Alle inzendingen over OR heelal

Een jonge vrouw. Uit mooie sensuele lijnen opgetrokken Zonder schroom. Met veel gemak bedrijft zij liefde niet verkeerd ongegeneerd Kleedt zich naakt, als zij dit wil heeft lak aan regels, dus echt níet voor haar Verdwaald in mooie hoven van haar tepels Voel 'k mij vereerd Haar drang alles te geven dat het ware leven slechts van haar…

het heelal is zo groot denken wij maar het heelal denkt zelf niet en is dan ook niet groot of klein het is er gewoon dus zonder ons was het er mogelijk niet want ja, wie anders had gekeken en gezegd dit is een onmetelijk heelal !?…

Je laat me dansen Zoals dansen in dit leven bedoeld is alles is helder heeft meer kleur Zelfs op een koude dag als deze laten we gaan swingen op het ritme van het heelal…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen- gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefden kwijt, altijd weer.…

Wat is nu typisch het geval Bij het islamitische heelal. Zoals in alle geloven Is het ook bij hen ‘boven’, Dus ’bovenal’. Maar één vraag is toch bovenal, Is het heelal wel halal ?…

Laten we ons eens levendig voorstellen, dat we samen met al wat leeft, mysterieuze antennes zijn. Van onze cosmos. Dat we samen open ogen zijn. Van onze wereld. Dat we hier op aarde werden geboren, om door het toeval uitverkoren, waar te moeten nemen. Om alleen maar bewust te zijn. Om mogelijkheden te zien. Om samen bij te dragen. Aan…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

Het heelal is een grote toverbal daar waar het stof van de geest in de sterren overgaat daar waar het onbekende deel van het bestaan van de reis van de mens bestaat daar waar het begin en en einde van het leven ontstaat in de kosmos vanuit het diepe begin de zin is het gezoek en het gevecht erin het lijden is de schaduw die als een donkere…

Wanneer gaan we nu eindelijk de Marsmannetjes ontmoeten? Dat we ze de negen vingerige hand kunnen schudden, ze redelijk recht in de ogen kunnen kijken drie of meer wie weet. Hun groene schubbenlijf eens tegen onze gilet kunnen trekken. Hen het mooie van Brugge laten bezoeken in een bootje en een mogelijks eerste gesprek voeren. Zelf zou ik…

wij zwerven als scherven door ruimte en tijd als kwijtgeraakte onderdelen steeds weer op zoek naar een vorm van nabijheid om alles wat stuk is te helen…

het heelal gezien als immens schoolbord... geef de dichter een krijtje en weldra staan er de mooiste verzen aan het firmament…

Laten we allemaal een schaduw na op aard is dat wat ook de zon ons gebaart, een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit. Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

des kennis van goed en kwaad zonder een Adam, zonder een Eva maar gewoon voor ons als gestorven mensen als zielen in een onmetelijke heelal wat hopelijk onontekt blijft!…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Geen mens, geen zal ooit weten wat ik draag diep in mij Zelf zal ik nooit vergeten de hemel die je zei Het donker dat je lachtte je tranen kille wind De zon die je verachtte geen reden die je vindt De maan zal het ooit zeggen de sterren smelten al begrip zonder uitleggen ontstaan van het Heelal…

Ik zit op een terras in de Provence En over de heuvels en de Mont Ventoux Spreidt de nacht zijn zwartfluwelen mantel Waarvan de voering met duizend sterren is bezet, Een lichtend lint van horizon tot einder. Ik nestel mij diep in een mantelplooi En zweef de Melkweg tegemoet. "Wil je nog koffie?" Vraagt zij die hier met mij verblijft.…

de maan glijdt op de toppen van mijn uitgestrekte vingers naar een hoogtepunt bloost zich geel de hemel in na die rakelingse bevingering en streelt de zwarte stilte zon van de nacht maar zo gehavend dat ze eeuwig ootjes vormt van pijnlijke herinnering…

vandaag klom ik de hemel in met rood gelakte tenen liggend in het gras gebonden door zwaartekracht en wat niet al oh, ooit in deze blauwe droom te kunnen stappen de stilte in en los te laten wat mij aan de aarde bindt…

Die winteravond in de Achterhoek keek ik met veel verwondering naar boven, waar zonder lampen die de sterren doven, de melkweg zich liet lezen als een boek. Blik op oneindig. Ik viel in het niet en zag de adem die mijn mond verliet.…

een dronken man uit Koog aan de Zaan keek omhoog en zag haar staan een voorbijganger sprak hem aan waarde heer ik zie u staan schijnt daar de zon of toch de maan? de tijd verglijdt in mijn bestaan licht en donker zijn weggegaan het licht in mijn geest is uitgegaan de nacht is over ik moet weer gaan vanmorgen scheen de zon dus nu de maan…

Het zonnejaar is als een wereld die onverschrokken voortsnelt in het heelal van lichteeuwen doordraait in een tijdloos zwart. Het uitgeputte leven slaakt een donkerrood verzuchten. Breeduit verdampt de zon in wolken vol aan dromen.…

Kraakhelder vriest de hemel groeit blauw licht tot heelal verdampen stelsels in wervels smelten ijsblokjes in mijn glas. Er blijft zoveel diep duister; door de eeuwen heen roesten hooggespannen verwachtingen en verbrandt ieder vast geloof.…

Niets Knal Heelal Speelbal in de ruimte Veelal Bal buiten spel Tijd is illusie Kernfusie Van onmacht Mix met krachten Bevruchting Vanuit Iets Geboorte van atomen Geen vlucht Geen ontkomen Aan het lot Veelal Toegekend aan God Doch Gelijk de Knal Komt ‘t nergens vandaan Verdwijnt al Als ’n stervende zwaan In Niets Ego is de…

een rode maan verlicht de nacht en sterren, als tranen houden de wacht stille glinsteringen aan de lucht de zon neemt haar plaats in met een zucht want een plek om te stralen is hier niet zelfs de wolken zijn gekleurd door verdriet in dit heelal van verloren dromen sluit ik mijn ogen maar kan niet ontkomen de gewichtsloosheid van mijn bestan…