Alle inzendingen over Bezems

Wolken tijdloos aaneengeregen Tot flarden losse lucht, Wachters over de waarheid Die niet gezien mag worden, Zwerk dat er duister uitziet, Geen bal en geen bezem die Hier nog iets aan verand'ren kan - Dan is er uit het niets Die lichtstraal die het Onbreekbare breekt, En ondenkbaar fel Het wolkendek openscheurt; Het hemelse…

' Mijn overbuurvrouw, met de bezem in de hand, maakt misprijzende gebaren. Mijn mond wordt vrolijk en trekt zich in een mooi gevormde grijnslach. Ik stoot nog luid 'Aha' uit en sla mijn voordeur hard dicht. Eenmaal weer binnen kan de conversatie met mijn darmen beginnen.…

haar bezem vliegt echt door het stof, het wolkt en kolkt, alles moet netjes voor haar Roodkapje komt aan kant gezet haar rimpeloogjes glinsteren weer dertig en nog jonger zingt het hart opnieuw die aloude deuntjes van feest voor de deur zit ze voldaan een verweerd pijpje in de tandeloze mond te wachten op de komst van wie ze enkel…

er is een heks gehuurd uit een vergeten macht zij zwaait de bezem in een kippig hoederhok met kracht natuurlijk dik betaald zoals dat tegenwoordig onderhands geregeld wordt want niemand kent het ware woord maar als vrijwilliger heb je soms spijt dat aan de strijkstok van een andere site jouw inspanning blijft hangen zij veegt de paden…

vlokken zweven traag voorbij weven een gordijn uit stilte aarde ligt er winters bij slapend in het wit van kilte wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn…

vlokken zweven traag voorbij, weven een gordijn uit stilte de aarde ligt er winters bij, slapend in het wit van kilte de wind is guur en strakke lucht belooft weer vorst van lange duur sloten gaan bevriezen vogels moeten wakken kiezen om te overleven een sneeuwpop met de bezem in de hand is koning van dit land kooltjes zijn…

zon groende het bos van kruin tot het mos in een samen ontwaken jij zette voorzichtig de bezem opzij knapte wat takjes om meer snelheid te maken jouw blote voetengaan liet geen sporen na in het zachtste tapijt ooit alleen pluizen die wilden verhuizen haakten aan omdat heksen alleen voor vruchtbaar gaan jij hebt mij…

zwerfvuil in de straat - of iemand kan bezemen - wordt een gezin uitgewezen ter dood veroordeeld of minder veel minder, tot de bedelstaf ga en vermenigvuldig u niet langer de familie klinkt wat raar onverstaanbaar en bij tijden zo agressief, is dat nu echt die fanatieke pater familias of doet hij zich zo voor de media ter wille te zijn?…

waar mijn hand de lijnen trok schetste het verleden houtskool strepen op het uitgeleefde linnen, vlinders vluchtten te snel uit hun cocon en stierven in het merelzoete maanlicht de nacht was niet meer dan een bezem waarvan de steel onzichtbaar de ouderdom flankeerde met een duisternis waarin de kurkresten bleven hangen aan de rand van het…

Maar later, 's nachts in het gewelf der kelders hoorden wij u vloeken; uw bezem bonkte - in lege hoeken: De ratten zaten in uzelf. -------------------------------------- uit: 'Het levend monogram', 1973.…

hupt voort vliegt steeds even op kijkt onder een schuivend blad pikt en hoopt op kleine hapjes die tevoorschijn zullen komen voelt zich vrij van medezoekers naar het begeerde voedsel verliest zijn schrik voor mij ja de kleine eenling kent en vertrouwt de gunsten van die reus op twee voeten met de woest walsende maar zegenrijke bezem…

zinken je hangt wat slingers naast het bed beschonken begin je luid te zingen geen mens ontroer je met jouw pret bezig is men met serieuzere dingen mijn nauwe riviertje is voor jou te ondiep, je voelt de bodem onder jouw blote voeten je wilt wat in de modder wroeten mijn wulpse oevers zijn voor jou te groen je moet het voortaan met een bezem…

in een hutje op de hei woont een heks want dat is zij met oei oei oei een hoge hoed en een bezemsteel wat goed er zit alleen geen bezem aan hoe moet zij nu dan vliegen gaan dat kan ze niet en juist daarom plaagt ze de dieren echt wel dom tinkel flinkel toverkol stopt de ketel lekker vol dovenetel bessensap wat zij doet is best wel knap…

Nu de brug over plat beeld; bezems schuren grijs vuil uit de hemel. ----------------------------- uit: 'De Tusentijd', 2004.…

Het zijn slechts voet-prints die we achterlaten voor de eerste stap nog onbedorven zand, waren slechts een korter leven beschoren dan gedacht de bezem van de tijdswind kwam eerder dan verwacht als ik ergens anders aarden kon ben ik rijk of berooid door eigentijdse en vervlogen symbolen gedwongen afwezigheid dat er al iemand voor…

wat zoek je toch in mijn aderen schuilend achter bomen op de Grebbelinie waarom sloeg je dochter je van de trap met een bezem totdat ík aan haar voeten viel is het dan altijd een cirkel van wantrouwen waarin allen de vijand zijn was het een eik of een beuk en had je al je patronen nog terwijl je maten stierven werd toen de wereld…

Ze joeg haar zoon met spoed de winkel in en griste snel een bezem uit de zaak. Ze sloeg in ’t wilde weg, één klap was raak. Het schorem gaf haar aan en kreeg zijn zin. Frustrerend voor elkeen en zo hartbrekend dat uitgerekend zij werd ingerekend.…

die de voetstappen van de dode meeneemt de gedachte waarvoor je achter tralies belandt poëzie is de schoonheid van de kanteling naar de zwartheid van het licht zij is de angst die op een zonnige dag in het heldere oog van het hert schijnt de achtergebleven woorden van de herder die vergeten zijn poëzie is een magische bezem…

pas als de avond valt en dauw het gras nat maakt kom jij tot leven is de matheid in gebaar en ogen snel verdreven in het lonken naar de maan steels zoek je de bezem en waar schaduwen de bomen raken ga jij ons verlaten snel als een vage veeg langs gelig licht zoek jij de kring van paddenstoelen op het gezang en dansen rond het…

kleffe hout, de boord van de kleerkast ze wist de duimafdruk van de spiegel slaat geen muffe spleet, geen hoek over zij sluipt nederig op teenkussens maar het parket kraakt ze luistert naar de knagende worm genesteld in een gang in de schoorsteenmantel ze hinkt binnen de voegen van de tegels een oud, bijna vergeten kinderspel de bezem…

reflecteerde uit het niets zijn kleur en om je heen hing de geliefde geur van chloroform uit jouw odeur je ogen loensden alle kleuren en de oren waren wit getipt op deze toch weer aparte outfit op de heksensabbat die in zwart en glinster paars een aardig stel gaat vormen met de lang gebaarde tovenaar ik zag je staan de nieuwe bezem…

vitaal cyclisme van het eeuwig loof toch wordt haar krachtige moraal ook regelmatig ingehaald door decadentie en de wuft corrupte uitspatting dan zakken rijken in elkaar bewoners verdwijnen waar bendes verschijnen onder het los zand regime van onbenul zelfs de goden hebben spijt van vadsigheden en dagenlange bacchanalen gaan de bezem…

de heksen en spoken vliegen door de donkere lucht ze komen ruzie stoken zijn niet bang van een griezelig gerucht ze schetteren en schreeuwen ook de vleermuizen komen eraan gelijk een bende hongerige spreeuwen zitten ze achter de bezem van de heksen aan de zwarte spinnen in hun spinnenwebben kruipen onrustig en zoeken naar vliegen en insecten…

Langzaam ontspruiten knoppen aan bomen bladeren en bloesems zo beloftevol komen lente tooien in kronen met een roze krans bezems in winterwind vegen lucht tot glans gevuld met zielzuchten volzinnige beloftes waar wolken verklaren in loze geloftes een lied klinkt klatert het klimt hoger dan hoog tot een meeslepend meanderend melodisch betoog…

Er moet nog wat verdriet bij in En dan heel snel weer verder lopen De kamer met de vele angsten Daar kan bijna niets meer bij Soms ontsnapt er eentje Die is dan helaas weer vrij En dan de kamer met emoties Die is vaak propvol Er wordt van alles ingestouwd Het is echt te dol ‘t Opruimen van mijn kamers Dat is dus echt wel nodig De bezem…

de avondzon kleurt bloedrood ik zie al glimpen verlokkend bloot bij schikgodinnen in het donker aardse diep van binnen maken kobolden en kabouters zich klaar voor het feest van het jaar elven feeën en wat heksen op een rij bezemen hun straten in vrij entree voor magiërs en tovenaars in rood scharlaken ridders rovers en bandieten…

Heilig geloofde ze in je onschuld en zelfs nu, dat ze beter weet, mensen haar voor gek uitmaken, omdat ze de grond nog steeds een bezem geeft, vooraleer je hem betreden mag denkt ze nog aan de goede dingen, want je bent niet slecht, toch? Zij is alleen te goed van vertrouwen en tja, dat is haar eigen schuld.…

brouwen vrees, gij wratloze wangedrochten want ik heb al met iedere duisternis gevochten vol zal mijn gif zijn in iedere ster en 't water mijn betoverd gezang zal jullie lokken als een onweerstaanbare sater gij klein gespuis, al baadt gij nog in superlicht, leiden elfjes u, maangebogen onder poorten nog zo hoge ik zal u stelen op mijn bezem…

visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op weg naar ‘t station en passeerde de marinier met een verfomfaaide meid in de hal van het centraal trof ik tientallen mederugzakkers Blauwe overalls veegden met grote bezems…

Het is bekend en het staat vast de PVV wint enorm en haalt de bezem door de politieke kamers en daar moeten we blij mee zijn, toch? Maar of Nederland dat zal zijn, dat valt nog te bezien en wat en hoe gaat Wilders nu te werk, zal hij fatsoenlijk en com- promisvol zijn of als een hork, een lompe boer in een herenhuis?…