Alle inzendingen over gloed

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen. Niets veeg…

De ochtendbries verwaait de eenzaamheid van de nacht die je het gevoel geeft verdwaald te zijn in het dichte woud buiten jezelf waar krachten strijden met je hart het ochtendgloren betovert de stilte van de vroege ochtend geeft inzicht in de passie die op een dag je hart doordringt om eeuwig te blijven branden een…

Zij kijken mij aan hoe diep zijn toch die ogen hoe warm die gloed ik zie opnieuw het bergdorp stof en stenen wilde lavendel granaatappelen vijgen en kweeperen vier kinderogen vol dromen een middag vol gloed wat een vuur ingetoomd hier woedt een lach in plaats van woorden die graagte dat trillen van de lucht…

Twee dorpen naast elkaar genesteld langs de rivier een allee van beuken je mag er hoogstens vijftig rijden maar wat een groots plezier je kan er naar die pracht die gloed van rode beuken kijken…

begraafplaats in gloed fris nog vers uit de nacht vogels maken leven…

cellen vuren in het centrum hartkleppen kloppen rode stroom vertakt in blauwe vaten in fijne haren intieme plaatsen wat zou het wie houdt het voor mogelijk dit wensen te stuiten zijn handen met kracht op haar huid die begeeft en het warm en het nat en het ineens ineen zijn stilte beweeg niet laat eeuwig het dubbelen duren hou…

[Haiku] Omhuld door de nacht dromen bomen in het licht van een nieuwe maan.…

De gloed in je gezicht geeft licht aan mijn bestaan, ik zie mezelf weer in het raam en kies voorgoed voor afscheid van de eenzaamheid. De warmte van je lichaam koestert ieder uur mijn vuur om vooral door te gaan, waar stoppen verliezen betekent en verliezen eindigheid.…

Ik denk aan jou ik droom van jou ik draag jou in mijn ziel de wind om mijn hoofd fluistert zacht en belooft ik wil jou het mooiste geven mijn liefste mij lief mijn leven hopelijk krijg ik geen berouw want ik voel nu een gloed ik lijk wel een debiel ik draag jou in mijn ziel en deel met jou mijn bloed…

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

Met hoop en twijfel, luister ik naar je warme stem In één blik vang ik het licht van je gedachten met de mijne vervloeiend in een betoverende zonneboog. Even dacht ik dat jij….. Even… Ik kijk naar je Neem je volledig in me op en herhaal stilletjes je woorden…

o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nog met tussendoor het prangen onzer loodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep der handen (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip, bij de glijzangen der zinkzuchtigen, hun behangsel week na week afvallende hun wegkrasvlees (asvlees) (aees…

In de fonkeling van de nacht toen we passioneel verwikkeld lagen, die mooie dinsdagnacht overspoelde mij een gloed van welbehagen.…

ze ademt in de stilte van haar lach nog slapend draait het gezicht naar licht vertederende zachtheid kleurt een warme gloed stralend openen haar grijsblauwe ogen waar de laatste dromen liefde beloven voor je weer helemaal onder de mensen gaat komen…

En je hart een warme gloed krijgt Gewoon omdat je me hebt gekend…

sereen wolkt avondlicht met lange schaduwen voorbij de drukte van een hectische dag nog speelt een gouden gloed door je krullend haar waar wind zijn laatste adem blaast vaag ritselt wat verdwaald papier op luwte plekken in het definitieve setten een verre schreeuw wiekt weg in echo kaatst de kreet het is voor vandaag wel…

Uit ronde borst klinkt borrelend omhoog, ons vroege lente’s vreugdelied. Schril tjilpen de vogels hun eerste voorjaarszang, waarvan ik met volle teugen geniet. De winterse kale takken langs de weg, beginnen langzaam te ontluiken. Tere knopjes in uiteenlopende kleuren, zullen weldra hun bloesems laten ruiken…

de kaft voelde in vreemd ervaren buitenissig aan pagina’s ademden stilte in een sterk verschraalde lucht hoeken waren met zwarte duimen viezig bedrukt nog las ik niet letters glansden een koortsige gloed de sfeer voelde totaal niet goed in zwaar beladen zijn kanttekeningen kruisten rood gevlekt onleesbaar schrift weerhielden…

een groene gloed grijpt om zich heen zonlicht schenkt een nieuw tapijt takken, schuchter gras en drassig veen hebben de geboorte opnieuw te leen ook mij raakt het voorjaar de huid telkens denk ik vooraf schenkt de natuur mij opnieuw haar bruid als de winter voortgaat in koude draf vandaag slingeren mijn wegen langs omploegde, gestreepte…

we hebben handen gepakt zijn het gesprek aan gegaan kwamen elkaar tegen op onbekende wegen in toevallig ontmoeten deelden vergezichten waarin wij dezelfde essenties op pikten in completeren ervaarden wij wat wij al tijdenlang misten we voelden de wereld in warme gloed dat deed ons beide zo goed lachend zijn we samen verder…

Na een lange tijd hebben we elkaar terug 'gezien'. Verbaasd was ik, toen een glimp van jou mijn hartje in een magische zomergloed omtoverde; en ik niet goed wist wat te doen. Jij wist het evenmin; en keek dus maar de andere richting op. Een koude herfstwind blies door mijn gloeiend hartje.…

als ik in grijs ontwaak wind waait koud over me heen waarom zou ik dan in mijn wakker worden naar de dag trachten dan wacht ik liever diep verscholen in mijn verlangen tot rode gloed me in al zijn warmte begroet…

ze bloeien allemaal maar de grootsten staan altijd vooraan prijzen zich met kleur en blad de hemel in wat achteraf in minder goede grond de kleinen saam gedromd wachtend op het licht een fletse gloed op het door strijd getekende gezicht een enkeling tracht op de kale rots te overleven bloemen hebben zij niet weg te geven…

ik heb mijn hart gezien de fundamenten kloppend in hun groei de boezems kwamen later in mijn jeugd volledig tot hun bloei zo ook de kamers waar mijn schatten naast de zorgen veilig zijn geborgen mijn donker bloed heeft jou ontmoet het samen ademen van zuurstofrijk deed goed jouw warmte en je rode gloed trok door mijn hele…

Jij op je balkon met een herinnering een mooie herinnering een mooie avond, stilte jij op het balkon, ik in de kamer schemerende nevels een gloed over de stad, zoals toen je wakker werd uit de roes verkleumd en klam een paar mannen nog aan het vissen, de geur van de wijde kleine wereld van grondmist, die sfeer die zomaar…

Gij weet toch, dat ge alleen en stil moet zijn; En veel begrijpen, daar me’ ú nièt verstaat; Gloed bréngt geen gloed voort, ziel! úw gloed vergaat Weldra, die grote, en zie, een schone schijn Is om u, maar die ook dooft aanstonds uit.…

Zo mooi is de gloed van het Vuur ontvlamd in mij dat ik dansen moet…

met je rode gloed riep hij de fakkeldragers op tot verspreiden…

Maar niet als in de wondre gloed der jeugd, maar met der rijpheid traag en vast gespin, spint zich het net der draden die ons in het leven wikklen, met zijn smart en vreugd, dat voor ons wezen tot een eenheid smelt, die onze wereld is en heel de wereld geldt.…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen.…