Alle inzendingen over Bootje

Het zandmannetje is gearriveerd, zijn bootje stevig afgemeerd, Uit zijn zak haalt hij een volle hand met dromen gevuld zand Dromen zo mooi en fijn hopelijk zullen ze voor mij ooit werkelijkheid zijn…

Een zwoele zomerzon trots omringd door een diepblauwe lucht Dobberend op een bootje Van alles en iedereen weggevlucht Ik laat me drijven 't maakt niet uit waarheen Ik voel het als nooit tevoren Ik ben weer alleen…

het licht speelt met je grijze haren verwonderd schudde je ze alsof dan pas dan het stenenlied van langs elkaar schrapende kinderkopjes zou ophouden kijk, de maan zei je ik vaar in een papieren bootje…

Boterbloemen korte rokjes birkenstocks blonde lokjes Rode lippen terrasjes vol wijntje biertje heel veel lol Zomersproetjes goudgeel strand bootje varen... dat is Nederland…

ik lig op m’n buik in het gras en blaas het bootje zo ver als ik kan de rimpelloze vijver op er verschijnt een spoor van verdwaalde gedachten die hij tot dan toe met zich mee had gedragen na lang blazen zwaai ik hem uit voorgoed…

Ook al worden er diepe kraters in onze zielen geslagen, de troost van dit bootje weerstaat alle levensstormen, denkend aan die boot op het Meer van Galilea.…

Wie zegt er dat twijfel 't bootje is waarin je door de tijd drijft? Wie zegt er dat liefde verdween toen je nieuw leven verscheen? Wie zegt er dat het leven zoals het was en is niet meer zal zijn? Wie zegt er ook maar iets nu de sissende stilte het laatste woord heeft?…

Een bootje van papier gemaakt nadat ik erop geschreven had iets van veel geluk verpakt in twee bloemrijke kwatrijnen over genieten en mazzel dat onafwendbaar komt het Sterrenschip staat klaar net als het tij wacht het niet…

Gewoon de aarde rondgaan in een bootje, door weer en wind, zij kan tegen een stootje, want voor haar leeftijd is zij wereldwijs. Ze denkt, terwijl ze van vertrouwen blaakt: 'Waar ben ik nou weer in verzeild geraakt?!'…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

Een AOW’er die een bootje koopt …. Aftands, maar morgen ga ik ermee zeilen, gewapend met wat emmertjes en dweilen, ik heb hem schalks ‘De Oligarch’ gedoopt. Van het vooruitzicht kan ik al genieten, maar eerst krijg ik Stef Blok nog op visite.…

ik dacht aan de zee en dat kleine bootje waarover we spraken, weet je nog we vonden geen woorden je proefde het zilt van mijn lippen, ik de jouwe je tedere groet verloor zich in de ruisende branding ik stond daar je keek niet om…

het spookslot van Horst de Diestiaanse parel in het Hageland - van einde en ver bezocht - eenzaam is de spits eender welk seizoen één schietgat in de donjon - het oog van de tijd middernacht in Horst de spookkaros, getrokken door zes git hengsten jeugdherinnering: ‘het bootje met nummer zes - nu binnen komen”!…

Het ging van oost naar west, van zuid naar noord, Zo dobberde het bootje vrolijk voort.…

hoe kan ik licht worden ik ben niet klaar vergeefs reikte ik naar het waardevolle schuilt er schoonheid in duisternis is het een mooie reis misschien laat ik de herfststorm los en vertrek ik in een lichte lentebries vaar ik in een bootje onder een blauwe hemel de zee op misschien…

Vijfenveertig jaar geleden ging ons bootje varen en op negentien zevenenzestig staken wij van wal Tussen enorm hoge golven door de woelige baren balanceerden wij tussen de bergen en ’t diep dal Eeuwig en altijd maar voor elkander open staan altijd en eeuwig het geluk van de ander op ’t oog Ons bootje dobberde onder de romantische maan en bij…

zittend in je bootje je hand betast het koele water waar serene lelies drijven licht en teer met witte blaren de kalmte overvalt je genietend van de stilte om je heen hoe je weer aan de oever komt is een zorg voor later…

Zelden zag ik zo gaaf een huid, zo glad het late lentelicht polijstte al het mat. Het silhouet van het ranke scheepje ontworstelt zich uit de achtergrond streepje voor streepje een reepje dichterbij. Avondstond. Een scherpe hoek scheurt de rivier klieft de bodem onder haar buik rillingen rollen onder het wier tegen de oever. Eenden in een…

Mijn bootje is van dun riet, Gebonden door vezels van lis. Toch bevaar ik de stroom. Geen wachtlicht op de andere oever, Alleen bewaakt door de poolster. Kom je niet? Jouw boot is van sterk hout. Deze stroom is nog lang niet De woeste Yang Tse*, en toch ben je bang. Kom je niet?…

Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

' En de golfjes droegen met vrolijke dans, Hun bootje van de effene ree. Blijf varen, jong paar, blijf varen; Gewiegd op de hupplende baren, In 't zonlicht van voorspoed en vree!…

Mijn bootje is van dun riet Gebonden door vezels van lis. Toch bevaar ik de stroom. Geen wachtlicht op de andere oever Alleen bewaakt door de poolster. Kom je niet? Jouw boot is van sterk hout. Deze stroom is nog lang niet De woeste Yang Tse en toch ben je bang. Kom je niet?…

nog zijn de meningen verdeeld over schietlood en kompas tot averij komt het niet meer een eigen koers in oude klompen niet giftig opgetuigd met woeste tijden van weleer ze deinen in broos water de golfslag al voorbij het laatste zeil gehesen overstag was er nooit bij lager wal zal hen niet raken hun vrijheid is te groot zo ver uit…

een roeibootje met een oude man met gekromde rug aan de riemen rook kringelt uit zijn brandende pijp vermengt zich met de witte nevel tot een denkbaar geurend aroma van tabak, transpiratie en damp zomaar een oud plaatje uit het dagboek van mijn moeder een man in een bootje op het water zo gewoon, zo van vroeger, zo’n gezellig beeld uit…

Heer Rutte gaat naar rechts en Rita komt We zullen al die rechtse extremen Eens heel gezwind in het bootje nemen Het zal Woutertje niet lukken verdomd Het eind van het proces bekwaam voorspeld Voor een wijs land is dit teveel geweld…

rivieren vol emoties stromen door mijn lijf in een bootje vol met “zoals men vindt hoe het zou moeten” roei ik uitgeput met laatste tegenslagen daarna drijf ik langzaam af naar daar waar mijn gevoel al een tijdje ronddobbert ballast lozend onderweg naar wie ik ben…

ik kan niet zeggen hoeveel mijlen in een bootje van papier.…

een zeiler laverend tussen bakens kwetsbaar als het wankel bootje in de branding van het bestaan hoe anders de dichter als dichter die houvast vindt aan lettergrepen en verzen schrijft op de fundamenten van het geloof in zichzelf…

In kapitalen een van de bekende namen nog net te lezen op een bootje voor de kade. Dan een massa grijs op grijs en alleen maar beweging in het beeld. Spanning in het zwepend touwwerk. Schuiven op de stoel. Doel van de zondag.…

hij zoekt haar hij zoekt het op de gracht het portiekje in de nacht hij bromt rood geblomd kom kom nou gauw zijn handen grijpen zoeken haar wespentaille de fluwelen gesp herinnering groeit in zijn val naar tranendal hij huilt ginder roeit een nachtelijk bootje…