Alle inzendingen over Blauwe Stad

Ik associeer de Giro nog met blauw Al is die leeuw sinds jaar en dag oranje Maar nu woedt in mijn stad een roze-campagne De Girokoorts brengt menigeen in touw Het circus gaat in Apeldoorn van start En in de Graafschap koerst men oerend hard…

Bladstil ligt ze breeduit te zijn in het blauwe uur dat schemert over haar ijzige lijf en alle geluiden lossen op in vallende duisternis hoe weinig er nu nog is van wat gisteren was zoals late zonnestralen over een nazomerterras hoe heb verwordt tot had en ik me wentel in de intimiteit van winter in de stad.…

Dat draaft maar, hondsdraf Dat draaft maar Pijlsnel, in 't blauw, eeuw in en andere uit Eer de staak de hop droeg was hondsdraf de hop genas wie zwak was, troostte de hutten Oud-heilbrenger, beroemde; hé, Blauwe Loper!…

voor vijftig cent en laat een blauwe rook over de stad walmen.…

De hongerige nacht ontbloot zijn neon tanden; zure ademwolken vergiftigen de stad. Achter flinterdun glas is het uitpuilende blauw van dijen in netkousen zichtbaar, verstrikte mannen happen naar lucht en staren blindelings op hun eigen reflecties.…

kalkstenen vlinders vliegen naar je toe de stad zegt met één oog de nacht gedag straks vlieg ik op de vleugels van je rode haar over de blauwe halswervel der stad als een dragonder ga ik in de wolken rijden maar jij wenkt met je kleine witte hand een twijfeltorentje van vrees en beven rijst uit de zwarte bronnen van je ogen en als ik dichter…

Zweedse ijsberg Met innemende Blauwe ogen Onder je blonde Haar - in Zweden Geboren en getogen, Nu Drachtster zoals Alle anderen die In de Friese stad Geboren en getogen zijn Jij leerde mij Dat het Zweeds Fro gebruikt Om te zeggen Waar je vandaan komt…

Elke ochtend na het reveille fietsen we om het hardst van het kamp naar de Maas In vliegende vaart rijd ik de laatste bocht om, recht in spiksplinternieuw prikkeldraad onzichtbaar in het licht van de zon Als volleerde beulen botsen er meteen twee anderen op mij Lekke band, kapotte kleren In een stripverhaal zou ik nu horizontaal blijven…

De dag heeft boventonen maar ademt zwaar in mij Ik kan met de thema's spelen en buigen voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag…

Je gezicht is als een doek van een schilder vol emoties je handen zijn zacht als frisse rozenbladen je mond oneindig als de horizon in de verte maar je ogen, dieper blauw dan de oceaan, nemen me mee naar een diepte waar ik verdrink……

de eenzaamheid is zelfverkozen en spreidt zich uit ik hoor haar stem en zie haar gezicht het hart zingt zelfs verstrikt de ontkenning is net begonnen maar ontkent zich niet die blauwe ogen achter die blauwe ogen die eeuwige spiegel van de ziel die eeuwige herkenning van eenzaam zeldzame liefde…

Naakter dan bloot omhulsel ontsloten de geest is geflest ontkurkt onzer tijd Halsen gevormd genekt in de lengte onttrekt nepperij aan fiscale strijd Schat laat je kisten op git paperassen aanslag ontslagen splijt realiteit…

De maan kleurt blauw een wak in de wolken stilte woorden weerkaatsen in verdronken zinnen dit is de verkeerde haven wat kan ik nog doen ingehaald voor het ooit begonnen is aan het einde van de oceaan samen alleen…

soms zoek ik naar de wereld om los te raken van het raam en de hond die luid blaft wanneer ik de dag vergeet ook het spreken met de maan, verdroogd op mijn knieën, zoals de bomen die in mijn slaap sterven omdat de wind niet durft te dromen en regen begraaft diep onder mijn kamer; halfdonker en dicht soms zoek ik…

De hemel is blauw ik doe niets zit in de zon er is blauw genoeg…

Blauw, kleur van de lucht, kleur van de hemel, Blauw, kleur van je ogen, waar ik in verdrink, Blauw, mijn lievelingskleur, de kleur van mijn kamer, Blauw, kleur van de kou, kleur van de winter, Blauw, stem van die man, zo diep, kil en koud, Blauw, kleur van mijn pen, kleur van mijn woorden, Blauw…

Een kudde schapen stapelwolken aan de lucht en dan al dat blauw…

Blik door het venster regen op het platte dak asgrauw daarboven zij luisterde niet maar het blauw van haar ogen daar verdronk hij in…

reflectie als begeerte de wereld in Tijd leert ons ook lief te hebben te genieten van veel mooi klinkende tonen, noten Zangkunst en muziek Zeer bijzondere stemmen op ritme dat kan blijven hangen Dansende noten op balken showen er goed doorheen A capella door zeven jonge zangeressen Pracht ensemble in vol ornaat en dan met Iets van Blauw…

De slogan: giro blauw, past bij jou is van een poos geleden, blauw bloed mag ook niet worden vermeden: maar wanneer men spreekt over de blauwe envelop voor onze Koning, zijn meningen verdeeld. Blauw bloed, wat is er dan mis met blauwe enveloppen?…

't Was blauw, niet het blauw van vergeet-mij-niet, Bescheiden, zwijgend en bleek; Ook niet het blauw van lobelia's, Aan d' oever der rustige beek. 't Was ook niet het blauw van de zomerlucht, Schoon dit van de hemel vertelt, Zelfs niet van de lucht in het meer weerkaatst, Waar 't zacht in de golven versmelt.…

Het blauwe gevoel van de maandag. De blauwe plek op de ziel. De consequentie van de blauwdruk van een leven, waarmee niet te spotten viel. Blauw van de kou verlangt naar de Insulinde. De gordel van Smaragd waar de zon altijd schijnt. Een blauw gevoel van gelukkig te beleven dat voorbij is voor het kwijnt.…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d'einders dezer blauwte blauw het niet…

rechte rijen lage boompjes vol met doorstooft rood, ritme in stammen met blauw omwoeld gaas, het oude hout in kisten bestemd voor de winterse openhaard van de stadse fietser op het land.…

zie je in huizen van oergras bewoners zoeken naar het verschiet dat onder leemte ligt begraven al geef je groen men ademt hier te bot blauw door huid ogen willen liever alles buiten sluiten aan de einder bij een oude stad is het leven voor eeuwig met jou op de loop gegaan…

Hoe dagen nu worden uitgelicht de stad in nieuwe dimensies baadt leven net ietsje trager gaat terwijl winter zich nog verschuilt achter decemberzon en blauwe hemel. Hoe over alles heen dat wachten op... op klaarte die straks gaat komen hoe toen en gisteren worden opgelijst als in een oud gedicht.…

een plant in mooi blauwe kleuren met bloesems die hangen en strelen verspreiden s' nachts zoet fluwelen geuren ideaal om dit met je geliefde te delen... schilderachtig mooi is nu mijn oude huis s' avonds in het licht van de maan en vooral met die blauwe regen zo struis mag van mij... de gehele wereld vergaan!…

We dansen, sporten, fietsen en zingen mee met de liedjes van ons leven, zolang we niet op de woorden letten Anders zouden we struikelen door de klap van de boodschap of over onze gedachten over het bezongen verdriet of de onbeholpenheid van de tekst, hoe de zanger die uit het hoofd heeft kunnen leren? En dat het zo'n toeval is als…

Verwezen liep ik door de stad, waar alles iets verschoven bleek en vreemd. In V&D Bemerkte ik bij de lipstick Conny, uit 2-havo. Schuchter zei ze 'dag' en sloeg haar blauwe kijkers neer, glimlachte zachtjes, ik werd weer eens vijftien. Ach, wat had ik graag nog eens om haar van Kees van Lint verloren!…

Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten En slappe koude bomen met rillende vogels Die niets meer te zingen hebben met dit weer Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn en zee en visgerechten in zuidelijke oorden.…