Alle inzendingen over Alzheimer OR licht OR verwording

[Dit schreef ik voor lieve mensen] Alzheimer Onze lieve moeder heeft alzheimer. Een nare ziekte, zoals we weten. Onze moeder kent zichzelf maar ook haar dochter niet meer. Het leven wordt steeds mistiger voor haar. Het is moeilijk voor ons, maar ook voor haarzelf, ook al weet ze dat waarschijnlijk niet.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ooit zal ik je helemaal vergeten na een onbewust bevel om stilte het dichtslibben van geheugen en dan niets meer kunnen weten dus laat me nu genieten van je zweefvlucht in mijn hoofd je naam je woorden warm herhalen ik wil vonkjes voelen als de herinnering is gedoofd…

Roerloos blijft ze zitten, in het oog van haar orkaan verdwaald in de verhullende mist die niet meer optrekt Ze blijft steeds schreeuwen maar niemand wil verstaan figuren, gestalten, woorden... zo verdraaid en verrekt En terwijl het gevoel verlamt en de herinnering dooft negeert ze onbekende bekenden, defensief agressief Soms spelen kinderliedjes…

mijn hersenen zijn weggevreten door het jarenlang gekweel van de voltallige vogels staren zich blind op de foto’s van vroeger zien het kind en verzinken in wroeging schrompelen tot mos de fakkel is doorgegeven aan ongeboren leven te oud om nog als leerling door het leven te gaan een vos die nieuwe streken leert de medemens verschalkt…

Daar komt de bus, ik pak m`n kaart en ga weer naar hem toe. Ik zie hem zitten voor het raam, hij "leest" maar weet niet hoe... Dit is de man die jaren t`rug mijn steun en sterkte was, met wie ik trouwde, kind`ren kreeg, nu morst `ie op z`n das... Hij kijkt me aan maar ziet me niet, ik pak zijn oude hand en streel hem maar hij kijkt verbaasd…

Bijna ongemerkt werden je ogen wat brozer. Je wandelingen door het bos duurden steeds wat langer omdat je vaak de weg verloor. Tijdens het avondmaal verviel je soms in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, zeeg…

De leegte in je ogen Toont de inhoud van je ziel Die, geruisloos verdronken In de rivier van jouw heden, Je ver weg voert van mij, Onstuitbaar onbereikbaar Voor de herinnering Aan ons kolkend verleden. Jouw blik van herkenning, Voor altijd verzonken In de peilloze dieptes Van het oneindige zwart, Doet echter niets vergeten, Want…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

Als de wereld in schimmen verandert en ik weet niet waarom de kaars dooft mijn herinneringen de dag die geen verschil meer maakt met de nacht het leven niet meer geleefd wordt mijn gedachten nooit meer de mijne zijn weet dan dat ik diep in mijn hart jou niet wil kwetsen als de spiegel zelf zijn eigen…

Het leven hurkt in schuine straten Heulende schichten stil verstomd De geest verglaast in vreemde gaten En kleur verliest er elke blom Ravijnen zijn er dicht gegleden Angstig doolt gedogen schijn Nog levend in het licht van heden Vergetend boven wolken zijn…

en in de flarden mist van mijn verwarde geest zoek ik naar mijn naam, naar wie ik ben geweest. ik dwaal rond in mijn verleden tijd maar stilletjes aan raak ik dat ook kwijt. Ik huil van wanhoop, diep verdriet en pijn, deze eenzaamheid, wie kan begrijpen hoe dit lijden moet zijn. maar soms, is er een flits, héél even dat moment, dan is…

Als het dwalen van de geest ook dwalen wordt in daden, en bekende wegen worden onbekende paden, dan komt somberheid in huis en moet je naar gevoelens raden. Als alles nieuw wordt wat bekend was en wie je dierbaar was nu vreemd, wanneer je meubels niet meer bij je horen ben je in je eigen huis ontheemd, dan is onzekerheid je lot zelfs als…

Verten lachen toekomst dichterbij en tijden verdwijnen in luchtledig verleden door gaten zo zwart als nacht zonder kennis of weten. Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen lachen stort zijn tranen uit en spreken vraagt om stille aandacht luisteren onwezenlijkheid in klanken. Waar mensen waren die verzorgen zijn nu wezens angstaanjagend vreemd…

Vanmorgen ben ik bij mamma geweest ze zei: "Goedenmorgen meneer, komt u voor mij" direct kreeg ik een kopje thee ik pakte één van haar vele fotoboeken ze keek mee en zei: "mijn zoon Jorris lijkt op u, die is al weer jaren dood, ik denk veel aan hem" bij het afscheid kreeg ik een ferme handdruk komt u nog maar eens langs, heel gezellig toen de…

Als we er niet meer voor elkaar kunnen zijn op die terreinen die zo intens en intiem waren blijf er dan wel voor mij als ik verander en voor mijn ik Ik verander wel maar ten principale blijf ik de persoon die ik was of die ik ook ben Behandel me dus niet: als kind als mindere als een andere maar als een veranderende! Maar het liefst…

Hoe raak je mij , "MIJ", in mijn diepste ziel waar transparant de wereld ligt, die mijn glimlach van verdwaasd zijn voor jullie in verborgenheid zingt en mijn kijken zeilt langs wateren van oneindig veel (on)wetendheid ? Het is slechts mijn denkende wereld, die verwarring zaait.. Wanneer mijn gelukzaligheid gespiegeld wordt op mijn…

ze staart naar een punt ver weg hier vandaan stottert woorden in een taal die geen mens kan verstaan ze ziet het licht gefilterd vallen door het getinte glas in lood, het kleurt de man op de kansel in geel en in rood dan zit ze plots op haar bed hoort de stem van haar zusje en haar moeder komt bij haar die geeft haar een kusje ik…

Ik denk maar ik weet niet meer wat ik denk denk ik niet.…

Jij was zo fit ,had zoveel pit Het hoofd waarin die ziekte zit Mist memorie en controle En ik uit onze levensrit Het jeugdige frivole, Het wordt bij ons soms akelig stil Ondanks de cv ook wel kil Herkent niet alle feiten Behoedzaam blijf ik want ik kan Jou, noch iemand iets verwijten. Een beetje fit, een beetje pit Ons simpel medicijn…

nu ze terug zijn in de tijd koffiezetten weer als vroeger wordt en de tijd weer stilgezet en ik geen zoon meer ben maar vraag en ook wel lief bekende geur en stem en wat ik verder dan nog ben stel ik mezelf de vraag over wie ik dan werkelijk ben dan kind en nu ook zelf een opa en zit ik op de warme stoel waarop mijn moeder juist…

Het huis is nu leeg en stil, alleen de eenzaamheid die nu op mij wacht. Wat eens moest komen is nu gebeurd, van de week heb ik jou weggebracht. Soms lijkt het toch even, zoals het vroeger was, dan zit je weer tegenover mij en eet een boterham, of je staat bij de bank, rommelend in jouw tas op zoek naar je bril of naar die bruine kam. Soms…

Je bent nu nog als een verteerd blad, niets is meer over dat bij jou als mens eens zo kostbaar heeft gewogen, nog slechts de lege nerven in een fijn gemaasd patroon. Jouw kostbaar wezen dat nog zoveel te geven had, door de ziekte in de tijd vervlogen, blijf je in mijn herinnering, vervagend, als eens zo dierbaar persoon.…

geleidelijk verandert er veel het tij zit tegen de karige oogst wordt moeizaam ingehaald waar de wind waait zo hij wil met slagregens die het licht breken naast de resten op de akker -van wat eens vrucht droeg- lijken de wegen in staat van de verwording zonder houvast raken wielen versplinterd glijdt alles voorbij de rand…

warm-geel licht dapper vechtend moe gestreden na een lange herfst zonne-kracht haast ongemerkt verworden tot zwak schaduw-spel laagstaand aan de hemel-grens bijna uitgedoofd mid-winter zon juist nu zo zonder zon-geschonken warmte dat mensen willen zijn iets van dat ene vonkje licht in elkaars gedeelde dromen elk jaar weer…

De opbrengst ervan is niet voor mezelf: Ik hoop dat ik op deze manier een mooi bedrag voor Alzheimer Nederland mag verdienen. De bundel is vanaf vandaag te bestellen via: www.switilobi.nl en na 25 september bij alle boekhandels. Prijs: €24,95 (excl. verzendkosten à €2,50 binnenland). switi lobi…

Haar wereld was niet meer dan een illusie Ver weg van onze werkelijkheid Haar moederschap uit het verleden naar vandaag Was zij al jaren kwijt Dat alles zonder haar weten Dat alles tot onze spijt Haar wereld was zo donker Zo zonder zon of licht Zo nutteloos en weg van liefde Het leven om te leven alleen nog maar als plicht Zo onvolkomen…

Het is Alzheimers’ bestaan dat de broze leegte vult, die wij voortaan moeten delen.…