Alle inzendingen over Azijn

zomaar een stem, geur of kleur, een klank van muziek of de gedachte dat regen de herfst doet neerdalen, dat de wind zich telkens tot mij wendt als een goede vriend, of beter zoals mezelf ben jij de gangmaker op een feest waar ik helemaal niet wil zijn, de wijn smaakt naar azijn en het bier raakt de snaren van het non-welzijn inherent aan…

Mijn pijn vertaald in zuur azijn. Kijk niet naar mij of neem een voorbeeld aan mij hoe het niet moet. Ik weet,nu, nooit, nu, niet hoe ik het verbeteren moet. Ik heb je lief en vraag je, kijk naar mij en zie hoe het niet moet. Ik ga kapot, heb pijn. Ben soms heel erg blij, dan weer minder, zie hoe ik zinder.…

De tijd komt mij nader toe laat me in mijn nadenkendheid, gelijke taal ruist door alles heen kruist z’n degens in het kanaal van tegenstrijdigheid, we zijn doorzichtig, het geheim ligt tussen aarde en de zon, hoop lijkt hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, de hemel rijkt maar tot mijn kruin anderen vlochten wortels om uit…

verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid, als men dat wil en duidt, zo mogelijk, iedere verslaafdheid ik leer dan weer zitten op de grond, kruipend door woelige gedachten met ieder een eigenaardig lont en gehuld in knellende vachten als ik toekomst wil scheppen dien ik het gerezen eigenbeeld opnieuw in helend azijn…

De tijd komt mij nader toe in mijn onnadenkendheid, ongelijke taal ruist door alles heen kruist degens in het aanbod van ideologieën maken ons doorzichtig, het onbenoemd geheim huist tussen aarde en de zon, hoop lijkt soms hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, vooroordeel en mythen rijken tot mijn kruin anderen vlochten wortels…

de loden zwaarte van angst in de doodstille kamer verspreidde de lucht van azijn papa staat stil het kind ziet een koffertje in papa’s hand wat gebeurt er papa buigt zich de koffer valt uit zijn grote hand hij neemt het kind in zijn armen mijn kind mijn kind fluistert hij papa’s haren kriebelen hij omhelst de moeder van…

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn, een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn, een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made.…

ik hou niet van de turbotaal van, gozers en van loosers, vaak gedrenkt in gal en azijn, woeste woorden vol dubbele bodems waarmee ze proberen hun tegenstanders te overdonderen en hen meteen lik op stuk te geven, met verwijtende krachttermen of daardoor hopen de label te verdienen van ongelikte beer in het kamp van wolven die meehuilen…

Een kaiserbrötchen knapperig en vers Krokant, gemarineerd met witte wijn Speciaal geprepareeed voor smulpapillen Begijntjes, die ook eens wat anders willen Dan broodjes met wat rauwkost en azijn Een kaiserbrötchen houdt hen jong en vers Ze wonen samen met z'n honderdtienen Eerst in een kloosterzusterinternaat De roomsten kozen een abdijbestaan…

Ankers wijn-en bier-azijn, Boterpekel voor de kroppen, Kies vooral de slapste niet! 't Zelfde voor de spersie-koppen, Eer men er d'azijn op giet. Appels schillen, boren, drogen, Kindren aan de diarree. Bruine suiker afgewogen: Ach, 't wordt in je beurs zo wee!…

. -------------------------------------------------- Mater dolorosa: moeder der smarten Edik: azijn pietà: voostelling van Maria met een overleden Jezus op de schoot…

De langste vijf momenten van mijn leven waren die waarin jij geheel niets meer zei Mogelijk duurde het voor jou slechts even ik wist echter ‘t eind van onze liefde nabij Vijf minuten niets dan je ijselijk zwijgen de koude oorlog scheen dit wel in ‘t klein In je zwijgende woorden klonk ’t dreigen en uit je blikken droop een tankauto azijn…

Vroeger dronk men levertraan, Maar nu vooral azijn. Gescheld, gevloek, gespot, Sociale media-faam. Men maakt alles kapot Wat niet past in het kraam. Kritiek geven is hip, Zichzelf wat aandacht schenken. Men doet zoals een kip Te vaak aan hokjesdenken.…

Zijn of Azijn. Dat blijft de vraag. Zij zat van Amsterdam tot Hollands Spoor te breien, o lief gezichtje! Vlijtig slonk de kluwen wol. Ik lag in 't bagagerek schuin boven haar te schreien, 't liefst kroop ik naast haar, maar de hele trein zat vol. 'k Zoog op mijn kaartje, ach! ik kon geen smoes verzinnen!…

Haha het geloof van het niet geloven, als azijn in een zoet gerecht, de wereld onderste boven.…

Van je valappels maakte ik azijn, van de grotere een appeltaart en sap. Dan veranderden je appels in appeltjes, van lekker sappig zoet naar zuur en wrang en in alle zat er wel een worm. Nu moest ik je wel snoeien. Niet eens je bloeien afgewacht, je verder laten groeien met een halve kruin. Je leek verminkt door mij.…

het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers persen alles uit wijnboeren schenken puur azijn…

komt ons nader toe laat me in mijn onnadenkendheid, gelijke taal ruist door alles heen kruist z’n degens met rechtvaardigheid een doorlopende tegenstrijdigheid, als alles transparant is en tevens ondoorzichtig wordt, onbenoemd geheim streeft naar eenvoud tussen aarde en de zon, hoop lijkt zinvol maar geeft de honing soms de smaak van azijn…

een holle weg waar groene heggen kronkelen, langs een nauw verleden waar de stilte zich genesteld heeft in het ‘omen’ van de olmen naast de kerk, verheft zich tijd naast eeuwigheid, daar huist een heremiet in z’n eenzaamheid, mens voornoemd: als Wiggelaar, ontvlecht de oude eiken van hun pijn, loogt de holle frasen van tijd in azijn…

Noem mij een naam die niet verbonden is met een onoplosbaar lijden, mens-zijn, afdalen in een rampspoedige nasleep, verstillen in een ademloze droefenis, doornen slikken, stikken in azijn.…

Als een blad valt van een vergeten boek en de kamer bewaart de vertelling in azijn door zwart verbrand op een scharlaken rust bezoedeling in perkament van geschreven pijn door een tafel gedragen, de kaften gekust zijn we slechts gewapend met een bladwijzer het ijzer met handen breekt door de middelmaat in stukken geleefd en doorzeefd met verleden…

Trekken we om ons heen, een dikke muur, lopen met gezichten als azijn zo zuur weten alles beter, maar goede raad is duur en denken alleen aan de apen, van horen zien en zwijgen, want zeg nou zelf, er is niemand gebaat bij een onverdiend pak rammel krijgen en dus: hollen we weg, hard en harder tot we buiten adem zonder een spoor van schuld…

En 't is maar dat u 't weet maar ik verzuip in okselzweet: met grijze natte plekken, die ruiken naar azijn. Ik waarschuw u: mijn voeten wilt u liever niet ontmoeten. Ondanks totale lethargie stink ik als een zwijn. Aangebrande worsten met van die zwarte korsten liggen weer te walmen op de barbecue. Leuk, wat een gezellig weer!…

De olie met de azijn getrouwd, Stond preutsig en schuintjes te gluren Naar het voorwerp van haar ergernis, En kletste met haar buren. En 't zuurstel werd beurtelings rood en bleek Terwijl 't nog zuurder dan anders keek.…