Alle inzendingen over levenszee;

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

' ter schone zee, - ter levenszee! De kloeke maat, met glanzend oog, aanschouwt de grootse oneindigheid, oneindig diep, oneindig hoog, oneindig ver in 't vlak verschiet. Maar hij, ten drieste kamp bereid, - want vrezen, aarzlen kent hij niet - voert eindeloze geestdrift mee ter wijde zee, - ter levenszee!…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

Een zeilboot glijdt op zee, voortgestuwd door de wind een met het water Het is eindeloos fascinerend hoe in de vroegte van de morgen de prille zon glinstert in de golven van de zee tegelijk laten voorbij komende wolken zich meedrijven met hun verschillende stromingen, een nieuwe dag is geboren. Dat ook om het even welke donkerte schaduw…

Geslagen merktekens van ’n onvrij voorgeslacht, erfenis van angsten in mijn ziel gebrand Diepe waters verken ik door stroming meegesleurd, op golven berijd ik mijn grillige levenszee Patronen geweven van draden van onmacht, in de stof van mijn leven strijk ik de kreukels glad…

als wegen elkaar kruisen voeten bibberend voortgaan ogen seinen opvangen en monden woordeloos elkaar vinden wordt liefde geboren groeit genegenheid uit tot een schip waarop je je thuis voelt waarmee je de zee wil bevaren levenslang…

Laat mij maar nog even roeien vannacht in hoge baren worstel ik tot de overkant Daar word ik straks wellicht opgewacht op ‘t toverachtig golvend hemels strand Hoor de golven zingen in de woeste zee golven stervend op uitgestrekte stranden Achter een verlaten einder wacht er vree dewelke ik omarm met de beide handen Zie de lichtjes dansen…

als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons nog troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren…

Als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren.…

De grote roergangers van deze tijd, alle rimpels met zich dragend van de levenszee, vrezen geen verzet van de domoren van het verstand: ´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´.…

Kopje onder ga ik In de woelige golven Van de niet afzienbare Levenszee - niet voor de Eerste keer, zeker niet, Zo vaak al is het kolkende water Over me heen gespoeld - Terug naar hoe het zo veel jaren Is gegaan, misgegaan, onder water Geduwd door anderen en door het Lot dat het leven mij had beschoren Wil ik niet, wil ik nooit…

ging ik verder terug in de tijd beleefde de eerste levensstuipen de toekomst diende zich aan nu zag ik reeds de weg die begaanbaar voor mij werd gemaakt aan de hand genomen keek ik om mij heen in een stuk herbeleving was ik een en al oor en zo vond ik mijn plaats in het universum der tijden een stofje in vergetelheid opgegaan in de levenszee…

hij verder terug in de tijd beleefde de eerste levensstuipen de toekomst diende zich aan nu zag hij reeds de weg die begaanbaar voor hem werd gemaakt aan de hand genomen keek hij om zich heen in een stuk herbeleving was hij een en al oor en zo vond hij zijn plaats in het universum der tijden een stofje in vergetelheid opgegaan in de levenszee…

In het nachtelijke donker, in de stille uren, drijven mijn gedachten mee over de grote levenszee. Ik vaar reeds lang in kalmer water, met hier en daar wat averij, door hoge golven, woeste baren. Ik stuurde af en toe wat bij. Soms is er nog wat deining, een lichte rimpeling… als mijn gedachten wijlen bij een lieflijke herinnering.…

Al is het slechts een droom, eens voeren wij zo met z’n twee, in ons huwelijksbootje over de grote levenszee. Dit kan niet meer, dat weet ik al zo lang. Toch blijf jij steeds mijn kapitein. We varen over zee, en ik vaar met je mee. Alleen in mijn gedachtegang.…

Blijf al die momenten sparen Ze zullen later veel verklaren Zo’n jonge vis, het is ook wat: Zijn levenszee en meer dan dat; Ervaring gekregen en gehad; Daar gaat hij dan...een eigen pad…

Als liefde wederzijds is kun je alles van elkaar verdragen en zullen de fouten die je maakte langzamerhand weer vervagen Als liefde wederzijds is maak je dezelfde narigheid mee zal het woeste stormen doorstaan in deze grote levenszee Als liefde wederzijds is kom je ook weleens in diepe dalen maar dan is die ander er steeds weer om jou…

Als wij een baken willen zijn in de woeste levenszee dan zal het kind onder de maan van de vallende nacht niet zijn ondergang maar een veilige haven vinden.…

Lachend loopt zij door de golven schatert zwarte schaduwen weg haalt haar ik onder zand bedolven voor de laatste leugen weg voorzichtig pakt zij waarheid op broos en breekbaar neemt ze het mee vult haar handen weer met toekomst proeft aan die andere levenszee achter haar gelopen passen ligt het gisteren van de pijn nimmer ziet zij om naar…

hunkerend naar kracht bibberend in de nacht uitzien naar de lentezon die maar niet wil komen onze kinderen weer zien vrienden weer in huis ontmoeten warmte voelen gevoelens en wensen op laten komen de liefdevolle vingers van een vriend weer op je huid voelen tintelen gedachten en gevoelens die stromen als een levenszee…

Bij mijn lange reis door het waaiende duister van de stormende levenszee verlang ik naar een vaste rots boven de kokende golven om stevige steun te hebben maar ik klem mij vast aan een kleine sterke zuil die liggend voort host wild danst springt en duikt op het brullende schuim doch onverstoorbaar koers zet naar de lage enige ster aan…

Er woei een grote storm van smart Over mijn levenszee, De baren sloegen over mijn schip. Alzo, dat het vol werd van wee. En Jezus was mét mij in het schip, Maar nu was het nacht en Hij sliep. Ik wekte Hem op in mijn grote angst. Ik wekte Hem op en riep: 'Bekommert het U, o meester, niet, Dat ik verzink, verzink?…

De mens, geboren uit de golven van de mystieke levenszee, drijft hulp'loos als een eendagsvliegje op het getij der eeuwen mee. Hij komt om snel weer te verdwijnen en is slechts als een korrel zand, die -eens ontstaan uit Moeder Aarde- verloren opgaat in het strand.…

zoveel moois elke boom en wilde bloem is oké maar welke wacht net als jij op sprankjes 'hoop voor vrede' vonken uit de 'hemel' met moederlijke liefde begroet je de bloemrijke schoot der aarde al deze kostbare parels zou je willen omarmen denk je aan, tijd, sta even stil geef vrijheid en levensvreugde door aan alle mensen langs de levenszee…

Wij hoeven niet alleen door dit leven te gaan Want onze hemelse vader gaat met ons mee Door de soms woeste baren van onze levenszee Zodat wij alle stormen kunnen doorstaan.…

Besluit je toch, een golf te zijn in mijn wilde levenszee.. dan.. ondanks al mijn pijn, drijf ik stiekum op je mee ! Begin dan ver weg al te golven heeeel langzaam naar het strand als ik door jou dan wordt bedolven pak ik snel je hand, want....... Ik wil je lippen nog op mijn lichaam voelen..…

die ons toespreekt met haar schors noestig soms timide een beetje nors maar ze heeft een doorleefd verhaal net als een opa op dat bankje in wiens vertrokken rimpels je kunt lezen dat hij daar in dromen van toen zit rond te varen ze verraden misschien waar hij wil wezen z’n verleden een andere wending geven de hem ooit opgedrongen woeste levenszee…

Thans moog, dit enige is mijn beê, Mijn golfje op de levenszee In kalme zwelling strandwaart rollen! En doe geen wissling meer van maan Een stormend springgetij ontstaan, Dat wind en baren help aan 't hollen!…