Alle inzendingen over onwil

kinderen Die veel van mij Wilden leren - Het klaslokaal, dat Was voor mij het Leukst van allemaal - In de lerarenkamer was Het anders, begon ik Van onder af aan Op de pijnlijkste plek Van de pikorde - En stuitte ik in Mijn eerste onderwijsjaren In de ruimte van hen Die mijn collega's Genoemd werden Op een muur van onwil…

Vertrouwen Toebehoren van de meeloper Conventies uitgevonden door Pastoors Moraliteit de zorg van Kinderverwekkers Echte stielen Ware debielen Het heden Het leven Is de onwil van een Romanticus…

En als mensen reageren, op mijn gedachten is dat geweldig kan reacties altijd verwachten en vergat ik U dan soms te bedanken dan is dit geen onwil maar zit ik in gedachten. Te broeden op een volgende hartenkreet dus geen onwil of onmacht: ’t is maar een weet.…

Hier komt geen winnaar uit een strijd waar domheid en onwil welig gedijt.…

Geleidelijk en onopgemerkt door de grenswachten zijn woorden binnengekomen waarin dood verscholen geen tranen of grote gebaren op een dag wakker worden en erkennen een onontwijkbare eigenschap van leven ------------------------------------------------------ uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid aan te komen', 1972.…

Vergeef me ik wil niet goedpraten dat ik tijd nodig had om de consequenties van het ene of het andere op een rijtje te zetten Misschien heb ik de schijn tegen maar ik hield me niet afzijdig echt, ik wacht nooit af Ik kijk niet weg ik kijk juist grondig voor een weloverwogen beslissing want er gebeurt zoveel en vaak zit er geen lijn…

hulproepend gered te worden van het vorige ----------------------------------------------------------------------------------------- uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid aan te komen'.…

gebroken jouw kleuren die op sterven liggen in dromen van teerheid o, dat gewetenloze licht in droomzoet treuren onrust in bevende droefenis banden verbroken in hartstocht van onwil in mengeling van smart en zegen zag ik jouw toekomst schuimbekkend voorbijkomen…

ik loop door de besmette weiden passeer de tuinen van onwil niets is bespreekbaar het is enkel maar ik die verder moet met de onbegrepen infectie van door anderen gekoesterde leugens dolzinnig word ik van deze onwezenlijke feiten de bevuilde woorden de valse beschuldigingen ik schreeuw (inwendig) zilver mij dan meeuw maar ze luistert…

kon ik de tijd stilzetten of terugdraaien naar vòòr dat moment waarop wordt bekend dat veel één grote leugen was of leek of misschien ook niet of maar ten dele, toch helderheid werd verdoezeld weggestopt, bestaan ontkend tot dat ene moment waar ik naar terug wil zoveel verdriet ongewilde onwil…

Ik probeer mijn hand los te trekken, maar mijn wil -- blijft ergens steken.…

schrijnend klinkt het klagen jammert echo's in het dal treurnis blijft het vragen druppelt tranen neer en zal na eindeloos weerkaatst te zijn nog galmen voor een laatste maal een beetje talmen nog zingen nog eenmaal gehoor doordringen en tot slot weg sterven in wezen verdoofd door onwil om te luisteren naar het leed dat het verwoordt…

Of is het de sorry van de blijvende afstand, niet door onwil maar de de sorry van de onmacht?…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd dat uitsluiting geregeld is bij wet, het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert, omdat onwil nu eenmaal hard regeert. Mensenrechten? Wie wordt daarmee gered? Beschermd wordt slechts wat de rijke begeert.…

Ik durf wel bij jou in bed Jouw grote mond is te klein voor de wereld, jouw hart te groot voor mij, hier ben ik Vertel maar, dan droom ik met je mee, over jou in een purperen mantel de vacht van onschuld en macht Heel discreet, heel discreet neem jij wraak op iedereen die niet in actie komt en alles maar laat gebeuren Je geeft wijze…

Gepaste eerbied begrensde ideeen geloof in grieven religie van dieven genoten aanzien, gewag vooraf geeft aanstonds in de media verdorven waarheid achteraf actie, gepleegd verzet uit gewetensnoodbevrijding en op een hoek van de wereld een krachtig woord vooraf over verbrande zielen onwil, beloofde politiek verkrachtingsretoriek…

lieve moeder ik heb zopas gedood het aangeprezen leven ontnomen van mijn onwil het zomaar te ondergaan maar je mag mee, moeder in mijn vlucht naar de hemel in wateren van de lucht waar we samen en alleen in een heerlijke vergetelheid zullen wegzwemmen van elkaar, naar elkaar tot de atmosfeer ons met een smak tegen de aardkorst kust en…

Bij jouw gratie Begint elk woord met een zin elke zin met een context elke context met een toekomst een toekomst zonder verleden En nu weet ik wel: als ik stemloos meesnik met alle boze wolven in het bos raak ik in het ongerede word ik getechnologiseerd -tegen onwil en ondank- in het schimmenrijk tussen droom en werkelijkheid…

zwijgen lijkt dan mijn beste buur overbruggen van diepte naar een heldere klank is meestentijds afhankelijk van een onzichtbare kracht meestal wordt het beheerst door eenvoud op zoek naar macht of chaos die door aderen jaagt en hard wil vertalen naar zacht ook dagen dag en nacht mij uit helder licht te kweken doch als mijn tong op onwil…

als woorden falen hun inhoud niet de juiste tonen boven halen is het contact als los zand het glijdt door de hand die net is gegeven de blik in begroeten zal drempels ontmoeten die onoverkomelijk zijn opnieuw de pijn weer doen voelen van elkaar niet verstaan de onwil ervaren om samen verder te gaan de breuk in bestaan in stilte…

Stuit op grove taal van onwil rem hard aan de kant, slip sterk met mijn bruine open ogen over mijn eigen gevoelsgrens open gaapt voor mij een grote afgrond achter harde wilde golven voel ik wand doorvoed mijn hartje met het begin van wat ik seconden lang stil herken, ik begeer niet langer wat ik krijgen kon en mijn luiheid toch weerhouden…

Diamanten wegen van de nacht Verbergen duistere paden van het leven Aarzelend trekken ze de aandacht Door herinneringen gedreven Verborgen tussen ster en duisternis Roerloos verzonken Zoekend naar vergiffenis In pijn verdronken Gewond door het verleden De toekomst staat stil Zich een weg banend door het heden Struikelend over onwil…

Ik vind het vreemd-vertrouwd hoe al die pijn toch telkens weer de kop opsteekt en 'k niet wil leren je anders-zijn te eren, of is 't geen onwil, enkel maar genade? Wat vriendschap is, wat bindt en ons doet reiken naar elders en naar meer, het vreemd-vertrouwd zijn wil niet wijken.…

Dat ondeugd geen onwil maar onmacht is. Dat bijna ieder mens op zoek is. Naar rijdom, naar eigenliefde of naar macht. Goedschiks. Kwaadschiks. Trump gaat Poetin persoonlijk vertellen, wat een geweldige vent hij is. Groot ben je Donald zal Vladimir antwoorden. Gewoon goed. Ga samen eens Pepe Mujica bezoeken jongens.…

‘Wij zetten niet de hulp in onze streek voort aan mensen die door oorlog zijn ontheemd.’ Nu Marjolein het heft in handen neemt, fabericeert zij een verbasterd spreekwoord. Naar Brussel toe, voor ‘crisis’overleg, haar boodschap: ‘Waar geen wil is, is geen weg.’…

Werd liefdesband begeestering of emotional chantage Doctorea zong proud mary in wild ostinato De ballade van orange grove over een boze engel Adagio van vogelverschrikkers in een ring of fire Maar blauw bloed stolt honkvast in de doodse monotonen Waar in 't boszicht Yokotjang zingt van doodlopend spoor ' 't Is geen onwil…

het gras waarop mij de liefde werd ingegoten was dun gezaaid het bleek geen onwil of door tijd overgewaaid neen, er waren kale plekken aan de moederborst ook moest de genegenheid zich oprekken over te veel gelaten met dorst het is daarom dat liefde met mate en vaak als leegte door mij wordt gevoeld neen, nimmer zo bedoeld…

zo in het onthullen van het vlaggenschip verrast mij het gevoel dat de dood buigzamer is dan het hart van de langst levende razernij bestiert de arena met horens die alles geraken wat in onwil is gelegen, morgen ja morgen ademt de pret mij in het gezicht omwille van de stem die mijn binnenste vertolkt is het sterven een handeling van het…

onwillig zonder kracht ik geef ze geen doorzichtletters tegenspoed om te veroveren als slapen weer eens moeizaam is niet verder gaat dan hopen op verandering van leven ik plaats ze niet buiten de wereld maar verwelkom ze met eenvoud en liefde ze zijn gewoon niet aardig een dichtersnood onwaardig stille stemmen van eenzaamheid uit onwil…