Alle inzendingen over Antwerps museum

We lopen samen door de acht etages van het hypermoderne kunstmuseum waarmee ze Antwerpen opnieuw ontwerpen tot een lachtheater althans voor ons Bij een monsterlijke handgranaat tikt de beveiliger ons op de vingers omdat we te aanrakerig zijn wat gepaste eerbied uitsluit volgens zijn kijkraampje bij een mondzoen blijkt hij toch te kunnen…

Volgens Ali is Europa een museum volgens Adam is in een museum wonen fijner dan museum zijn…

Laat ons klinken, laat ons drinken, laat ons maken de dubbele haan, ik wil wijn gaan drinken al komt er een kater achteraan. Vul mijn glas met eerste klas rood of wit druivenvocht; superieur van ras, dus geen goedkope fles bocht. Wijn met de macht om mij vannacht m’n verdriet te doen vergeten, dat zij naar wie ik smacht niets meer van…

Loop ik in Antwerpen denk ik politiek correct aan “cordon sanitair” dat associeer ik met “Gorden gaat sanitair” en zie in gedachten “topper Gorden” met broek op de enkels op een roze toiletpot even geen Antwerpen…

De zon is een Antwerpse planeet De aarde houdt op bij de Schelde Cyclonen gaan liggen op de Groenplaats Van alle machtige steden die vallen Valt Antwerpen het laatst Tot op het laatst autochtoon. ------------------------------------------------ uit: 'De Leeuw', in verzamelde gedichten, 2004.…

soms , niet altijd, als je diep zit, en vrienden veraf wil jij er de brui aan geven, bijt dan op je tanden recht opnieuw je rug en na weinige dagen komt jouw zin om te leven terug.…

Maar de feeën die daarop dansen gunt hij de dansvloer van het zoveelste museum in de magische wolken ( kabouters slepen voedsel aan ) van een dikke Havana uit een gesloten stad.…

Vertrouwd als getrouwd of als heel goeie vrienden liggend als lepeltjes, snurkend, die twee Een voice over rept van zijn vroeger, het hare van net, toen ze nog elkaars vreemdeling waren, hun verdriet en de pijn, en wij delen mee in liefdes die kwamen en zomaar verdwenen De camera pant nu; en wij zien ze praten Die humor, de pijn, grappen…

Een tikkeltje aamborstig bewoog ze zich voort, dag na lange dag, desondanks toog ze bij elk ochtendkrieken weer monter aan de slag, het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen, en de trams kronkelen als wormen door haar darmen, veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam, zoals een statige…

Het museum heet Ministerie van de Zee -- Er is geen kust meer.…

Een museum is een gebouw met een inrichting als herinnering aan wat ooit was en nooit meer mag een museum zou zo de herhaling van die grote fout moeten voorkomen nu gebeurt het toch wie weet ze nog de namen van de slachtoffers en van de daders van beiden zijn de namen anders hoeveel musea zijn nog nodig wereldwijd…

wensrode strepen als ballast op het marmeren papier, hier en daar ontlast door blote genitaliën, geheel onverwacht niet dat we schrikken want dit is wat we willen geen soberheden in het zwart-wit maar de schoonheid op het markante gelaat van zij die op haar hurken zit het leeft op twee etages, ongemeubileerd terwijl de lege nis toch vele…

Kom binnen, ik kus jouw ogen Ik zal je alles laten zien Neem de tijd, kom zo vaak je wilt en verzadigd zul je weggaan Neem een bad in al mijn kleuren – zacht als poederkwasten strelen ze jouw blik Ik omarm jouw aandacht met het goud van de geschiedenis Hier is alles eeuwig jong Onvoorwaardelijk plooi ik me naar jouw behoeften Ik…

Hier groeien wij We voegen verleden toe aan ons leven, en schoonheid We brengen oude meesterwerken tot leven door te kijken in tijdspiegels waarin we ook onszelf zien: grote mensen met een museum in ons hoofd stille zalen waarin we kunnen dwalen tussen werkelijkheid en idealen verleden en toekomstdromen Op elk moment Grote mensen…

In het museum waait de wind overal vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers uit heel de wereld komen en gaan Wij dragen een cultuurweb, voeden het met de collecties van de musea die groter zijn dan hun gebouwen Wij dragen de kunst met ons mee, ze is groter dan wij groter dan onze tijd en verblijfplaats Wij dragen de kunst uit, de geschiedenis…

Alles blijft rustig staan zoals het stond. Het speelgoed slingert voorbeeldig rond. Er is geen vaat, geen strijk, nergens een natte dweil. Geen kruimels, geen beschimmeld brood onderaan in de doos. En ook de suppoost ademt voorzichtig door z'n neus. ----------------------------- uit: 'Landlopen', 1995.…

Het kinderjurkje dat al is geweven voor er romaans gedacht werd of gebouwd bestaat. Het slaapt niet ver in een vitrine. Veel nachtblauw heeft de stof bewaard. De mouwen liggen uitgespreid, zodat het nog gedachten kan omhelzen, die in dat leven niet zijn uitgesproken en van dat sterven niet zijn afgeleid. ---------------------------------…

een fraai gezicht in ruimtes en in gangen zorgvuldig uitgelicht en opgehangen maar lopend langs het kleurgewoel ervaar ik een beklemd gevoel in deze zalen want chroomgeel kobaltblauw en cadmiumrood is dat geen gif? zware metalen? en zwart uit roet en wit gemaakt uit lood hier hangt de ingelijste dood!…

Iets van grote zeggingskracht was op de muur geklonken. Een metalen stem, verfrommeld van ontroering, legde uit. De gouden kamer uit vervlogen tijden lag één verdieping hoger. Banen glanzend in het stof getrokken wezen eerder nagebootste ontucht aan. Vervormend was de hitte van voltooid verleden niet, hoewel suppoosten altijd achterbleven…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen.…

De Antwerpse haven ging overstag met een forse daling aan overslag. En ook Rotterdam bleef niet zonder schram. Maar in Zeebrugge hijst men de vlag !…

Hun kralen straalden maar ze verdwaalden want Antwerpen stond niet op hun kaart.…

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

De ontmoeting met u is genoeg om te kunnen begrijpen de verhalen voor de boeg genoeg te weinig zat ik te luisteren dat is het spel om het pas later te begrijpen dan zeg ik das gek o ik met mijn grote bek maar de vleugels slaan open open gaat het hek of poort u bent zoveel zoveel voor engelen die netjes zingen in koor daar hoorde…

-----Toen was ik voor het eerst in Antwerpen. --------------------------------------------- Uit: 'Verzwegen alibi',1984.…

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite waard; langs de kaaien is het echt, de schepen als hoofdzaak met water en lucht, een fijn grijs, en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt, dat de vrouwen er mooi zijn: lichtere tonen in het vlees, lila tonen in de kleren – alsof ik tien jaar…

Een Antwerps aktiecomité heeft het gemunt op de SUV : "Wie 't milieu belast heeft met ons ambras : blaas uw band maar op met uw CO2 !" get. De Volgende Generaties…

Het Stedelijk Museum gaat weer dicht Al eerder was het 7 jaar gesloten Verbouwinkje, maar niet echt opgeschoten De opening is mijlenver uit zicht Er wordt voortdurend maar wat aangeklunsd Dat blijkt in Amsterdam totaal geen kunst. ---- Na een tijdelijke openstelling voor publiek, gaat het Stedelijk Museum…

Over het helse Antwerps verkeer weerklonk al jaren gechicaneer. Nu koos men dapper voor de Lange Wapper. De rest van het wegennet wacht wel weer.…

Geleerde Antwerpse paljassen slaan fiere onzin uit hun kassen. Maar onze Corneel bewijst 't tegendeel : want van K3 moet hij juist plassen.…