Alle inzendingen over Bespelen OR dezelfde OR symfonie

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik loftrompetter de pianola tot in de hoogste regionen bespeel klinkklaar de klanken in een strokend rollenspel tot ik flierefluitend faliekant de tingeltangel toetakel met mijn averechtse misslahand Poésie pure…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

Een ware symfonie slingert als een bloemenkrans rondom mijn hoofd. Een zegenkrans van de liefde, waarin ik altijd heb geloofd. Een muzikaal verpozen met een kringloop van rozen; als een balsem voor het hart.…

O zuivere klanken Gondellied De Bacarolle Bespeel mij vol en zacht mijn lief Als de trillingen van ivoren toetsen die mijn oor vangt in het trommelvlies Eustachius Ik voel een brok in mijn keel.…

het zoete karakter dat ik bespeel, ligt per voorstelling die ik aan je geef, hoe charmant ik kan zijn ligt aan de wind, 't is jij die onveranderbaar bent, waardoor de natuur in mijn hart zomers kent.…

je schat aan blad bestormt de grond verrassend sober de druiven rond schenk jij, oktober je plan de campagne strooit los van franje een symfonie opent met iedere kastanje mahonieharmonie…

Kleine vochtwolken drijven over het land Ze dansen op het geritsel van mijn krant Deze symfonie mag er best wezen En bestrijkt mijn oor, mijn hoofd, mijn pen Totdat ik abrupt hiermee klaar ben De laatste letter heb gelezen…

Een symfonie van gekrakeel. Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

Zal jou herinnering dezelfde zijn als de mijne ? En mijn herinnering dezelfde als die van jou ? Nadat jaren zijn voorbijgegaan ? Zal de plaats waar we een nieuwe herinnering maken Er over jaren nog liggen ?…

De doedelzak, dat is alom bekend, die moet men altijd met de mond bespelen, men blaast, een blow-job dus, die men met velen beoefent in een Schotse doedelband. Wel, ik veronderstel dat u nu weet waarom zo’n band een pijpers-gilde heet.…

Met wat restjes stelen kan je instrument bespelen. Fluitenkruid fluitgeluid.…

Jouw handen op m'n huid die mij zachtjes strelen en als een piano bespelen teder, dan weer luid met hoge en lage toon dan besef ik het was slechts een droom een droom maar wel wonderschoon…

De wind strelen, bespelen voorbij de bloesem draag ik een regenboog. Over het water dansen zij als elfjes, rimpelklankjes gekleurde tonen tot aan de horizon. De melodie trilt door mijn klankkast verleidt de snaren tot verfijnde poëzie.…

” Baren we niet de kinderen uit dezelfde droom? Zijn wij niet de geuren van dezelfde orchidee? Plukken we niet de vruchten van dezelfde boom? Baden we niet in weelde van dezelfde zee?" uit de bundel : Geplukt fruit. van Pama.…

Dus spelen wij van Haydn sinds die dag De Symfonie zonder de paukenslag.…

Het orkest stort in een grijs gedraaid en krakend verleden met als enige zuivere van die avond een traan gevuld met het stille verlangen naar die laatste symfonie…

Er schuilt een witte stilte in de regen tussen druppel en plas weerkaatsen zonnesterren als bliksemstralen in verborgen glas. Er zweeft een rust door stervend groen een onzichtbare wind voelbaar en zacht een okeren licht dat tussen twijgjes reikt tot het hart weer overgaat in een nieuwe nacht. Uitgeklede zomerwoorden tussen leven en dood…

Volslagen doof schrijft Beethoven zijn meesterwerk de pen schuift hortend dubbend dan stotend over het papier de noten springen wild dooreen spreken van een ruig woud dat doorschoten wordt door felle bliksemstralen waar donder boven buldert houthakkers stappen moeizaam voort dragen stammetjes op hun rug hierin ziet de kunstenaar al het…

van een nieuw seizoen Zomerbloemen zijn uitgebloeid Bermen kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering van de wind het lover laat dansen als ballerina's op Tsjaikovski's Zwanenmeer De herfst, een symfonie…

De psychologie van de mens Is als het er enigszins Op aan komt terug te brengen Tot zo maar een constatering - In de openbare ruimte wil De mens graag iets eigens Geven aan het plekje dat Hij dagelijks gebruikt - Dus neemt hij vaakt dezelfde Bus, dezelfde trein, en daarin Als het even kan dezelfde Bank, dezelfde stoel in Hetzelfde…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

nerveuze ontmoeting, begroeting beginnen, beminnen verkennen, verwennen omarmen, verwarmen ontroeren, ontvoeren strelen, bespelen, vurig, ongedurig kussen, blussen lustig, onrustige hartstocht; Wij samen.…

Onze geest is het mooiste instrument dat we ooit zullen bespelen al raken we soms de verkeerde tonen maar als we met liefde blijven oefenen wordt onze geest vanzelf zuiver gestemd…

Hou van jouw handen die me strelen Hou van jouw ogen die me betasten Hou van jouw lippen die me bespelen Hou van jouw woorden die me raken Hou van jouw onderhuidse tederheid Hou me vast…

je schreef me maar de letters dansten niet de krullen in je schrift kleurden geen passie waren hoekig in de tegendraadse vorm zwart op wit je tekst vol dissonanten in een vlakke symfonie door de laatste zin vaarwel het is voorbij doofde voor mij jouw melodie…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…

De winter trof ons Slapend alleen Geen spoor verlopen In toverslag bijeen Dan priemt een sluimerend verlangen Verscheurend als een eerste licht In richting gemeend gevangen Toont ruimte haar gezicht Zo roept de vorm van beide Het hele circus in bedrijf Geen opvoering meer te mijden Ieder wakend in een oneigenlijk lijf Men went aan…