Alle inzendingen over Bijna

Achter mijn gesloten ogen is het nu net zo donker als de duisternis die mij aan zou staren, als ik niet bijna in slaap zou zijn. Nu maakt de stilte geen geluid. Mijn botten hebben geen gewicht. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is, als ik niet bijna in slaap zou zijn.…

De silhouetten van het maanlicht, gezicht van de troost van het avondlicht. Het heersen van de lichte mist door straatjes, samen één met de stilte van de aankomende nacht. Geschokken, door de paniek die heerste. Een jonge duitse man, door zijn uitrusting soldaat genoemd, greep naar armen die los probeerden te komen. Liepen gearmd als een avondse…

Dan is ze bijna vrij”. Veelbelovend zwijgen we, voelen Hem onnoemelijk dichtbij.…

'met onmiskenbare hang naar lekkere trek kwijlde hij ongegeneerd toen zijn oog viel op de verleidelijke Bossche Bollen'... poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

Had ik je maar beter nooit gevonden, had jouw hartstocht bijna niet gekend? Het onbeschrijfelijk vertrouwde gevoel, diepe liefde, kon het bijna niet beloven. .....had je bijna niet gekend…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs. Muzak…

De Maagd die 't Kind zal baren, ze gaat nu stil op weg - wat zal de toekomst brengen, ze weet hier heg noch steg. De hemel zingt van stilte, geheimen zijn zo groot - de Maagd die 't Kind zal baren, ze baart Hem voor de dood. De toekomst blijft verborgen en God zwijgt nog altijd maar toch is Hij gekomen temidden van de tijd. Er schijnt…

bijna dansend gaan ze hand in hand de straten door vreugde en velerhande tegenspoed tegemoet…

Een warm gevoel wat soms overvalt Een onbewaakt moment terug naar weleer Spanning in het lichaam, blijdschap Hoe mooi de eerste echte liefde Onbereikbaar tot het bereikbaar werd Weg de onschuld, hier realiteit Het moment waarop ik volwassen werd Door een tunnel van echtheid Niet door de daad, maar door de redding Kwam liefde op mijn pad…

Ik zit weer eens voor mij uit te staren de bladeren zijn verkleurd en wachten weer op de opknapbeurt van de opeenvolgende jaren. Zo verging het ook de bloemen, geen bij meer die om hen heen wil zoemen. Maar volgende jaren zal het hen beter vergaan dan zullen ze allemaal in de zomer in volle glorie in het zonlicht staan en zullen alle bijen…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De zondag is aan mij voorbijgegaan Vlug ging zij zonder vaarwel Onrustig lig ik voor het slapen Af te wegen wat ik niet heb gedaan Zoveel mogelijke zaken te bepraten Alleen mijn ziel onder het deken Geeft U mij eens wat aan Zo is mijn bed te verlaten Graag had ik iemand ontmoet Op de fiets richting het niets Een wisseling van de ware…

's Avonds de slaap vatten kan soms moeilijk zijn door een hoofd waarin allerlei slagwerk speelt armen en benen vol dikke zware stroop dansende naaldjes over heel de huid kinderlijke gedachten van eens helpen wazige monsters sluipen loerend - afwachtend tussen de zwarte wanden en het bed veilig wegduiken hoofd diep onder de dekens of met…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags loodzwaar van koopwaar. Reclames pressen ons de winkels in, het infarct van kassa'…

Wanneer je bijna bij het eindje bent dat je dacht te halen is er altijd een einde dat je niet kent, en loop je stevig te balen…

bijna dansend achter de lijkwagen aan de kinderen je witte ballon wil wat wil naar boven wil los…

gescheiden stroomt ons bloed door afstand die enkel uit tijd bestaat en door gebroken woorden zijn gespleten, waarheid is een gegeven die niet spreekt uit twijfel gedeeld is ons vlees dat liefde ment zoals een paard raast door veld en hei voorkeur en behoedzaamheid, het passen in dezelfde straat, vreugde huist niet in mijn hart…

Ik kan er niets aan doen, mijnheer ik vond echt maar één schoen, mijnheer die bleek toen van mijn broer, mijnheer mijn been begon te zwellen en toen moest ik naar een arts, mijnheer mijn been zag half zwart, mijnheer het moest er bijna af, mijnheer ik moest het er mee stellen En m'n fiets bleek toen gejat, mijnheer m'n brommerband stond plat…

schrijf het liefst als het donkert gaf het al bijna op…maar vandaag voel ik dat mijn pen zich heeft gevuld inkt vloeit rijkelijk en het schrijven ging zomaar vanzelf…

je schreef bijna speels gedachten in woorden maar wikte en woog vijlde en polijstte een briljante settingsboog heb je juwelen zien glinsteren met zonnetjes in ieder facet het licht kwam van binnen glansrijk in poëzie neergezet…

(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923) Van wie die bossen zijn weet ik misschien zijn huis is in het dorp bovendien Hij ziet mij niet even stoppen en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren…

daar blaast de wind over het water creëert een wirwar aan golfjes hier bijten woorden zich vast aan het papier vermengt inkt zich met zilte tranen eens barst de poëzie los als een bevrijdende regen om te verstillen in stille woorden ingetogen, bijna wit…

De natuur is hoogzwanger van de lente die op het juiste moment haar schoonheid zal onthullen in tedere geuren en kleuren...…

Was gezellig bij het kind op de koffie, of thee in dit geval, we zouden naar huis en manlief stapt vast in de auto, zet hem in zijn " vrij " de auto gaat een eigen leven leiden, door een stukje naar voren te rijden! Manlief heeft niet door, dat er geen speling meer is voor dit soort grappen, mijn been zit geparkeerd tussen twee nummerplaten…

hij opent de deur naar de donkere kamer de gebarsten spiegel op de gebutste vloer het uiteengevallen versplinterde gezicht gebroken stukken in een rafelig decor bijna verdwenen…

Ik liep laatst op het kerkhof, met halloween en volle maan, naar het graf van een dode heks en bleef daar plechtig staan. Ik zong er een incantatie om haar door deze daad terug naar hier te roepen voor wat wijze raad. En zij verscheen aan mij, lijkbleek in het duister, ze keek me doordringend aan en zei toen: ‘Luister, je bent nu even…

Zou 'k het toch bijna zijn vergeten, dat met heel veel extreem zweten nog twee kinders een diploma hebben gehaald. 't Was zo warm, da'k verstek liet gaan, mijn / onze gezondheid kon het niet aan mee te kijken bij het kroost!…

Wanneer Klaas net is geweest, ik de slaap voel komen, denkend dat ik snel in dromenland zal komen, hoor ik geluid van veraf komen. Klaas was er en verdween, net als de slaap en zo zit ik weer een nacht gebroken en wel te wachten tot het ochtend wordt. --- GAAP---…

Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan ze daar met alleen nog kale takken maar.…

kerstmis in zicht alle huisjes verlicht dennen met ballen bijna feest voor ons allen een kribbe vol stro de os en de ezel op de piano voorbereiding voor kerstnacht want het kindje wordt verwacht veel losgeslagen volk in zaken iedereen wil het meemaken vrouwen sleuren met zakjes met daarin gekleurde pakjes cadeautjes onder de boom…