Alle inzendingen over OR woede

In de werelden der psychologie en psychiatrie zijn ze aan het afbouwen.…

misschien bestaan we wie weet ook niet de meeuwen vliegen achter het schip in de golven en even later zijn ze er niet meer neem alle atomen en bedenk dat niemand dat is toch zijn we er en we zijn woedend…

tegen niemand, op voorhand in fragmenten, schroot splinterlozen, anderszins een hand zet een glas klaar; water, tekengif, dan weer kwallendril - kneedbaar mogelijk een jurk bestippeld met ketchupvlekken ter hallucinatie, ter voorbereiding onvergeeflijk, in bloedbaden op een tafel van verderf tot de tanden dronken van haatzaad, nachtschade…

de schrijver schrijft een gedicht vindt hij prachtig dus hij geeft zichzelf hier een tien of een negen zoals een verkiezingsuitslag in sommige landen is hij dus een schrijverdictator omgekeerd wilde ik dat juist niet dus gaf mezelf geen waardering en bleven er de nodige gedichten zonder tot opeens dit weekend al die open gedichten…

Ik ben rijk, ik kan kiezen: een storm sturen die hen wegsmijt als het afval dat ze zijn Hoe erg zij stinken onder hun o zo sjieke kleren kan ik in geuren en kleuren aan iedereen vertellen Terugtrekken kan ik me, verschansen en nog niet het minste aan hen afstaan omdat ze helemaal niets verdienen voor hun daden, dag en nacht kan ik grijze…

Het is van jezelf, toch betaal je voor woede – bloed, zweet en tranen.…

Dat ik de ban doorbrak door het houten beeld dat niet in de container paste, door te zagen met de Sandvik- zaag van mijn lieve opa held, christen, bakker. Dat ik dat deed om jou, heks Om jou, wie wás je eigenlijk? anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten. Ook niet…

Vandaag ben ik een briesend paard en trap naar al mijn naasten, blijft u daar liever van gespaard dan zou ik me maar haasten. In een abri kan je schuilen voor het gieren van de wind als de wolven in me huilen dan spaar ik kraai noch kind Maar morgen gaat het beter vast dan bied ik u mijn schouder aan, verlos ik u van zware last en…

ze houdt haar mond uit angst voor ongenoegen steeds meer raakt ze bekneld haar man maakt haar onvrij geen dialoog is er dagen worden schraler woorden raken opgedroogd alles lijkt taboe haar stuwmeer vol woede stijgt emoties klotsen hoog de dam zal breken éer zij er aan stuk gaat…

ben je te klein ga maar staan bal je vuisten breek de hemel laat je gaan tot bloedens toe proef de pijn smaak het bestaan het zijn leugens die je hemel prijzen als aan hun verlangen wordt voldaan ze blaten, maken makke schapen in het doelloos volgen van de herder op de hei willoos en niet vrij de kuddegeest van wij ik ben niet…

om uit de weg te ruimen wie op anderen neerkijkt achter dekmantels werkt niet voor rede vatbaar is of anders anders is Uit de hulzen van de kogels waarmee ze verdoofd zijn spint een automaat spoelen vol koperdraad voor het elektrische skelet van de wereld dat alles geleidt en feiten, wetenschap en schoonheid egaliseert tot menige woede…

je schermde stak en prikte in de aanval riposteerde en vertikte in de slag te stoppen toen je mijn bloed vloeien zag ik schermde me af koos stappen terug striemen op mijn rug de degen zwiepte tomeloze woede kwaadheid die ik niet meer kon vergoeden we schermden duel totdat de bel zijn ronde luidde we wilden geen van beide dood…

gemompel in mijn kop herrie in gedachten ik schreeuw al donder op denken moet maar wachten emoties vlammen rood woede zit achter mijn ogen ik wil veel liever dood dan steeds die ruzies te gedogen nooit is het stil soms rustig aan als ik weer met mijn hoofd tegen de muur ga slaan met pijn en bloed voel ik mezelf leven dan zijn ze…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als het…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Een meisje vol met woede.. Nee, je ziet het niet.. Kijk onder de woede.. Kijk verder dan je deed.. Daar zit namelijk verdriet.. Ik denk dat je dat niet weet.. Doorbreek de ijzige laag vol woede.. Smelt het ijs, maak het warm. En is het ijs gesmolten, Geef me dan je schouder of je warme arm...…

De moslimwereld staat weer op zijn kop: Omdat de paus laatst in een speech citeerde Wat iemand vele eeuwen her beweerde Laait wereldwijd enorme woede op, Een woede die zich op de kerkvorst richt, Terwijl de dader op het kerkhof ligt.…

De wind mindert maar de zee is nog vol woede…

De straatprotesten blijven me bij, de weerwil -- de woede, de wond.…

Die Gordon met zijn zouteloze grappen Bevestigt zo het beeld van ‘de Chinees’, Clichés van rijst erbij en véél meer vlees, Hij zou eens pure sambal moeten happen. Als dan het puntje van zijn tong verbrandt Wordt het toch éven stil in Nederland……

na springvloed en storm de schuimbekkende zee nog vol woede…

Een wereld vol woede, Zoveel onrecht wordt ons aangedaan. Geef ruimte aan de woede. Ga maar een stapje opzij. Alleen aan God is de wraak. “Ik zal vergelden,” zegt hij.…

Woede en angst, tranen op mijn wang, wat proeft de waarheid toch wrang!…

Woede snijdt messcherp door mijn redelijkheid en raast vanaf de bodem van mijn ziel als kolkende lava omhoog, langs vroegere oevers van lijdzaamheid. De storm van mijn woede bij het zien van het immer doorgaand financiële graaien doet mijn vuisten gloeien en vervuld mijn hele wezen met een nooitgekende bitterheid.…

Ik spuug hem woede in 't gelaat Hij zegt Wat ben je mooi zo kwaad en wist mij uit…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn leven, Voor nu en voorgoed. Traan, verdriet, woede, kwaad...…

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

Eb en vloed, deining Wij: Liefde, Woede, Vriendschap Ons leven, zo kort…