Alle inzendingen over OR verdriet OR oud verdriet

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Wensen Kleine dromen Kleine mensen Mensen mensenwensen grote wensen toekomstwensen mensen wenen niet vervulde wensen nare dromen natte tranen vallen in het donker neer op de maat van hoop en het verdriet en al het zeer daar loop je niet voor weg maar ook niet mee te koop…

als het verdriet te groot is voor jouw hart en de tranen niet echt meer willen stromen als het verdriet je meer en meer verwart en je verkiest niet naar mij toe te komen als het verdriet je adem steeds ontneemt en je de woorden niet meer uit kunt spreken als het verdriet ons van elkaar vervreemdt en mijn liefde onvoldoende…

Duisternis zit in een hoek te wachten grijpt zijn kans en slaat genadeloos toe. Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…

Zij kende de diepgang van haar eigen niet meer. Het ging bergaf, altijd maar dieper…. De standvastigheid onder haar voeten, had plaats gemaakt voor een diepe kuil, waar ze niet meer uit kon. De zoete voorsmaak van het begin, was weg en de bittere nasmaak bleef bijten op haar tong. De woorden van vroeger, waren nog alleen stille klanken.…

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

Een doffe, droge, felle pijn omvat en wurgt mijn ganse denken; mijn ziel en zinnen zijn zo leeg ik kan geen aandacht schenken aan de helderwitte morgendauw die als een sprei van fijn satijn ligt uitgespreid; 't graf bedekkend. De pijn dreunt als een droef refrijn. Waarom heb ik steeds vergeten te zeggen dat ik van haar hield? 't Is…

Alleen maar ruzie alleen maar woede En de schuldige ben ik Alleen maar schreeuwen alleen maar tranen En de schuldige ben ik Al mijn gevoel al mijn verdriet Ik kan daar niet mee leven het enige wat ik kan doen Is mijn leven ervoor geven.…

Alles overheersend moe Man met de spreekwoordelijke houten hamer Dreunt op hersenpan Duizenden bakstenen Hangen met touwtjes Omlaag aan wimpers Krampachtige kaken Stijf en onverzettelijk Schieten vonken van kiezen Slaap valt aan, trekt zich terug En beukt met hernieuwde kracht Tegen het heftig tegenspartelende lichaam Overwinnen…

Je kan niet zeggen "een dochter graag" Je verdriet is niet gestild. Alhoewel ik niet treurig zou zijn, Ook al doet dit alles zo'n pijn. Laat die man toch voor wat hij is, Later voelt hij zijn gemis. Steeds omwille van de vrede, Vaak met een stil verdriet. Heus hij is het echt niet waard, Dit verdriet brengt de vrede niet.…

hoe kan ik dit verdriet overwinnen? het verlies is zo verschrikkelijk groot. het is mijn eigen schuld, dit is mijn straf, maar nooit zal ik onze vriendschap vergeten, en nooit de liefde die hij me gaf toch ben ik hem niet echt kwijt, mijn herinneringen kan niemand me afnemen, hij zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.…

Veel verdriet.…

die zijn er niet, niet voor dit verdriet…

Alles zie ik in jouw ogen je pijn,wanhoop en verdriet ik wou dat ik je kon helpen maar spiegels praten niet... Glazen woorden op het puntje van m'n tong die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in m'n mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Wanneer je verdrietig bent, Kijk dan in je hart En je zult zien dat je huilt om wat je vreugde schonk...…

Ik zie hoe hij breekt Onder het verdriet dat ze hem gaf Hoe iedereen hem een hart onder de riem steekt Zelfs goeds van buiten af... Ik probeer de situatie voor hem te schetsen Want die ken ik zelf maar al te goed Maar ik kan uren tegen hem kletsen Het lijkt of het niets uitmaakt en niets doet.…

Geef je verdriet maar een plaats, een plekje waar het kan blijven, door in een rustig moment al wat je smart te beschrijven. Lees en herlees ze dan maar, die onverwerkte gedachten en geef de jaren de tijd jouw diepe wond te verzachten. Geef je verdriet maar een plaats.…

Ik wil haar zo graag zeggen even uit gaan leggen ook ik had dat verdriet maar dat van haar en mij is toch hetzelfde niet. Zoute tranen hebben we samen geschreid. Mijn lieve dappere meid, houdt moed. Eens komt alles weer goed.…

Soms opeens komt het op Voel het borrelen diep van binnen Alsof de sluizen open gaan Een badkuip zonder stop Heb zoveel intens verdriet in mij Het zit alleen zo diep van binnen Onder een laagje vrolijkheid Och, kon ik er maar bij Waar komt toch dit verdriet vandaan? Waar zou de oorspong liggen? Heb ik maar zo weinig verwerkt?…

Verdriet omdat ik je zo mis het lijkt of de band tussen ons verdwenen is Verdriet over de afstand die tussen ons is ontstaan wat heb ik je toch allemaal aangedaan Verdriet want ondanks dat ik heel veel van je hou ben ik misschien toch niet de ware voor jou Verdriet diep van binnen dat is een feit want het is mijn schuld dat jij nu lijd Verdriet…

Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan Nooit achterom kijken altijd vooruit dan zal blijken ook dromen komen uit ! Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan Dan barst de bom zonder reden kijk ik toch achterom naar het verleden Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan !…

" Hou me vast", het zal niet meer gebeuren Wie hield er van wie het meest? Je lachen,je tranen,je geur en huid Is het echt ooit waar geweest? Een paar weken, het leken maanden Soms ver weg, soms nog zo dichtbij is het alweer zo lang geleden? Kom je echt niet terug bij mij? Ik weet dat het voorbij is Ik weet dat het zo moest zijn Ik weet…

We liepen door het bos, ik maakte een grapje, het grapje werd ernst, en ernst kan nu lopen.…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

Hier ben ik. Troosten kan ik je niet, Maar ik wil er zijn, Als je zucht, Als je huilt, als je schreewt. Woorden heb ik niet, maar ik ben bij je.…

je stond er al een hele tijd de rug tegen een wilgenstam in een poging met hem treurigheid te zijn tussen je vingers door glipte een warme voorjaarswind de takken in en bracht bloei in dat vermengd verdriet je stond er als een lentekind…

Buiten schijnt de zon, spelende kinderen op straat, buren die een babbeltje slaan, de boer die al fluitend zijn werk doet, maar hier binnen is alles zo somber en stil, hangt de geur nog van je bedrog, de leugen nog steeds niet weggedreven, is er slechts doffe pijn.…

Aan zijn diepe wonden Heel stilletjes ben ik zomaar van mezelf vervreemd Mijn hart, zo passievol, was alleen maar uitgeleend Hoop is verloren in een mist van tranen en verdriet En welke pose ik ook aanneem jij ziet het niet..... Als een eenling in niemandsland voel ik me alleen Mijn leven is een doolhof…vertel me waar moet ik heen!…

De zee (b)ruist van vreugde de branding lacht haar tanden bloot golven tikken speels haar billen Ze huilt golfjes in de lucht een traan tikt het zand mama haar hand ze is af De wind roert haar in de soep alsof ze haar wil afkoelen de blaaskaak…

Ik zit hier heel alleen en kijk voorzichtig om me heen. Dat komt doordat ik me schaam, ik schaam me voor mijn lichaam. Mijn ogen zijn te klein en mijn neus weer te groot, dat vind ik idioot. Mijn benen zijn te kort en mijn romp te lang, ik plak mezelf het liefste achter het behang. Vrienden heb ik niet. Ik ben een zielepiet. Niemand kijkt…