Alle inzendingen over * eenzaamheid * OR valt * niet OR * te * helen *

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

- Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

hart een zee vol hoop op leven De dag valt hard en koud op een verlaten hart maar met de tijd vergeelt het beeld van de herinnering doch plots is 't daar heel onverwacht zo helder als de spiegel die haar weemoed ziet…

Slaap de stille motor!…

komen en gaan van geluiden onherkenbaar in bestaan reppen zij zich voort met een spoor van buitenissigheden achter zich aan aarde lijkt te schokken door brokken vreemde energie mythen sagen en legenden geven nooit zoveel ellende de stoet lost op in het licht van zon hellegeur hangt rondom het is geen branden maar totale eenzaamheid…

De stilte van de nacht valt als een zware zwarte deken om heen. Zou dit het zijn, de eenzaamheid van de dood? Vertrouwd alleen....…

“planeten elders mogelijk vol leven” (gelukkig zijn ze heel ver hier vandaan want anders ging men daar óók naar de maan) voorlopig valt ook hier nog veel te streven misschien zijn ‘hullie’ ook wel dom en braaf en lezen net als ‘hun’ de telegraaf…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend.…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

Ik vlij mijn lichaam op het asfalt maak voor liefde weer ruim baan wanneer auto’s heftig toeterend al file rijdend langs mij gaan geen verbodsbord stopt mijn zinnen geen stopbord verbiedt mij de waan ik wil je hier op het teer beminnen toe lief geef mij voorrang laat je gaan kijk een zebrapad als bedstee zwart en wit als klank en kleur…

ze valt ze voelt hoe ze valt wel duizend verhalen diep valt ze ze glijdt ze voelt hoe ze glijdt langs gladde wanden van taal glijdt ze hij zwijgt ze voelt hoe hij zwijgt over verhalen in duizend talen zwijgt hij…

het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij bloeiden sta ik op vergrijsde voeten in een niemandsland, lidtekens van het loslaten gaan van hand tot hand, eigenlijk valt…

Maan en aarde zwerven door stelsels van de sterren, wie dicht die leeft in een eindeloze baan van z’n legenden, er valt nog zoveel te erven voor we sterven.…

Gelukzaligheid gezeteld in de weke delen van het vruchtvlees hem gekweld, vervalt tot brede stromen, er valt een knipoog uit het paradijs en wordt bij de toekomst opgeteld.…

Er valt altijd wel wat te betreuren. Ons leven valt niet altijd mee. Wat we hebben blijkt soms niet voor eeuwig. Een trap die omhoog kan voert ons soms weer naar de laagste tree. Soms wensen wij een trap te nemen. In ons leven te stijgen naar wat onze ijdelheid verwent.…

Wat valt er nog te zien nu het laatste streepje helend licht is weggevallen en de zwartgeblakende schaduwen te voorschijn komen. Wat valt er nog te horen nu de slotnoot van het psalmengezang gezongen is en het gekrijs van de eenzame zielen wordt opgedrongen.…

‘K denk nog vaak aan jou, als de avond valt dan vult leegte en verlatenheid m’n hart, wooh! ‘K ben weer vrijgezel en ik ween heel zacht, want je schreef me dat je met een ander gaat.…

de duisternis valt in dobberend op golven val ik maar niet in slaap onder eenzaamheid bedolven…

Hij is de pa van rosa mariposa En zij de ma van papa's papillon In casa draagt hij immer niente cosa En zegt al vleiend 'si, mi corazon' Niet tegen ma pillon, maar tegen rosa Die zich tegoed doet aan de zomerzon Dat was één stap te ver voor ma riposa: 'Verdwijn, maar zonder rosa honnepon!' -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.…

Alleen... de dagen worden stil geen enkel geluid je zit weggezakt in je stoel en kijkt naar buiten. De mensen zijn bezig. Ze hebben zo'n haast. Alles moet vlug, gauw, gauw! Wie kijkt er naar jou. De radio doet hetzelfde, schreeuwerig en fel, met steeds die reclame ertussen. Misschien haalt iemand me wel. Steeds weer die hoop... maar…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

een paar woorden met een snufje regen en zeker wat eenzaamheid en noem verlies en melancholie vergeet zeker niet de regen zoals die valt en valt terwijl je staat op je balkon en het duidelijk is dat je alleen bent zo alleen, zo alleen maar wees daar maar blij mee want wie zou je zijn als je niet alleen was waarschijnlijk niemand…

Als je eenzaam bent en je krijgt weinig of geen liefde is dat heel erg. Eenzaam dat zijn heel veel mensen helaas dat is waar. Als je eenzaam bent, is dat moeilijk en niet altijd verdraagbaar. Er zijn ook liefdevolle mensen die aandacht aan hun besteden. Helaas is dat nog veel te weinig, eenzaamheid is er ook in deze tijd.…