Alle inzendingen over Blokkade OR woorden

Ik voel me volledig geblokkeerd wegen zijn afgesloten, ook binnen-weggetjes alle grote slagbomen zijn dicht de grens van het toelaatbare is bereikt ook de grens van het tolereren, incasseren, moraliseren, beheren en archiveren ik houd het echt langer niet meer vol de donkere nachten zijn lang en leeg en de gedachten zijn kil, koel, koud…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

Ook al lijkt het Af en toe stil Te staan, ingeklemd Tussen modderhopen Die de stroom Zo op het oog, Tot dood, rottend Water lijken Te reduceren, Maar elke seconde Die je verliest Aan het stilstaan Bij de stroom Die zo op het oog In haar leven Geblokkeerd wordt Zie je niet dat bijna Onzichtbaar de eerste Kleine blokkade…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

in ver kijken gaat het lichaam wijken schiet zien tekort als ogen in wolken dwalen bepaalt kleur de horizon de grens waar lucht en aarde elkaar raken is een blokkade soepel zweeft geest over de belemmering vindt ruimte in buiten het universum trekt maar is varen op een door aarde gegist bestek met voeten in de klei is loslaten…

ik schrijf zelden tranen want zij vlekken verdriet dat te langzaam droogt en dus iedereen ziet stukjes emotie die loslaten tussen wimpers weg glijden om langs de wang te sporen waar zij opgevangen worden waar wij normaal gevoelens verbinden zit er een blokkade diep van binnen die er niet hoort en het hele proces dramatisch…

Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden en ik met mijn ei vaak blijf zitten... zie ik steeds het beeld van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang en erna, bij de heuvels van Isfahan en van Shiraz met zijn rozentuinen als onderpand van onze vriendschap.…

Tien minuten, vader, voordat de blokkade in je halsslagader de hersenravage aanricht: je spraak meedogenloos ontwricht je rechterkant van mond tot voet verlamd, voordat het ziekenhuis je thuis brutaal verdringt en jou herleidt tot te voederen te verschonen kind, voordat de angst dan weer verdriet bezit nemen van je geest…

Ik bouwde aan een droom, het leek een vaste handeling, maar op die bewuste nacht niet uit de steigers kwam, blokkade door gêne en de schroom, beperkt de wil om de ogen weer te openen tot het licht wordt, het onbewuste spreekt zich uit wat eerder is geweest moed ontbrak dus ik hield de wakkere ogen stijf gesloten om de imperfectie…

Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik sta voor het blok Op de natte berkenbast trekt een mier een spoor…

Er is nu niets maar het is er wel ik weet het zeker maar het komt niet zoals vorige week gisteren vandaag misschien nu is het er ineens als een bliksemschicht ik pak een pen een blocnote en schrijf een verhaal een gedicht opgelucht haal ik adem er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.…

Ik draai aan de kraan maar er komt geen water ik probeer het later hij drupt, maar een echte straal wil niet gaan ik sta er wat zielig bij ik maak dit zelden mee je draait aan een kraan maar het water gaat terug naar de zee dit is niets voor mij het is gedaan.…

Een AOW’er die een bootje koopt …. Aftands, maar morgen ga ik ermee zeilen, gewapend met wat emmertjes en dweilen, ik heb hem schalks ‘De Oligarch’ gedoopt. Van het vooruitzicht kan ik al genieten, maar eerst krijg ik Stef Blok nog op visite.…

In gesloten kamers vol met haat vlogen de jaren als bladeren door de wind waarin hij zich realiseerde dat de schaduwzijde de relatie met familie verduisterde in een donker geschilderde nacht Waar vergiffenis de weg naar het licht verschalkte tot een blokkade waarin hoop vervlogen was als een molecuul deeltje stof waarin emotionele tranen vervormd…

Intens gevoel van zwanger zijn gerommel en beweging Geen armpje, voetje alleen pijn gedwongen tot verpleging Ischemie is hier de vader blokkade van de levens stroom Geen zuurstof in de ader vrij-blijvend is een droom Verlossing is de moeder techniek van onze tijd de smalte is het loeder geen ruimte is een feit De keuzes zijn…

Angst wankelt en zoekt steun bij de muur die voor haar staat een immens grote blokkade zij moet daar even stil bij staan Na een poosje is zij uitgerust vervolgt haar weg langs de muur het zonlicht schijnt op een glazen raam kijk nou eens, daar is een deur Angst drukt de klink naar beneden de deur opent zich als vanzelf en wat er nu in…

Soms ben ik de gelukkigste man op aarde maar soms ook twijfel ik weer aan jou Dan voel ik één of andere blokkade je herstelt je meestal wel weer gauw Maar toch blijf ik denken dat af en toe je in gedachten terug bent bij hem Als je enigzins twijfelt lieverd trek dan nu nog hard aan de rem Overdonder me met jouw liefde of ga terug en laat…

Het lichaam, slachtoffer en soldaat, Werpt uit louter overgave Zich met alle geweld Op als blokkade in de strijd.…

Woorden afslag Mijn gedichtjes zijn jaren geleden geschreven en hebben hier een mooi plaatsje gekregen Analogie is overbodig ik hoef niet in therapie De wachtkamers zitten immers al vol maak over mij A U B geen zorgen Hier geen vijvers van tranen wel tranen van lachen en dan een natte broek Dank u voor het bezoek…

Woorden klappen Heel zachtjes klappen ze ik was je kwijt een s.o.s gestuurd Heel even geen vrienden meer door je flauwe mop misschien Maar werden weer vriendjes Toen scheet die duif nog in je bier die je heen en weer stuurde gekampeerd hebben we waar niet mocht mooi gescheiden We hebben nog een tijdje geschreven en het verwaterde soms…

Terwijl hij haar penetreerde, Keek hij haar doordringend aan. 'Wat ben je toch innemend, En ook je lichaam kan veel aan! Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

Geen schepper in dit ijzig oord, in den beginne was geen woord.…

Slaafse woorden dienden. Mijn ziel ging stuk.…

Het puntje van mijn tong, is beurs, Teveel op gebeten echt waar: heus. Niet kunnen zeggen wat: Niet kunnen roepen HOE niet mogen ventileren want Dan kan alles zich tegen je keren! Het puntje van mijn tong Waar ALLES op ligt Zorgt ervoor dat: Ik HOU MIJN MOND DICHT.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…