Alle inzendingen over Cirkels

De toenadering houdt ook het afscheid in het einde vervolledigt de cirkel en legt aan tot het begin.…

De cirkel is weer rond net als de zon en einde weer begin zoals de dag begon...…

durven was een openbaring waarin ze eindelijk zichzelf begon te vinden maar zij wilde meer dan gewoon gelukkig zijn in een hopeloze poging tot zelfbevestiging verdronk ze haar gevoelens als een nest jonge katjes in een teil water en het laatste dat nog niet dood wilde werd doodgeknepen pleinvrees kortwiekt de holle vrijheid…

Maar in de cirkel van dit leven ontmoeten wij opnieuw elkaar. Het is je lach weer elke dag en ook de trekken om je mond. Maar ook de glinstering in je ogen die maakt de cirkel rond. Het is je liefdevolle karakter en ook de kleur op jouw gezicht. Maar vooral de liefde die je geeft geeft elke nacht nieuw licht.…

In de verstikkende nacht smoor ik de schreeuw van mijn hart de kou die in mijn botten is getrokken laat mij huiveren Ik wil jou niet meer kennen want weten doet pijn herkenning van het niet herkennen jouw ziel die valse tonen speelt Ik wil het niet horen want dan moet ik toegeven dat ik jou voorgoed kwijt ben schreeuwt mijn hart en begint…

Alvorens de cirkel te sluiten keek hij nog één keer om zich heen zag hoe de meeuw in de gevel verdween stof het uitzicht smoorde met een stormgordijn, de laatste steen zich opmaakte om te verdrinken.…

Cirkels. Zoals die, van jou, en mij.. -…

In de kern van cirkels gevormd door één regendruppel vergroot mijn visie door de deining aan de waterkant. Het meer dat zich laat schitteren door het avondlicht leeft jouw warmte op waar ik met gedachte ben gestrand.…

hoe vaak de dag zich hechtte aan de nacht om samen in verstikkend zwart te wachten op wat werd verwacht en andersom de nacht op sleeptouw door de dag voorbij 't middaguur zijn krachten wist te putten uit een restant van licht waardoor de mens bij tijden wat verlicht zich schikken kon in levensvatbaarheid een jarenlange strijd van…

Naast elkaar stonden wij met tussen ons in een cirkel. Je zei: “Je weet met hoeveel gemak ik stap in deze vorm. Loop ook eens naar voren.” En maanden later fluisterde ik je naam en kon ik zeggen dat ik van je hield, door deze beweging voorwaarts.…

hoor ik daar door mijn gedachten de zoete wind van jouw stem? het doet mijn verwachten verzachten in een fluwelen droom, zwevend door alles heen, zonder enige rem het is mijn hart dat verrukt is op geluk achter de wolken aanraakbaar, zo dichtbij voor mij en voelt als een roepend baken, alhoewel, ik voel 'n opkomend kolken doch daar roept…

onder een luifel van bamboebladeren rekt de tijd zich uit als elastiek vanuit het schemerduister vindt zij het bleke licht daarbuiten ze gist naar diffuse geuren in de koele ochtendlucht een mens verzamelt verhalen de arend tekent cirkels in de lucht…

Eenzaam en alleen gevangen in een cirkel van het eigen ik…

… emoties verdringen elkaar op hun weg naar buiten de cirkel is verbroken eindelijk vrijheid…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

sluit me in sluit me op sluit me af help me help me vluchtig maar niet te vaak ik hou van wat ooit was niets zal verdwijnen cirkels zijn leuker dan rechte lijnen ze kriebelen in de bochtjes als een klein geluk dat blijven wil…

ik voel me zoals een cirkel, gepropt in een driehoek het past er niet goed in de cirkel is vervormd en veranderd in een ovaal de driehoek houdt hardnekkig stand hij zal nooit veranderen in een vierkant die driehoek rond mij...…

voor een groot deel hoe jouw cirkel zal zijn…

Een cirkel om, alles te beslissen Angstzweet druppelt op de grond, langzaam seconden tikken voorbij, de hond is ongeduldig De koffie pruttelt op het aanrecht De cirkel is gezet Het kruis volgt ferm Drie op een rij, Het is voorbij…

Ik zit aan tafel, misschien wel te slapen, denk ik even bij het gillen van een sirene die uit mijn neus de geur van gepofte kastanjes weg- neemt naar een spoedgeval In de keuken zie ik de poes afwachtend kijken en de wolken trekken snel langs de dommelende zon Dadelijk gaan we spelen eerst koffie zetten Hoog en laag ruisen het kookwater…

Grijp slechts in lucht als ik probeer je te begrijpen net buiten echt bereik draai je in cirkels raadselachtig om me heen tot ik uiteindelijk vlucht in eigen raadsels om jou heen we zijn alleen de cirkels zijn gesloten…

vandaag vul ik mijn leegte met rood ik maak een cirkel en kleur hem rood vandaag heb ik zin in een rode leegte ze mag een kers zijn morgen vul ik mijn leegte met bruin ik maak een cirkel en kleur hem bruin morgen heb ik zin in een bruine leegte ze mag chocolade zijn volgende week vul ik mijn leegte niet ik maak een cirkel en laat hem wit…

opgesloten in de cirkel 'mijzelf-ik-mijn' gevecht met de angst…

Een cirkel in je hand. Je telt de stiltes, die zichtbare lijn leidt naar jezelf … naar niemand.…

tussen zilverrustige rimpels en zachte herinneringen teken ik cirkels in de tijd ik schets oude zomers en handen vol zee, blote schouders en dagen gedeeld ik schep wolken en verhalen, fluister sterren en beloftes, stapel woorden op de horizon, daar waar jij verdween nog één keer omcirkel ik zacht jouw naam, bevrijd…

In de hoge berm, tussen het groene gras. De regen druppelt, alles nat. De zon droogt, alle tranen. De wind, geeft een nieuwe start. en… Laat het weer opnieuw beginnen.…

Geen tijd voor moraal en integriteit Tijd maken is een bezigheid Geen tijd voor deze bezigheid Geen tijd die ons bevrijdt…

Kinderlijk tekent zij de cirkel van liefde onder de volle maan haar tenen krullen in het zand de zee golft af en aan kabbelend een kushand als een warme groet naar hem die haar schaduw is wachtend aan de overkant vol ogen troost…

diep slaap met licht uit ogen zal ik de wereld niet meer horen geen groet voorbij aan jonge knoppen in het klokraam van het water hoog of grijs gerand zoals een rivier die reizend wrijft tegen de ochtend en het gewonnen gezang bundelt tot woonst van wijsheid veelstemmig en gevleugeld diep in beweging naar een blauwe cirkel…

van het moment te doorbreken ben ik dit echt in deze cirkel of is dit een onderdeel van een droom, een overgave aan het onbekende onbewuste dat pas valt te doorgronden door gerichte aandacht bewust zijn van jezelf zodat je stukje bij beetje jezelf weer hervindt in de droom als realiteit waardoor de cirkel zich opent een volle zon…