Alle inzendingen over OR herdenking

Een stuk oud brood dat zorgvuldig wordt bewaard is een oud symbool voor veeloud zeer dat nooit verjaart weer opnieuw doorstane angsten en ook dreiging van terreur doen me duidelijk beseffen: de bevrijding is nog lang niet klaar stel geweld aan de kaak leg onderdrukking aan banden dat is de taak van vredelievende mensen uit alle landen…

Uit het gebroken zolderraam hangt een verschoten vlag, al bijna tachtig jaren. En op de witte kruizenrij, waarlangs verwelkte bloemen staan, mag je je blind gaan staren.…

Aan wie moet ik mijn aandacht nou gaan schenken Krijg ik niet wat te veel straks op mijn bord Die twee minuten zijn dan vast te kort Mijn lieveheer wie moet ik gaan herdenken Eerst maar oom Piet die in ´t verzet omkwam Oh nee….´t Wilhelmus klinkt al op de Dam…

Ben ik hier om licht te zien of het duister, bij de kolom die opzij staat, in de stad waar uit op ijzeren wegen. Ben ik hier om gedachten mee te geven, woorden? Woorden voor terreinen en gruis? Zoals uit de zwart geslagen boom met afgescheurde tak toch weer het groen bloedt en straks de bladeren komen, zo wil ik hier mijn woorden laten…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Vanuit mijn knieën scheur ik open wat is weggeplakt ik tors jouw zwarte handen in mijn vuile witte op ons stuk grond smeek ik u ontvang mijn spijt hef mij op vanuit de erfzonde naar uw vergevende ziel waaruit hoe klein hoe groot niets valt herstellen dan alleen maar verdienende rust pardonneer mij!…

Op de rijksweg staat middels borden aangegeven, dat je bij het meebeleven, van herdenken van de doden, beter niet kunt stoppen, midden op de weg, men zoeke beter een P om te parkeren, twee minuten, slechts.…

Stilte aanbidt de herdenking van hen die het land dierbaar waren en nog zijn. Vergeten is geen optie want de waarde van de stilte dragen wij nog in ons hart.…

Herdenken is ieder jaar een pleister op een oude wond. De jood, soldaat en passant, zijn aan elkaar verwant. Het verdriet zit in hun genen, als door een jas omsloten. Het verdriet slijt, maar verdwijnt niet. Bij het herdenken wordt verdriet weer actueel. De jas gaat open en de zon schijnt even op die oude wond.…

Ik strijk kaarsen aan voor hen die niet meer onder ons zijn in gedachten spreek ik hun namen nog een keer uit ik herdenk ze totdat de beelden langzaam vervagen en stap de dag in…

herinner je morgen niet vandaag niet gisteren herinner je morgen wat kan komen door te kijken naar wat geweest is herinner je morgen met stil luisteren wat vandaag niet weet dat gisteren vergat in achteloos voorbijgaan van wat destijds leerde herinner je morgen het geluk van vandaag dat verankerd in verleden voor jou en mij in gisteren…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

We herdenken ze veel, we vergeten ze niet. Zelfs de koningin niet.…

Twee minuten stilte is alles wat ik vraag, om te herdenken allen die ons ontvielen door oorlogsgeweld gisteren en vandaag.…

De herdenking voorkomt, dat die brug wordt gebouwd. Maar door de jongere generatie, wordt de herdenking terug gedouwd. Het zal zo'n vaart niet lopen, zeggen de mensen om mij heen. Maar elk bouwwerk, begint bij de eerste steen.…

de vlag halfstok 2 minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

de vlag halfstok twee minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

rood komt steeds terug in de bloei van nieuw leven ontstaan uit wortels gras bedekt de littekens die nooit zullen vervagen…

de kerktoren komt niet boven het schip uit naar de rommelmarkt ik en het restant van een elfhonderd jarige op dezelfde dag viel bij het kijken de beschadigde theepot voor een zacht prijsje zonder parasol een witte en een rode wijn bij de italiaan een kam bananen in de natuurwinkel jane helpt mij wegen drie schoonheden de jongste…

Het wordt erger met de jaren in plaats van dat het slijt dat verlammende gevoel van geconcentreerde onmacht De siddering in mijn lijf herken ik van iedere herdenking De ingedikte tranen van verstopt verdriet 4 mei 2008…

Het is al lang geleden toch mogen wij het nooit vergeten dat mensen voor onze vrijheid het leven lieten. Oorlog een zinloos geweld waarin mensen zoals jij en ik pijn en ontberingen leerden kennen. Vele van hen lieten het leven door uitputting en ziekte of werden weggevoerd gingen hun dood tegemoet. Laten wij vandaag gedenken even…

Nu wij weer herdenken de geboorte van “HET KIND” die in het duister zijn licht laat schijnen in een wereld vol oorlog en geweld. Zodat wij zijn warmte kunnen voelen om dan met elkaar in verdraagzaamheid. KERSRMIS TE VIEREN!!…

wij zijn waar gedachten gaan verankerd in brandend koudvuur wij weten wanneer de klokken slaan op de waarheid van het nederige uur bedenk, niet alles is goed of kwaad maar laat onze stilte nooit bederven en nog een welgemeende raad laat ons geen vroege dood sterven…

In liefdevolle herinnering aan Willem Frederik van der Giessen (1923-2003) Keukentrap beladen Met spijkers en schroeven In soorten en maten, Tekening achtergelaten Op een kistje van hout - Tot op de millimeter Nauwkeurig je nieuwe plafond In de sponningen gedouwd - Je had het afgekregen, je Laatste klus, en alles Stond er…

Bulderend water nachtelijke overval, één en zestig jaar…

heel gewoontjes niets te raar met jouw lieve glimlach zat je daar altijd in voor 'n hapje op 'n uitje of 'n feest 't werd pas gezellig als mevrouw Collet was geweest dan konden we haar zonder te hoeven vragen iedere keer weer zo heerlijk plagen ook al kan 't helemaal niet zag ik je onlangs op de fiets moest wel twee keer kijken…

kan even niets meer zeggen mijn hele hart doet pijn om me erbij neer te leggen voor hen die nog in Auschwitz zijn zeventig jaar geleden in mijn beleving nog zo pril 'k heb een gebed gebeden en ben nu even stil gaat nu hetzelfde wéér gebeuren het simpel doden van een mens en alle normen te verscheuren is dat het toonbeeld van de wens?…