Alle inzendingen over 'n Traan

M'n tranen lijken net een zee... Altijd als ik denk dat het een keer goed gaat, Gaat het net weer anders dan verwacht... Verdwijnt de zon weer achter die donkere wolken. Weg is weer dat gelukkige gevoel met al haar pracht. Het vertrouwen in de mens wordt steeds weer beschadigd. Voor het kan helen krijgt het dan alweer een deuk.…

Rob is top voor mij de dood' Maar uiteindelijk gloort de Via Dolorosa en gaan ze gezamenlijk over de finish en na Matthijs z'n tranen bij het graf om z'n moeder geeft de jonge vader Rob Matthijs een kus en die kus die sust, berust, beroerd als in een mooi geschreven en gezongen Parijs Chanson!!…

Ek kom om 'n kransie van rou te breng, Op kindergraffies 'n traan te pleng.…

heb 'n tik met de verzendknop Voor ik het weet mep ik er op Dan is het gedicht al onderweg Had nou eerst even nagedacht Denk ik, ja echt, pas achteraf Backspace is dan te laat, echt maf Het herlezen van bepaalde gedichten Roept emoties op, 'n lach en soms 'n traan Ze voeren mij terug naar de tijd van toen En ik zou het intense beleven…

Het is nu uit en ik mis je Ook al geloof je me niet Het is nu midden in de nacht En m'n tranen vallen op het papier De maan schijnt me bij Zodat ik dit nu kan schrijven.…

Nog geen geen minuut aan het zingen en m'n tranen verraden onze gelijkenis zijn jongens-kamertje, mijn jongens-kamertje zijn lieve tante Annie, mijn lieve tante Annie zijn mooie jurken en die van mijn zus Fineke een half jaar gedragen en Juliana gespeeld hij is spelend in jurken blijven hangen als een mooie waarachtige Dolly Bellefleur Nu…

Schaduwen hebben geopende parasols geplant in een verdichte wereld, lappendeken onder een blauw gewelf, een brug over ravijnen, euferismen van onuitwisbare lijnen, een verbond tussen water en land en de melkweg z'n tranen lekken laat over te winnen grond, de kern van onschuld ligt in de kringloop van vragen en in een symboliek die een…

Pijn, voel m'n hart, voel m'n tranen Breken bij het aanzien van een videoband Gevonden tussen stoffige paperassen Op de zolder, in de lappenmand Pijn, voel m'n zware ademen, voel de zenuwen Ongecontroleerd worden, net als m'n gevoel Bij het aangezicht van ons verleden Een in duigen gevallen warboel Pijn, voel de blik in je ogen…

haar was als brij Dit was mij tot dans, als vergetene m'n ogen sluiten op goeie house Dansen en dansen in de kelders, kraakpanden en na afloop een blowtje onder een brug Toegegeven 't was een vlucht ik vond er niet mijn antwoord Ik vond niet hetgeen dat verlies kan verwerken maar m'n tranen droeg ik wel in stijl…

En mij groet stuur 'k dan mee als die a'endstraal se vure so blink in die ruite en droom op die mure; mij huisie se gewel sal 't opvang van verre, - 'n laggie sal 't wees, maar 'n traan sal 't bêre!…

Gebroken nachten is echte liefde!…

M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij. Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig. Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Ik heb mijn strijd nu wel gestreden. Hoewel ik jouw sterke armen, Toch wel mis.…

' Er zit 'n tranen-veeg, o zo verdrietig, van je blauwe ogen naar je mond. O, Dinska Bronska!…

Mij vuurtje is al wat nog leef in die eindeloos ruim met mij, en sij stemmetje dwaal so's 'n deuntje wat draal om dage lang verbij, om jonkheids blije more en laggies lang verlewe. Dan voel ik 'n traan in mij oge staan en ik fluister ‘Heer, vergewe!’…

een traan zo zuiver als een vloedgolf over m'n wang niemand die eraan ontsnappen kan mijn traan tranen zo helder brandend op m'n huid niemand kan het horen huilend zonder geluid mijn tranen huilen 1 traan en zoveel tranen een zee uit m'n ogen ik zie het maar kan het niet geloven mijn verdriet…

Grijs gewelf met grauwe vegen, Koepel van ons huis, Waarom stort ge uwe tranen tegen 't Venster van m'n kluis? Ziet ge niet in bei m'n ogen Tranen die ik schrei? Waarom zonder mededogen Stort ge er de uwe bij? Tranen lekken langs m'n wangen Om m'n eigen wee... Zingen dan uw weemoedzangen, Droppels, met me mee?…

' Het werd, op z'n zachtst gezegd, een hachelijke onderneming.…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

Geeft niet. Eigenlijk vind ik het fijn, hoe Moederdag dit jaar herleid is tot de essentie: De kinderen zelf als mooiste cadeau. Met hun bezoekje, bij sommige mama’s voor het eerst in weken. Met hun liefde en genegenheid, de schoonste dingen in het leven. Ik heb er meer van gekregen dan ik ooit had gedacht. Weliswaar, nu we toch bezig…

M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

Het is stil in huis Ik zie je foto staan m'n ogen branden er vloeit een traan Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in Nooit wil ik meer wakker worden m'n leven heeft geen enkele zin Ik mis je ik mis je lach elk uur elke dag Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

Tranen, van goud plonsen op m'n schoot, gaf ik me daarom bloot?…

Zonder dat ik het merk druppen er tranen over m'n gezicht. Het komt door m'n gewicht. Ik ben niet te zwaar. Ik ben te licht. Ik heb te dun. Het lijkt alsof ik altijd lijn. En dat doet me pijn.…

van het zout gewonnen uit de tranen van m'n lief wil ik met pasen een vleugje op mijn ei...…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Dis die blond, dis die blou: dis die veld, dis die lug; en 'n voël draai bowe in eensame vlug - dis al Dis 'n balling, gekom oor die oseaan, dis n graf in die gras, dis n vallende traan - dis al…

Tranen rollen over m'n wangen zomaar proeven warm en bitterzoet. Wil ze nu niet drogen want het doet me even goed. Zomaar tranen van verdriet of van emotie zomaar ik weet het niet.…

Vanaf de onzichtbare bodem van het meer van verdriet en tranen dichtgeslibd tot 'n modderpoel borrelt soms geheel onverwacht een opgeloste traan naar boven zich in kringen "verringend" op het verlossende wateroppervlak!…

de tranen weer…