Alle inzendingen over OR heimwee OR afscheid

ik wil geluidloos gedag zeggen want jouw woorden hebben betekenis die je alleen in stilte kunt begrijpen begrip moet dikwijls verder rijpen ik wil in stilte afscheid nemen want ik lees nog altijd jouw gedichten alsof ik jouw oude stem kan horen tussen alle vervreemdende gezichten onhoorbaar maak ik nieuwe herinneringen zonder heimwee, want…

Heimwee naar echt oer eerder.…

Kijk nu nog even naar het blauw dat oeverloos de hemel kleurt en dat van heimwee wil vertellen, van pijn die deze keer zo anders is, vol weemoed om een afscheid, nu voorgoed.…

vervreemde gezichten namen we afscheid van mijn jeugd met jouw jeugd naar het Zuiden ging onze jeugd terug naar Spanje waar jij waarschijnlijk leefde in een groot kasteel met Sinterklaas zolang ik nog naar heimwee streefde.…

heimwee naar vroeger even weer kind zijn zorgeloos genieten heimwee naar vroeger lange zomers strenge winters bergen sneeuw genieten heimwee naar vroeger lange vakanties dagen zwemmen uren lopen in de bossen genieten heimwee naar vroeger mooie herinnering ik wil geen kind zijn ik ben blij met het heden soms met zorgen maar…

'k denk weer terug aan het afscheid. Ik moest je loslaten. Die laatste blik in je ogen Ik zag een traan. Ik blijf hem zien Ik heb hem meegenomen 'k kan het niet vergeten Oh zo donker, om me heen. Ik mis je zo 'k heb heimwee naar je één troost, hoog boven me.…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

't Ruikt zo naar bramen hier, ze zijn al bijna rijp En jij bent in het Noorden Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou Op straat Nu is de herfst begonnen Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf Laten onbeschaamd de zielen vallen De mijne klettert op de straat…

achter de regenboog, langs de nulmeridiaan blijft het water vlak, ergens zonder rimpeling zal een zwaluw weerklinken in aardse schoot de blik vooruitgeworpen op gewonnen tijd gekeerde oneindigheid, herroepelijk hopen gedurig ontsproten aan bochtenloos omzien aan bezield ademen, of een benauwend hartzeer een helix van ooit, gevangen in verloren…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Heimwee naar de jeugd? De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

Het lijkt het meest op heimwee en heimwee doet zo'n pijn.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de ‘heimwee’ naar iets dat niet meer bestaat Sfeer van weleer verdwijnt omdat onze wereld verandert en tenslotte de heimwee eindigt in weemoed waarmee te leven is…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Jij hebt heimwee. Heimwee naar de wolf die jij ooit was. Ik heb heimwee. Naar de aap die ik eens was. Laten we samen gaan jagen. Even weg uit jouw hondenleven. Even weg uit mijn mensenleven. Jagen, jij en ik.…

en die er met heimwee aan dacht hoe het vroeger was en die nu is omgekomen…

Voelde ergens die vrees in samen gewortelde zinnen een verstrengeling verbroken behouden vorm van zelfzucht steeds bang voor heimwee weggezonken in de natuur met bewondering geleefd een aaneenschakeling van keuzen makend nam ik afscheid van jouw voelen mijn voeten te klein voor de deur en jij met jouw onzekerheid vaak magisch in…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

Wat een heimwee; Naar toen; Hoe jong ik was; Lekker keten in de klas. Nu is alles zo gewoon; Niets is nieuw Alles is zo duur; De maatschappij guur; Het is ook zo snel gegaan; De jaren vlogen voorbij; Hoe jong jij was; Het mooiste meisje van de klas; Wat een heimwee; Naar vroeger…

verlangen naar toen ik wil het nu loslaten mijn heimwee is moe…

Er is geen mug meer die wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in dat ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan. Ach…