Alle inzendingen over Contrast in schaduww

ik teken mijn dromen met licht van de zon schaduw contrasten met zwart van de nacht maar pas in de schemer komt alles tot leven dansen schaduw en licht tot ik ontwaak met een lachend gezicht…

waar doorzichtigheid haar lieve geheimen sluiert zijn zon en schaduw extra alert op de subtielste contrasten geen show voor grote voeten wel stapjes in volmaaktheid van vorm en kleur…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Het is toch eigenlijk een schril contrast: Ginds treurt men om de doden en vermisten, De duizenden inheemsen en toeristen Die door de zee noodlottig zijn verrast En hier loopt men weer volgens oud gebruik Spontaan de zee in voor de nieuwjaarsduik.…

heb je schaduw belicht het wit gezicht stribbelde tegen zonder contrast net uit de kast dat transparant helder alles bloot gaf in enkele vegen was nog wat laatste donker gebleven met warmte en liefde heb ik ook die voor het voetlicht gekregen…

Ik hou van kleur, contrast, diversiteit. Ik hou van teder, stoer en delicaat, van zacht en lieflijk, krachtig en kordaat. Ik hou van moed en openhartigheid. Ik hou van lichtkoraal en hemelsblauw, maar waar ik niet van hou, is genderflauw.…

op de vouw van zwart kierde licht in vlakke velden speelde pluis als wervelende helden in warm stijgende lucht zij zwermden geen grandioze vlucht alleen de eenling danste wit terug…

ik dacht dat schaduw onze harde kant verzachtte maar ervaarde de scherpte in contrasten niet de ideale binnenkomers juist de concentratie van meer donker gaf minder licht dan wat er nog aan mogelijkheden waren zonder kleur dwingen contra’s minder blijft stemming gelijk en heeft een positieve uitwerking op het totaalplaatje…

Het onbekende de verschillen contrasten. Soms onzichtbaar, soms zo voelbaar. Ervaren, beleven nemen, geven maar niets gaat boven wat in ons leeft in mij, in jou liefde en oprecht gezegd dat ik van je hou.…

Jij meisje jij dat zomaar ergens staat, staart mij bekeert verleer ik wat het was om te (on)pas je verwonderende ogen te kijken, je te stralen en te verhalen over hoe grauw nostalgie is in contrast met jouw meisje jij-zijn.…

stukjes zwart zweven bijna lichtgevend in het donker in ontkennen van contrast ademen zij alle kleuren lijken volume te vergaren door niets te weerkaatsen in hun bestaan van dimensionaal naar het zwarte gat van vandaag toch spelen juist randen het wetenschappelijk spel van wat kan er…

'bescheiden geluk' maar een mooi moment het weerzien van een oma met haar kleinkind op een perron zomaar ergens in het oosten van het land in tegenstelling tot het afscheid dat ik zag bij moeder en kind 'het stierkalfje werd door de boer aan een touw uit de wei getrokken' terwijl de koe met gevoel voor drama haar zoon op de valreep…

In de verte ziet ze hem verdwijnen zonder haar smekende uitgestrekte handen woedend weggeslagen. Het paradijs vol vogels zingt zachtjes zinderende liedjes van stille vrede die niet is, nog steeds niet is. Voelt hij geen prikken van ogen vol tranen die manen terug te komen maar nu met tederheid. De weg is zonbeschenen en geurt naar…

zoals ik het wil leg je ziel erin leef je uit met gevoel breng je geest, waar hij moet zijn ik ben bij je je kunt het, prestatie de drang is er en komt eruit ten koste van alles laat je gaan mijn opdringerigheid kent geen grenzen je verweert je niet kijkt omhoog de ster, die ik ken ligt opgesloten in jouw ideeën goudgekleurd in contrast…

djunnn, djunnnnn, djuuunnnn, djunnnnn, juuuuunnnnn, djuunnnnnn .... juunnnn, djuuuunnnn, ringring, djuuuuunnnnnn .... dan knerpt onder mij het fietspad de Lindt djinnnnn, jinnn .... ...... .......... vogelkoren in ruisende bomen wiegen op frisse tegenwind klaprozen kleuren het groen achter water leliën drijven uitbundig in bloei…

in de verte zag ik je al komen op lange benen die altijd dansten in mijn stoutste dromen je liep langs zonnestralen deelde gratis warmte ademde frisse schaduw van de zonlicht contrasten in regenboogkleur de laatste stappen kwamen niet vooruit alsof wij blokkeerden we waren bijna huid op huid en nog verdwaalde verklaarde liefde…

Een zweefmoment Algehele ondersteuning Vel over been Gestruikeld en weer opgestaan Voeten schuurden over zand Verscherpten ook de zool voorzien van eelt Ogen zagen om in het donker Omvattend nauwkeurig Een mens zonder contrast…

Je hand in mijn haar De ander houdt me stevig vast Leunend tegen elkaar Vormen wij samen een mooi contrast Jouw lippen zo zacht Raken ze die van mij Op zo'n romantische manier gebracht Verzoek je mij, naar een 'wij'…

De goot jouw huis slapen langs de weg schamele bezittingen onder een gebrekkig raamwerk van stokken en zeil barrevoets zoeken tussen restjes en vuilnis naar iets te eten wat een contrast tussen arm en rijk…

in contrast overtreft het licht zichzelf in helderheid weg zijn ruis en zachte tonen in vervloeien hardheid kan ook intrigerend boeien door scherpte van details kunst wordt gefileerd door eigen waarheidsmix gaan voor alles of soms niks…

Lunchpakketten In bomen hangend Naast plastic Van firma Mac Koning van Zwerfvuilland Big Mac aaanwezig In berm en sloot Dan is 't contrast Met zoiets onbestaanbaars Als 'n voedselbank Onuitstaanbaar groot…

Lunchpakketten Hangend in struiken Langs de Nederlandse Autobaan - Voer van de Mac, Koning van Zwerfvuilland - Het kan je niet ontgaan Rondgestrooid in berm en sloot Contrast met de voedselbank Die naar 't schijnt echt bestaat Onbestaanbaar groot…

Het boek in de kast is stille getuige van een rustig verleden een schril contrast met nu het leven dat door computer en luide televisie wordt gedreven misschien tegen beter weten in ga je mee met de tijd maar wat is geweest raak je nooit meer kwijt.…

zag je vingers op het glas jij tastte waar ik was druppels gleden in donkerbruin contrast bleven hangen gingen langzaam af gelukkig zijn ze nooit gebodemd onze liefde breekt niet door het glas…

Soms zing ik de contrasten weg in mijn leven en neurie zachte woorden, zo licht als de dagen. Dan lijk ik op de lente en strooi een heldere glans over de morgen, ik voel me door de balsemwind geborgen.…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

Er ontstaat contour en heldere contrast. Een onbewaakte overgang brengt wonderlijk land in deze yogakring, onaangetast door stortregens van duidingen. Woorden heffen slagbomen voor even.…

langzaam tel ik de uren af totdat we jou ter aarde bestellen de tekst die ik leren moet staat in schril contrast tot lessen die jij leren gaat achter de einder de zandloper heeft gesproken…

het doek is te wit voor pastel sneeuw danst en dwarrelt ik krijg de contrasten niet fel een dunner penseel meer water dan sneeuw maar in ontdooien wordt alles te veel het wintert van zacht naar hard ijs ik prilde het groen helaas zonder zon eigenwijs…