Alle inzendingen over Afwezig, weg

Hier en daar een blad de afwezigheid van wind geeft alleen uitstel.…

Hoog in de bergen: stilte, de afwezigheid -- vooral van mezelf.…

Voor zekerheid oefen ik me soms al in je komende afwezigheid die komt: ik ben niet meer in je, weg, er niet meer, wat niets gedaan is want de dag verduistert en avond wordt het, ook dat nog - dat speel ik dan, voor later, opdat ik er tegen kan straks. Of ik dicht bij me blijf, me vooral toch niet verlaten zal, doe ik, meer speciaal.…

de zoektocht naar een vader is een lange weg die langs ravijnen scheert de reis is een mengsel van wervelende verlangens en onvervulde vragen de dooltocht door een landschap van zwarte gaten waarin tijd en ruimte verzwelgen het is de queeste naar een brug die verbindt met de afwezige het gemiste hoe vindt men een…

veel lijkt nog hetzelfde de bomen van mijn bos zijn leergierig als voorheen hoeveel stappen noem je ver weg hoeveel dichter kun je bij eigen woorden zijn passen kun je meten afstand ook maar afwezigheid niet deze winter wordt het koud te koud om te lopen, zonder een moment om bij stil te staan niet in het voorbijgaan ook niet na…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

Je bent niet hier maar ergens. Ik ben daar niet. Al is het er, dat ergens, ik vind het niet. Ik vind het niet dan ergens, waar jij nu bent. Waar ik niet ben, ik die alleen maar ergens voor jou ben. -------------------- uit: 'Niets', 2005.…

Voor Myrthe Alleen de wereld Om je heen bestaat Nog, maar niet Meer voor jou Je zit hier wel In je hoekje Afwezig te zijn maar Je hoort er niet meer bij Verloren in de tijd Niemand die je ziet Niemand die je kent Verwaarloosbare aanwezigheid…

wat Je daar zegt, Anne van der Meiden - Predikant en ook Communicatiegeleerde - Als ik jou hoor Zeggen dat geregeld Mensen bij een uitvaart- Plechtigheid het hoogste Woord voeren, met verreweg Het meeste misbaar aanwezig Zijn, terwijl zij toen Ze echt nodig waren Aan het ziekbed Van de overledene Schitterden Door afwezigheid…

IN MEMORIAM EEN VRIEND Voor Jannes Oosting Pzn Vrienden werden we toen anderen Ons buitensloten, jij omdat je Een kind met een beperking was, En ik omdat ik er sowieso al Niet bij mocht horen, Zo had de harde kern besloten - Zo kwam jij voor mij, En ik voor jou op, En dachten we nog helemaal niet na Over onze toekomstige afwezigheid…

Huil maar voor hen die niet echt verjaren omdat ze er wel zijn maar niet bewust zelfs in hun dromen een schulp zoeken om weg te kruipen ver weg van iedereen in een andere wereld leven met verdriet het leven glipt ze door de vingers huil maar met hen…

Het landschap dat zich in bochten wringt Om niet op te vallen, om er niet te zijn In een hoek weg te duiken, te schuilen In een schaduw van schimmen Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal In licht dat zelfs geluid doet dimmen In lucht die nevel druppelings doet druilen Met tranen van doorzichtig kristallijn Daar, waar een zwarte vogel in stilte…

De weg gewoon kwijt? Alleen achtergebleven? Een pijnlijke- afwezigheid? Het spoor helemaal bijster? Je weet het niet meer? Illusies verloren, En dat doet zo'n zeer? Je was wellicht aanhankelijk en maakte jezelf afhankelijk... Sta op en klim uit dat dal! Vecht voor jezelf en ingeval het nodig is...…

Niets in de wereld is absoluut ook ik niet als je deze armoede eenmaal hebt ontdekt begint de toegang tot dat éne dat blijft als alles weg valt soms in een vertrouwde nabijheid soms als een pijnlijke afwezigheid soms de stem die mijn geweten wekt soms een geheim tegenover die mijn woorden doen verkruimelen mijn…

Als de hand weg is denkt de man aan zijn aanwezigheid en hoe prettig hij daar lag, troostend zelfs, de afwezigheid van de hand maakt het allemaal voelbaar…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

(vrij naar Stevie Smith) ga niet met mij in zee want ik verdrink niet in verdriet ik zwaai naar de afwezigen…

de kok mocht tijdens mijn afwezigheid mijn paard berijden maar (de schurk) bedonderde mij want hij deed dat met een korte ei…

Zij knikte verstild zijn afwezigheid zo groot de houtkachel dood de tafel anders daar viel geen nutteloos woord…

Nergens is de koude winter zo ver en afwezig als hier…

is het door de eenzame reis die je maakt in de tijd dat je mij niet herkent kent als je naar me kijkt en als onbekende liefdevol troost in mijn verdriet mijn pijn van jouw er niet meer zijn en de ongestorven afwezigheid van de vrouw die ik liefhad liefheb…

. ----------------------------------------------------- - Phillis veel voorkomende naam van een mooie minnares Een bekende Phillis in de literatuur is de Phillis die zeer bedroefd was toen haar minnaar Demophon niet op haar huwelijksdag verscheen - Op het afwezen van…: bij de afwezigheid van… - Mits: vermits - Dat kan geen mens goed vinden:…

van een witte nog niet belopen wereld recht op neus in de lucht met langzaam meerderend zicht dat nieuw voor mij paste in beginnen horen en voelen hoe hard leegte mij zijn alleen zijn toeschreeuwt en hoe verloren de uiterste wanhoop flitsend dondert aan wat altijd was en nu even kortdurend niet goed voelbaar is wel jouw afwezig…

de kamer is ontvolkt naar evenbeeld gevoegd gestold tot stilte neergedaald in stof met lege adem gevuld roerloos aangezet het weerschijn tekent de wand met dagen in jaren schemer en morgen…

De zin van afwezig zijn.…

De Vader- en de Moederwonden Door velen van ons opgelopen Zij laten zoeken, zwerven, hopen Op kussen die gemis afronden Dan, in de verte - een oase Omringd door bomen in de wind Wij vinden er ons eigen kind Doorlopen elke levensfase Weer in het heden aangeland Wacht daar het weten van de schade Al generaties aangericht Het snakken…

kom later nog eens terug misschien als de leugen schittert door afwezigheid…

Ze lijkt ineens wel tien misschien wel twintig jaren ouder loopt gebogen met haar hoofd omlaag alsof ze niet meer verder kijken wil haar blik is niet bij hier en nu maar afwezig ergens ver weg behalve als we naar de foto’s kijken dan leeft ze op en vertelt dit was toen en daar en daar we kijken naar hem weet je, zegt ze, het ergste is…

en dat waarvan we in elkaars afwezigheid dromen…