid verdrinkt in de verte
dichtbij
mist benevelt het zicht
het leven verdicht
het is hier en nu
kijk ...…
De verwijdering
hartenkreet
4.4 met 46 stemmen 2.424 Als het einde in het zicht is,
leven bijna uitgeblust
kan een mens soms zijn geliefden
heel veel pijn doen, onbewust.
Dan zijn ruzies, leugens, boosheid,
onberedeneerd gedrag,
ergernissen en getreiter
aan de orde van de dag.…
Oudere heer spreekt
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 122 'De zeilboot stoot stoer door de golven heen,
het is een machtig gezicht, hoe groots dit zicht!
Als leven ook zo zou zijn, was ik een gezegend
mens maar ik knik met mijn knieën vanwege
Mijn dikke buik. Daarnaast ben ik ook eigenlijk
bang als een haas.…
Liedje
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.676 Stuur me een brief
geef me een uitzicht
maak me een mantel
schrijf me een gedicht
breek me een steen
maak me een poort
stuur me een ster
geef me een woord
bouw me een cel
met vier wanden licht
schenk me de vrijheid
van jouw gezicht.
---------------------------------------------
uit: 'Een boek van wondere dingen', 2018.…
Mijn betere ik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 We voeren dezelfde strijd
jij en ik
we houden elkaar vast
ik jou en jij mij
en we beseffen allebei
wat niemand weten kan
ik zoek mijn betere ik
omdat jij zegt dat
dat het beste is
de woede die ik voelen kan
jij vindt dat niet oké
jouw pijn is meer dan
ik kan dragen
als niet zo lang geleden
woedt er die onmacht weer
mijn kracht…
zie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 482 Zij die zich het zicht
lieten belemmeren door
knoestige knokkels
van verouderde handen
waren wellicht wijzer.…
een zicht uit leven
netgedicht
4.5 met 16 stemmen 701 gisteren
naderde het zwijgen
rugwaarts
als symptoom
van een lijdend ritueel
traag, teveel
mijd jij mijn dagen
zelfs die van weleer
ik wilde je van de wind vertellen
en het wondere golven
onder mijn borst
hoe ik liep, licht
als een vlinder
door het gedicht
waarnaar ik zocht
onaangedaan, te diep
trok jij de stilte scheef…
Dood
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 141 Een eigen visie, Rutte heeft hem wel
Wie zich door IS laten recruteren
Ziet hij het liefste daar ook maar creperen
Ze hebben zelf gekozen voor de hel
Zo denkt hij over nog te vallen lijken
Op 18 maart zijn kiezers te bereiken.…
Zicht
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 815 Vlagen van wind zag ik door flarden van mist
als een raaf die door blauwe hemel snijdt
in jouw ogen, twee ogen, gemaakt van tijd
en geduld en een zucht en een snode list
van bedoeling, van duiding en steeds bereid
te broeien, te branden, en dan weer sist
door tranen, te stomen, tot onbetwist
gefladder steeds helderder schemer verspreidt…
Uit zicht
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 223 Wanneer de zwarte merel zingt
het roodborstje de dag uitzwaait
de leeuwerik weer kronkel wormen vindt
en de gaai weer op haar vlaams graait
twee opgewonden spechten onder bomen dansen
groepen kauwen het grauwe asfalt bezitten
groenlingen massaal schreeuwen om herkansen
en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten
als het zonnetje zich aarzelend…
achterover
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen 257 Een nieuw begin
komt nooit te laat
een vogel zingt
een boom die praat
Geen eind in zicht
de weg is gelukkig lang
open ogen
nooit meer bang
Geen droom te klein
geen plan te groot
het licht dat schijnt
eenden in de sloot
Dit valt op je neus
een zacht gebaar
krokussen uit de grond
gelukkig echt waar…
Oom
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 241 Staar heeft zijn blik bepaald.
Daar waar zijn oog ging lubberen.
Blik, blik, waar ben je nou?
Verdwijn je in een wazig beeld
omdat de brillen haperen?
Spiegel je ogenblikkelijk,
erken dat jou wat scheelt:
ogen van gepolijst staal
die fluwelig terugkijken...
Nee, dit spoort en scoort niet meer.
Oom moet gauw z'n lenzen strakken.
Een…
uit zicht geraken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 114 nog voor zijn woorden
de oppervlakte raken
verdwijnt hij uit zicht…
Het vege lijf
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 267 Zonder pardon wordt hij
nu teruggefloten
Donkerrood geschminkt in
Spaanse kleren
Getooid met felgekleurde pauwenveren
Met brede kraag, een zak
vol pepernoten
Hij zal zich dus opnieuw
uit moeten vinden
Puk en Bell zijn hem
voorafgegaan
En Smeerpoets heeft
als Roetveeg afgedaan
Zijn Regenboog gaat
langzaam aan…
En profil: morsdood
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 122 danst, vliegt en
trekt
Op graven, voorbij en
soms
Vaker dan ooit vermoed
lacht hij schizofreen
En profil: morsdood
vanuit alle posities donker
Grijs zonder licht
Gelaatstrek onaange-
naam
In wolk boven gepeu-
pel
Gebracht, de laatste groet
Fresco vol van haat
zijaanzicht niet groot
Bivakkerend tussen al dit volk
Schare met zicht…
Gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 134 Herinneringen zijn als stenen,
gebarsten en verweerd.
Door onkruid overwoekerd.
Vast verankerd, onverteerd.
De tijd spreidde zijn mantel uit,
van zacht en vochtig mos.
Half bedolven in het zand,
in een donker, duister bos.
Ze liggen daar te wachten,
op iemand die ze vindt.
Lang vergeten zwijgende gedachten,
in regen en in wind.…
Constance en Violette
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 129 pensionaat
Sainte Marie Antoinette
De mussen vielen
en bloc van de daken
de koeien lagen te slapen
toen ene Maurice
van 't voorname geslacht
der adellijke Coppenollen
Violette na de daad
naderhand zonder ook maar
een zweem van een leugen
of een spoor van schaamte
haar zomaar zijn liefde bekende
En dat hij niet zonder
haar verder kon leven…
de wind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind
die daartoe altijd de juiste wegen vindt
Niemand houdt haar daarin tegen
waar geen weg is maakt zij wegen
Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal
in een wie wil luisteren goed te verstane taal
Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee
brengt ze op haar wijde vegende vleugels…
mannen.....
hartenkreet
3.9 met 57 stemmen 3.302 Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen
De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen
Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw
Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw
We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton
potloodje make-up remover lipstick of tampon
eye-liner mascara nagellak…
manisch depressief
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.114 Op je mond liever een glimlach dan een chagrijnige blik
Zelfs geen lucht meer van het lachen geeft je nog een stoere kick
Als je altijd zit te mokken mieren melken matennaaien
Dan zul je in je leven toch maar weinig vrienden zaaien
Liever lieve dingen ookal doet schelden geen pijn
Beter maar geen ruzie lokken niemand vind dat fijn
Hij is manisch…
Laatste
hartenkreet
3.2 met 14 stemmen 1.641 het laatste beetje is nu op
veel had ik te verduren
het kaarsje is nu opgebrand
gedoofd zijn alle vuren
voor mij, die het aangaat, is het niet erg
ik heb genoeg geleden
voor hen die ik achterlaat
vaarwel en wees tevreden…
Pesten
hartenkreet
3.9 met 15 stemmen 1.206 Bang ben ik, omdat je leven
geen zin meer lijkt te hebben en
je alleen maar dood wilt.
Nauwlettend houd ik je in het oog
je steeds tot praten proberen te bewegen,
met moeite je die ruimte gevend
waar je om vraagt,
want… waar eindigt die?
Moeizame jaren van omhoog krabbelen
uit een zwart gat.…
Er toch nog zijn
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 70 En al zal ik ooit lijfelijk sterven
als deel van mijn familie vertrekken
met nog steeds een geheel open mond
als wellicht de blauwe lucht zich roert,
ik nog steeds als dat ene kind zal zijn,
die spraakwaterval met taalfouten, weet,
ik zal niet wenen , niet huilen om leven
wellicht wel tranen van geluk te bestaan.…
Al stel ik mij een mond vol stilte voor
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Je spreekt vaak over de complexiteit
van het leven dat ons is gegeven,
over hoe de mensheid ontnuchterend
van geluk mag spreken dat er kinderen
onbevangen registrerende pennen zijn.
Sommige uitspraken van je zijn als een liedje
een bijzondere versregel of persoonlijke brief.…
Het zicht op toekomst ...
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 1.173 onbeantwoord
het vragen zonder weten
de antwoorden vergeten
roep om liefde nooit gehoord
het gedonder in de glazen
woorden van betekenis
en toch dat hevige gemis
laat gevoel door bloed razen
geopende handen vol liefde
om te geven en te ontvangen
bevredigt heel stil puur verlangen
verdwenen zijn woorden die griefden
het zicht…
Wazig zicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 485 In mist verzwegen
uren tellen tijdloos
voorbij dromendagen
sprookjesachtig wij
handen in het duister
verloren ooit gevlochten
in verleden wassen onschuld
in vloeiend wenen
gevonden tranen in de nacht
stromen langs een zachte
glimlach teder op weg naar
een getekende morgen
waar de spiegel elk lijntje
laat stralen doorzichtig als…
Verdrongen zicht
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 620 door het zicht
als de waarheid voor je ligt
maar waarom als het daar ligt
je nog laten vangen door het zicht
want waarom zien of het rijmt
als bij het zicht
de rijm verdwijnt……
Uit zicht loos
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 489 Strak kijkt zij
langs jaren die
verdwenen zijn
zwijgend sluit
ze het venster
naar opstandige gedachten
de levendige geest
heeft haar
ingehaald
die ene laatste bocht,
onoverzichtelijk
wijst nog niet
de route
haar tijd ademt
komende en gaande
maanden
sprakeloos
knikt zij ja
tegen de muur
daar waar haar leven
de laatste…