8643 resultaten.
HERKENNING
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 Laat mij altijd overdonderen
door de natuur
en als ik dan dieper op haar
inga
kom ik tot de conclusie
zij de zuivere ware liefde is
de mensheid heeft dat ook:
dezelfde eigenschappen
ondanks veelzijdige gebreken
hun wispelturigheid knipoogt
in herkenning
tussen hemel en aarde
waaruit zij zijn ontstaan:
maar er tollen altijd
duivels…
Herkenning
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 172 Een winter lang in duisternis begraven,
geen hoop meer op een leven in het licht,
geen ogen meer, geen glimlach, geen gezicht,
geen water dat je diepste dorst kan laven,
alleen maar pijn en vragen, kreunen, klagen,
de muren stom, je lichaam zonder kracht,
het graan sterft in de grond nog deze nacht,
maar Iemand is er die je toch blijft dragen…
Herkenning
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Geen rijkdom en geen roem
zijn groter dan die lach,
Dat lachje, dat als in herkenning,
jouw oog ontmoeten mag.…
Herinnering van morgen….
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 147 Verdrink in het zoet van de
vergeten wijn wat door je
aderen stroomt en in alles
wat je vergeten was maar
uit je hart en poriën bloeit,
herkenning wie je werkelijk
bent, onbot je fluitenkruid,
laat mij dan om een windvlaag
wensen over het neerbuigend riet,
die op de tonen van herinneringen
in de toekomst speelt, met je
deel in…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Een heengaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 330 Laatst, even nog het klare,
iets dat herkenning bood,
uit lang vervlogen kinderjaren,
een heengaan…zonder dood.…
Vergeten is de loslaatpijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 241 soms licht
de zee nog op in het
blauwgroen van je ogen
verdrijft een zonnestraal
de donkere schaduwen
die onrust spoken
zingt je stem
een liedje uit
vervlogen tijden
vatten je handen
in herkenning
warm de mijne
dan lach je naar me
in gelukkig zijn
vergeten is de loslaatpijn…
Wanneer ik ga " vergeten "
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 227 Zou 'k je herkennen
wanneer ik dementeer,
zou 'k je accepteren
wanneer ik " vergeet"
zou 'k je nog zoenen,
als ik je niet meer " ken"
of zou alles blijven
als voorheen?
Zou 'k je nog omarmen
wanneer we elkaar zien,
of zou ik je voorbij kijken,
misschien?…
Mijn gezicht
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 862 ongetwijfeld maf
vraag ik mij dikwijls af
of de Eeuwige met ons speelt
ons in groepen heeft verdeeld
hoe anders te bevatten
dat ene, dat zuivere, datte
herkenning, verhelderend als licht
als ik een ander bezie, maar tevens
mijn gezicht…
Herkenbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 524 Door je poriën
parfumeer je mij,
van enige twijfel
is geen sprake
de arm versmolten
op een zachte dij
in de warme holten
van de nachten
in het waken
van de dagen
kan dié ene geur
mij raken.
Welsprekend
een juist accent
van een vroege
lentezon, als
druppels water
uit de diepte
van de levensbron,
herkenbaar ritueel
nooit te nimmer…
Moederschip
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 244 droomtocht over vertrouwde velden
ver boven nietigheden verheven
in de palm van trotse luchthelden
naar iets nooit eerder begeven
ik voel de ijle koelte op mijn huid
de gespreide vleugels houden halt
het zweet breekt plotseling uit
nu de atmosfeer als een deken valt
ik ben in de broeiende kern beland
in het woud van intense geschiedenis…
Adempauzes (8 x)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 Toon van eigendunk,
voor het gemak vergeten,
herken het geluid.
Alles valt tot een,
dat ene keert tot alles,
voordat het verscheen.
Overtollig woord,
ingepakt of uitgekleed
als koude waarheid.
Dualiteit sterkt
integere bloedsomloop
tot individualiteit.
Stilten in de taal
in brede zin, daar put ik
adempauzes uit.…
Masker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 219 Ik zie mezelf in jou,
hoe je de tranen wegdrukt
en clownesk daarbij
een grappig dansje maakt
je hoofd ligt op het hakbord
de grijns als was bestorven
om knettergek te doen,
omdat nu echt wat denken
aldoor te pijnlijk was.
Ik heb geen bijl
om koppen af te hakken
omdat ik dan mijn hoofd
ook bij die hakbijl zie
kom maar tot…
Voorbij mij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 ik voel ver weg
ook in het denken
niet te vatten,
toch wil je me ergens
roepen of wenken
zo ik dat ook ken, doch
het ligt in de tijd besloten
als het eenmaal daar is,
word ik in herinneringen
gegoten, soms in de
nis van een kloppend hart
je zult jezelf aanschouwen
(als ooit het grijs jou bedekt
dan wel eerder)
het is een moment…
feest van herkenning
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 er zijn flarden blijven hangen
restanten mist uit een eerdere zee
er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij
druppelsgewijs, nummeriek
gemeenteloket, mensenheugenis
hangende het onderzoek kunnen we herleven
kaalslag met bos vullen, het bos met bomen
-wat nu volgt is toekomende tijd…
Romantiek
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 46 In avondkoelte
zag ik je zwoele loensen
aan voor koortsigheid.…
Vlinderwindekind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 166 hier kom ik je tegen
tussen letters en dichtersdromen
een vlinder in de zomerstorm
je draagt een mantel van liefde
als een fladderlichte omslag
gerangschikt in een aardse vorm
ik zou met je op willen vliegen
het draagvlak verdelen
sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven
schrifttekens rusten op de wind
dwarrelen naar de aarde
daar raak…
Ga maar, het is goed
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.888 Onze handen verstrengeld
zo willen wij de tijd
tot stilstand brengen
dat laatste moment waarop
ogen de waarheid herkennen
die monden vergeten zijn
maar als jouw blik
een glimlach opent,
teer als de bloemknop
die het zonlicht herkent,
wijken mijn lippen uiteen
en fluisteren afscheid…
tuinkabouter
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 135 de tuin, nog roerloos stil
houdt halverwege op
een poëtische adem vult het onzichtbare,
nevelt gedachten die langzaam
de zomer vergeten
niets is eeuwig in dit leven, fluistert iemand
al zijn we aldoor onderweg
mijn handen volgen de krullen van een wilg
ook hij vermijdt het sterven
de herkenning
die ik vanbinnen bewaar…
Vergeten geluk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Foto herinneringen
worden door de geest niet meer
met herkenning gewaardeerd;
door de mens die over zijn eigen
verleden dementeert.
Vergeten geluk op wat nooit meer
mag komen. Verontrust de mens in
zijn gelukkigste dromen.
Vergeten geluk dat geen uitweg meer kent.
Zo ver van gelukkig; zo innig dement.…
Soms denk ik
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 300 Een ieder denkt: stom iets vergeten,
dat overkomt je, heel gewoon
maar mocht je mensen gaan vergeten,
is dat helemaal niet zo schoon.
Dan vergeet ik liever, suiker of ander gebruiksgerei
dan de liefdes in m'n leven, want:
Die horen bij MIJ…
Vergeten.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 297 Ik ben zo bang, te vergeten
te verdwalen of zoek te raken
maar weten dat je me zoeken zult
brengt me rust, dus heb geduld!
Maak me rustig als dat moet
niet alles gaat dan immers goed?
Maar met hulp en liefde ja ook dat
komen we er samen wel toch, schat.…
Gestolde gevoelens
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 853 Tentakels scheuren zich een weg
doorheen mijn lichaam,
schurend, gillend, bang voor herkenning
Herkenning doodt het monster en
alle kleuren van gevoel
worden minder pijnlijk
na een tijd
door erkenning van verdriet
en van de echte werkelijkheid.…
weet je ...
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.683 beetje bij beetje
vervalen de dagen
verkleuren mijn woorden
verbleekt het gezicht
verlies ik geheugen
door veelvuldig schrapen
vervliegt de herkenning
in schemerend licht
verzwak ik mijn geest
door langdurig dwalen
in wit zwarte dromen
en beelden van toen
herinner ik zinnen
uit zwijgende talen
weet ik te zeggen
vergeet ik te doen…
Patsboem!
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 292 Liefdessluimering ontwaakt
Haar diep verdrongen verlangen
Naar toen
Zichzelf herkennen in nu
Eenzelfde wereld
En
Ontwaakt wakker
Hoort zij dierbaar geschater
Voelt even herleven
Die gouden liefdesgloed
Over haar sidderende lijf
Hoog - en dan weg
Mogen liefdes gouden uren
Die haar zijn vergeten
Wakker opnieuw herleven.…
De smidse van emoties
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 55 eigen woorden spreken
zonder de taal van vergeten…
TO PEEP OR NOT TO PEEP
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 485 Vanavond ga ik weer naar het toneel.
Als liefhebber ben ik in staat om uren
geconcentreerd naar de acteurs te turen.
Het is een zeer opwindend tafereel.
Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief
tegen het lage btw-tarief.
---------------------------------------------
Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald
dat peepshows toneelvoorstellingen…
To Be Or Not To Be
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 273 Wat geeft nu het leven zin?
En waar ben je het beste in
Een ieder wil zich manifesteren
Eigenlijk moet je alles uitproberen
Alles is een ruim begrip
En comadrinken is vet hip
Als je het overleeft een goede test
Is de beest uithangen, 'n manifest?
Ik blaf en iedereen is bang voor mij
Ik ben er als de kippen bij
Ik tok en kukel en ik kraai…