Alle inzendingen over Banaal

Schoolduur lang ben ik verliefd op het mooiste meisje in de klas ze trouwt met een boerenzoon wat mij pijnlijk heeft verrast Ze doet haar echtelijke plicht steekt ‘t lijf in donkere kledij wordt moeder, boent en schrobt de hoeve ligt er welvarend bij Men ziet de boer in ‘n sekshuis volgens het dorp banaal gedrag met zo’n flinke…

handig bekeken vanuit 't buitenland in Nederland griezelt men ervan volgens azië/midden oosten een subliem plan jonge kippetjes zo lieflijk amper genoten van ieder streepje zonnestraal voor hen banaal bekijk alstublieft dit erbarmelijk lijden op de site stel vragen voordat u/jij de pizza smakelijk op gaat eten lieve…

Misplaatste zorg Onstuitbaar wervelend hard grof banaal Tierend vervloekend alles en allemaal Stijgt zijn lustmoorden tot grote hoogte Als watersnood en eeuwige droogte Schurftig en ziek tot in eeuwigheid Leedvermaak tot het eind der zaligheid Gniffelend vals en loens verwensend Geeft hij steeds weer toe aan zijn drang En zorgzaam wordt…

Lantaarnpaal, groots en trots, soms een beetje banaal en ieder met haar eigen verhaal.…

Het klinkt zo basaal het klinkt zo banaal maar het is ook kaal en volledig naakt het is niet cool het is niet vet baren geboren worden leven geven "denk niet in dat van boven maar denk aan van onderen"! En jij aan haar zij jij bent erbij en wat ze ook roept het haalt het niet bij wat ze voelt!…

De oude leden, grijs of kaal, ze doen hun best, maar ’t klinkt banaal. De embouchure slonk fataal, daartegen zijn geen kuren. De dirigent, hij slaat zich voort gestadig naar het slotakkoord. Totdat er niets meer wordt gehoord . . . het zal niet lang meer duren.…

ik geef je alles ziel en toeverlaat je antwoordt liefde maar in je woorden voel ik soms je haat en ik pareer moet dansen op het touw dat jij gespannen hebt ik lijk wel gek val steeds geweldig op mijn bek want jij bent anders dan ik dacht verstaat mijn woorden in je eigen taal mijn luchtigjes acteren overkomt ons vaak banaal…

aan Hij meer van uit en bloot Zij hield van katten Hij van de hond En als hij schreeuwde Hield zij haar mond Hij deed aan sport en hield van racen Hij wilde naar Hawaï Zij naar de Hudson Baai Had er veel over gelezen Hij wilde kinderen Zij liever niet Een huis met tuin was altijd al haar ideaal Hij vond een flat genoeg ’t Gooi banaal…

warmte van een zoen Het water sijpelt schaars over de rand Het leven schiet voorbij terwijl het water land De verlichting, de uitstraling van het regen seizoen Het leven lacht achter de wolken Zorgen als een zonnestraal Niets wil nog de woestenij vertolken De blijdschap haast theatraal De lach van verdwenen volken De mens als element banaal…

Zoekend naar mijn gewicht op schaal Lukt het niet de hoeveelheid te zien Mijn omvang is te dik mijn kin te vet Hoe ik ook vooroverbuig het is banaal Wederom overtuigd begon ik te lijnen Het schimpen en het schampen moe Blikken die ik heb moeten ondergaan In de slanke pikorde helemaal onderaan Nu vele maanden later van ziek zijn en zelfbedrog…

opgedrongen gevoel Laat mij mijn gevoelens het in verlangen Lieg niet agressief meedogenloos in mijn smoel Ik wil liefhebben haar die ik bemin Gevormd met al die vleselijke facetten Gevormd rondborstig in omvattend geheel Zij mijn liefde bevredigd mijn tederheid ten deel Geen plagiaat van ongemeende gevoelens Het rank gevormde aangeprezen lustig banaal…

Als een banale film wordt oorlog kakelvers en kleurrijk aangeboden op het scherm: rechtstreeks en wereldwijd vertrouwd dagdagelijks spektakel, geprangd tussen sport en amusement.…

ach mensen help hem uit de brand laat hem niet suffen achter het papier maar hou de dichter wakker waardeer zijn werk met uwe hand ’t is maar een arme stakker hij slooft en sloebert door de taal soms hoogverheven dan weer heel banaal reikt hij u eerst nog hoge idealen aan de keer daarop verkeert hij weer in diepe dalen hij kon niet dieper…

om eens fris uit te halen naar de banalen waarom is er eigenlijk geen schijn van kans? ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze zijn sterk vervuild flonkerend nieuwe mensen kom ik er tegen de meesten zonder idealen met de handen voor eeuwig gesloten die stompzinnige kranten promoten en net de bus nog halen…

En is die sleutel gevonden dan geef ik mijzelf helemaal Maar zou men mij verwonden dan word ik heel banaal Dan zal ik nooit vergeten wie mij heeft getart Dat zit dan op een plekje in 'n hoekje, in datzelfde hart !…

En zo bleef hij hondstrouw, deed hij gestand aan zijn banale dwangmatigheden. De pijp is uit , een kleine brand vermeden. Als stille getuige siert ze de kast Mijn vader, veel te jong overleden, verdwenen, maar zijn beeld onaangetast. Kleinkinderen staren naar ‘t relikwie met open mond en vragen : Opa wie?…

geschminkt in authentiek decor en zonder spel wisselde het jaar de buitenkant gordijnen dicht deuren driemaal in het slot samen eten van de geschafte pot onzichtbaar bleef de vrijheid die wij toch in deze jeugd vergaarden met wilde haren kwamen kleuren en muziek in flower powers piek het terug zien van dat strak geordend leven lijkt banaal…

Hier kan men zeer voornaam de pijp uitgaan In een van die gesloten, hoge panden, Zelfs als een oplichter nog niet banaal. O, bij mijn uitvaart, hoop ik, zal je staan Op een der bruggen van het Canal Grande En mij voorbij zien glijden als een aal. ------------------------------ uit: 'Alles onecht', 1984.…

Nou zul je denken, bij dit verhaal, de agente mag die voet thuishouden, maar hoe banaal: de man deed geen aangifte is het verhaal En zo komt het dat de voet van de dienst- klopster in kwestie andermaal, de voet gebruiken kan, waar ie niet voor bestemd is. Wat nou de sterke arm der wet, je moet je voet er hebben gezet!…

meubels geur van verwelkte bloemen naast onbestendig voorjaarsfruit in de schaal van de markt in Portugal toen we afscheid namen van de winter en dat je mij geen gedag zei in de nacht, was een vederdroom een lichte tedere veronderstelling van eenvoudig jongleren met liefde die niet stilzat gewoon in lentetempo was het in het dromen niet banaal…

Hun tong is banaal: geen uitleg maar kreten en tweets bij de vleet. Dát, beste Erasmus, is nu dus hun taal. Maar toch, ik probeer steeds jouw houding te zien als bron van mijn denken (nou ja, voor een deel). Als velen dat doen, wel, dan lukt het misschien: in plaats van verdeeldheid opnieuw een geheel.…

Beloftevol zijn we allemaal, alles is zo banaal, zonder hart of ziel en kil als steen niet meer nodig dat ik ween.…

muziek uit vele kanalen mengen zich tot een band die vol overtuiging mij in banale dromen vind geshockeerd door wonderen verlaat de slaap mijn verfijnd geweten dat door alle mazen van een normaal bestaan mij als een enkeling plaatst in het kader van een vreemd individu vaak prijs ik me dat ik geen standaard belofte van mijn ouders…

dat zijn duwtjes in de goede richting Zonder navigatie vind ik ook mijn wegen En mijn wegen zijn talrijk en kleurrijk Ik blijf nog steeds door de bomen het bos zien Want mijn geest is niet alleen gewillig maar ook grillig En daar ligt met name de spanning van mijn bestaan En die spanning zegt vooral gaan met die banaan Dat klinkt wat banaal…

wilt geraakt worden maar u bent allang niet meer gevoelig voor kwetsbaar heden zeker als ze niet de uwe zijn wat raakt u dan een dichter is in deze eeuw een raadselachtig artiest een liefhebber doet alsof hij alles begrijpt en bewondert u wilt geschokt worden door verwijzingen naar lichaamsdelen bloed en excrementen hoe dichterlijk is het banale…

is geen beleven van de dood, slechts verwarring en ongeloof voor hij die niet weet waar het einde ligt hem inhaalt en onderuit schopt zijn sterven zal komen en gaan zoals hij leefde onverwacht en meedogenloos voor de gevolgen, hij wist wat zijn geheugen moet zijn en betaalt elke dag met nog een dag minder de vrijheid van zijn wil banaal…

wat is het allemaal banaal de weg heen de weg terug stuurs over de zeeën varend of kalm liggend op je rug, wat is het allemaal druk, de muffe kamers van de oudheid, de techno-kamers van het nu.…

Veel lijkt mislukt te zijn, maar toch, jij bent degeen die eens zelfs in het meest banale de waardigheid en zin heeft onderkend, en alles in het eerste licht zag stralen.…

Na het concert bleek je een banale Engelse jongen van een jaar of zeventien met grijze ogen en een diepe spreekstem. Je was gewillig en je stonk een beetje.…

Ik bedoel: dat banale, ze schrijven over dingen waar geen woorden voor zijn. Ze keek omhoog.…