Alle inzendingen over Afslank-rage

moet je zeggen het geriefde nu wil ik taboes doorbreken en bepleit de vrije liefde allereerst de markt verkennen ja, binnenkort is het normaal simpelweg een tijd van wennen we willen dit toch allemaal zo zag de beddenspecialist wel direct brood in zo’n test riep als een ware optimist ‘kom op mensen: be my guest’ het werd absoluut een rage…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren, totdat…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren…

De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane orgaanstrijdperken er groeien brandnetels en kikkerbloemen in craquelé van onverzadigde olieverf.…

.' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder het hautaine onderscheid. Handel als een rechtvaardige god! Maak je hormonen maar kapot, je klonen komen toch wel in de hemel.…

Het diept vergeten licht op uit zijn kelders, haalt op zolder bestofte dromen uit het rag tussen de balken vandaan. Vleermuizen of dode tantes worden wakker, fladderen op, verschrikt maar koket.…

Nu draagt, zelf triomfant balancement, Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt, Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt Een draad, hoog boven zee en kontinent: De trots van wie zich, mens, als Brahman kent, Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt; De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt, Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…

Paarden lopen door nat bedauwde grassen Hun graasscheurend geluid versterkt de rust Dof klompkloppend klinken hun passen En hoor ver weg… een koekoek.. vol van levenslust Ochtendmist bepareld alles met zonnegoud diffuus licht begroet de nieuwbakken dag Het muisje rept zich vanuit het onderhout Spinnekop kruipt langzaam over z’n bedauwde rag…

Na de warme stoffige dagen valt regen in het polderland regenruis weert de geluiden wordt zelf ‘t geluid der stilte Ik luister aan de waterkant Regen slaat stof uit de lucht het land lest gulzig z’n dorst wast het groen, koelt m’n lijf spoelt het rag uit mijn brein rimpelt ‘t water, wiegt ‘t riet De hengel is slechts rekwisiet…

vandaag is het de hoogste tijd ik wil die vieze stofboel kwijt waarvan ik maar moet niezen gevallen kruimels boterkoek en spinnenwebben in de hoek ik heb ze in de smiezen ik spic en span me spoedig in het zweet staat op mijn onderkin van zuigen en van kloppen ik blik en veger in het rond ik raag en zwabber het plafond en ben niet meer te…

T raag, niet te snel, de zwaartekracht bedwingen A mper ten prooi aan Gravitatie ‘s Pull O mhoog, omhoog, en even blijven hangen P al naast een eekhoorn die ik een nootje geef S traks zorgt de pure kracht van mijn verlangen P op-pop dat ik als een kurk de lucht in zweef R ustig weer dalen en geen benen breken I s ongetwijfeld uiterst delicaat…

Mag ik gluren achter de gevel In jouw kamer vol rare vlakken van schaduw Voor je een weduwe wordt Die me in haar vet rag wikkelt? Haar fluwelen klauw wil mijn huiver Haar jeuk besmet de vezels Als een klarinet weent ze door mijn luchtpijp.…

een winterse bui Door het bos zonder groen, maar grauw als de nacht Door hemelse tranen van een pas gesneden ui Op de gronden van Moeder Aarde, verzuren al haar pracht Als een steen in het vieze water, klinkend met de rest Van de een naar de ander, zwijgend als de druppels Van liefde tot leukemie, de steen bewaard zijn pest Als beestachtige rage…

Maar zien ze dan door het rag Van de rege' uit mijn hart niet Die prachtige stille vlag -? Ach nee! hun blinde leed maakt ze nog lammer, En hun eindlijke vreugd - 0, wat innig jammer! - Zien ze die ooit? - 't Dooit!…

Zwarte takken ragen tegen witte regenwolken waaruit op koude dagen hun witte schraapsel valt. Die wereld aldus bestoven te midden van de stilte ligt daar in rust verzonken en houdt haar winterslaap.…

Met de rager rag ik Ria op een hoop met Piet en Pia Mia, Lia en Sofia Opgeruimd die hele handel! Fluks met Fikkie aan de wandel!…

Hoe ik wandelend wachtte, ziel onder arm op voordeelurentijd, langs half verlicht terrassen doolde en open winkels, door gangen, op trappen in inruilboeken staarde in stationshal, ' k een jonge vrouw zag in een mooi groen pak, toen mezelf bekeek in een etalage, gedateerd ik leek in een rage een kledingwinkel binnenliep, maar nee, wat…

zonnestralen in het oosten Loodsen van de dagenraad Met een purperen sluier Kruier van een nieuwe hemel Als de deken Waarin we worden gewikkeld Zodra het gordijn open gaat Is het leven meer dan een dag Met de ochtend aan de horizon Gezonden in een nieuwe luier Gewassen door de dauw Koud bij de eerste stralen Zijn de oude zonden, fijn als rag…

Als geestelijk ingesteld mens met afkeer van massa- vermaak en angst verstrikt te raken in ’t wereld-rag, voel ik bij ouder worden dat de natuur zijn leidsels laat vieren, z’n sporen uit m’n lijf trekt en drang tot lustbevrediging afneemt.…

Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken vangen, Door al wat zingt gewraakt; De wildzang uit de twijgen Met vochtig rag omstrikt, Dat, als de dampen stijgen, Met perels blijft bestikt.…

Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken vangen, Door al wat zingt gewraakt: De wildzang uit de twijgen Met vochtig rag omstrikt, Dat, als de dampen stijgen, Met perels blijft bestikt.…

vertellen taart uitdelen vandalisme ongeloof herdenking oorzaak onderzoek boeken geschriften verzitten ritsen tsunami teramisu bevelhebber hebberigheid lebberen dellerig gezet gezapig apen na-apen beamen bekwamen ramen rammen dammen dames beramingen vermageren dagelijks presteren asfalteren negeren genereren appelleren entourage rage…

buskruit boekdrukkunst kwantumtheorie aluminiumfolie wenteltrap weetteelt trein vertragingen baggeren polderen dralen rage ballotage ballonvaart draagkracht Plato Socrates wijsheid vriijheid natuurkrachten verontachtzamen schrikkeljaar antilope ontlopen ontmoedigen broedseizoen moeite doen oproerkraaier keizersnede ledenvergadering…

De spin weeft weer met fijne draden in heg en struik haar fijne web van rag Bedruppelt als met kleine parels door zachte nevel in de morgendauw. Nog mooier, dan ik ooit eens zag. Het maakt mij wat weemoedig, ik weet de herfst is weer nabij.…

In een oogwenk sta ik weer hier in de tijd van nu en alledag, Waar ik alleen ben en mij afvraag ben ik gevangen in mijn eigen rag, Terwijl mijn verdriet onuitgesproken woorden van eenzaamheid vertaalt? Kus dan mijn tranen en vergeet mij niet, dat de vrede over mij daalt.…

In rage of memory I had my way returning to the shore picking up shells, separating these forbidden treasures and hence pressing angrily each upon each. And look: They fitted every way as water fits in water, despite my father's words. I then realized how he'd led me astray…

In rage of memory I had my way returning to the shore picking up shells, separating these forbidden treasures and hence pressing angrily each upon each. And look: They fitted every way as water fits in water, despite my father's words. I then realized how he'd led me astray…

Kees de snijer zei dees dag, ‘ô Hij het zijn naars vol schulden En zijn kleren zijn als rag.’ Nou pronkt hij met zijen kousen, Die hij kocht bij Franse Lot. ô Hij leent het geld van smousen, Schielijk raakt achter slot.…

als opper-censor dit gedicht kon zien zou vast zijn schrei ontzettend hard gaan klinken en bleef hij op des dichters strafblad vinken: “lees Shakespeare! (Herman Gorter? Héél misschien)” des dichters gril schept vele rare rages in vorm en vent; vervolgens persiflages…