Alle inzendingen over De buitenkant is de

Als ik precies zou kunnen laten zien, wat ik voel en denk, dan zou mijn binnenkant, mijn buitenkant zijn...…

En wat me ook wel goed zou passen Is dat de straat gevuld wordt met matrassen. ...Fietsersbond pleit voor aanbrengen van airbags aan de buitenkant van de auto's...…

ik fruitschaal appels van bomen gevallen in jouw handen waar zomer in wegdroomt in roodgeel van opgepoetste buitenkant zet je tanden erin kies voor deze weldaad laat speeksel schuimen in vocht van vitamines laat fruitdeeltjes spelen op je tong in snoepen van smaken…

Hoe anders kan het toch zijn dan het in eerste instantie lijkt Als je de binnenkant van iemand met de buitenkant vergelijkt Op het eerste oog zo anders dan blijkt in tweede instantie Een uiterlijk dat straalt is voor geluk nog geen garantie Wie dieper kijkt zal ontdekken dat er meer speelt dan verwacht en de diepgang ook veel groter is…

Laat mij rakend zijn de buitenkant van jouw lijf afpellend elke laag van jouw bestaan. Grijpend de tederheid van hemels genot gespiegeld in de donkere ramen van jouw ziel. Omhelzend de tranen van een droomloos verleden, stervend in emotieloze explosie om herboren te worden in het heden.…

Wij denken allemaal in dit treurige papegaaienland op het kerkhof van Penibel en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en een bioloog aan de haak slaan doorgaan met ontleden van samenhang…

Het najaar Staat nog in volle Bloei als de Eerste winterse Verschijnselen Deze week onze Kant op komen - Ramen vol vocht En condens maken Dat mijn blik Vaag blijft, nog, Maar is het de vrieskou Die de buitenkant En mijn warme hart Dat de binnenkant droog Maakt en helder transparant…

al bijna ingedaald raak jij steeds meer de buitenkant van leven het vol bewegen zal beginnen na ontsluitend afscheid van lief binnen de babykamer is opnieuw behangen en bereid je als bewoner te ontvangen alles ademt al jouw sfeer wachten is op het verlossend huilen voor de eerste keer…

we zijn bouwwerkjes van kwetsbare kwaliteit botjes pezen spieren liefdevol bedekt met zachte huid houden de buitenkant bijeen verleiden en vernietigen houden van de ander en toch vertrekken kunsten die ons drijven die we verstaan kwetsbare bouwwerkjes zijn we een oogwenk in de tijd…

bouwwerkjes zijn we van kwetsbare kwaliteit botjes pezen spieren liefdevol bedekt met zachte huid houden de buitenkant bijeen verleiden en vernietigen houden van de ander en toch vertrekken kunsten die ons drijven die we als geen ander verstaan kwetsbaar zijn we een oogwenk in de tijd…

Onder mijn lach schuilt 'n triest gelaat Veeg mijn tranen weg niemand mag zien hoe ik mezelf haat Blij aan de buitenkant maar zo triest van binnen Kan ik mijn gedrag ooit nog overwinnen Ik vecht maar het voelt of ik stil blijf staan Vastgeroest in het slechte dat ik niet kan laten gaan…

Schoonheid zit van binnen niet aan de mooie buitenkant zuiverheid kunnen beminnen wat is wel of niet relevant Schoonheid zit van binnen je moet leren hoe dat voelt eerst openstaan om te beginnen niet twijfelen met wat je bedoelt Schoonheid zit van binnen houd dit niet langer gevangen in zelfvertrouwen winnen en toegeven aan verlangen…

Afgekeurd door de buitenkant, ras en afkomst, haat en nijd, nooit geaccepteerd. Worden buitengesloten, om welke reden dan ook, een ongewonnen strijd, het zal wel altijd duren. Het zijn tegenpolen, de gulden middenweg, nooit gevonden, vrede slechts een droom.…

ik heb alles gedaan maar nu is mijn grens dus bereikt hier is de lijn, ik ben op jouw autisme niet merkbaar aan de buitenkant maar des te meer aanwezig aan de binnenkant onze voortdurende machtstrijd zo slopend ik wil niet kwaad meer zijn maar kwaadheid is alles wat ik voel…

wat nu nog doolhof is voert naar ik vurig hoop tenslotte naar jouw bron want alles wat nog buitenkant of overwonnen slechts bevochten meeslepend of mislukt als tweede huid nog bij je hoort ja, dat zou je dan achterlaten om weer te keren naar je dromen de passies van weleer toen je nog jong was en zo onervaren weer naar die bron waaruit…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

kinderen uit mijn klas pesten mij ze mogen mij niet ik hoor er niet bij Ze kennen mij niet niet door en door mijn buitenkant is niet alles hoor Nu ben ik alleen eenzaam zonder vrienden om me heen Soms zou ik willen schreeuwen dat het moet stoppen dit gaat te ver mijn leven naar de knoppen De tijd gaat aan mij voorbij ik val in…

de buitenkant van wat men zeggen of schrijven wil laat zich zelden vangen in een woord alleen het is als water dat zich vertakt in rivieren wat binnenin gebeurt is een duistere zaak een gesloten boek een enigma zoals je wilt een onzichtbare oceansche rivier die diepe zeeën zoekt hoe stroomt taal naar buiten hoe vinden…

het leven los van draad geen speld in die hooiberg het licht en donker in een verschrompeling de precisie vast geklonterd bengelend aan de buitenkant van de hemelrand wentelend in een raadselachtig spel maar ik… klop met mijn knokkels op jouw tere huid gewichtloos laat ik jou vluchten littekens en wonden likkend…

het is verdwenen, de vage stilte en ook het maanlicht rechts of links ik luister naar wind en vele dingen steeds verder weg van de buitenkant zo leef ik mijn ziel: aan ieder uur genoeg het jij en mij, binnen het wachten en het weten de nachtverloren wolken - er varen boten voorbij - ik ben de dood op vele dagen trouw…

Omdat de dood in mensen huist de buitenkant van dingen is kan ik alleen in dingen leven zien Hun stug en tegendraads bestaan hun onverminderd staren in het zicht van de mij toegemeten jaren Daarom zie ik meer in dingen dan in mensen die een mens die in mij groeit in richting en in zwijgen naar hen toe. --------------------------------…

Het is niet de buitenkant, maar de binnenkant die huilt.…

Aan de buitenkant kan je het niet zien ik glimlach bovendien maar ik speel heel goed toneel want soms wordt de pijn gewoon te veel hoe hoog is vandaag je score ze willen een cijfer horen maar wat voor cijfer moet je je pijn geven vandaag valt er even niet mee te leven dus wordt het zeker een tien en morgen zullen we wel weer zien.…

Aan de buitenkant praalt een gevel de vertoning van een wijds gezicht, een indruk dat meer te denken geeft een statige laan met beuken zonder geborgenheid van blad draagt mee in het gemis, de nacht alleen als decor is mijn trouwste gezel.…

er stond een vogel op een paal één vogel maar en verder was er niets; ik telde overkanten langs de lijn- geen één hetzelfde slechts het zijn der bloemen kleurde vaag mijn tas verdroeg gestaag de zwaarte van een lome dag: haar buitenkant verstoft van binnen lag een oud gebaar zwaar ademend benam ik haar gewichtig wat er lag…

het wuivende bos tegen het kleurloos van schuivende wolken een wegstervende trein, weet je nog dat ieder van ons, hoewel onwetend, samen het verschil der delen, ons beider geheel onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift als ontmoeting van verlate tijdgeesten grenzend aan de binnenkant van donkerte geduldig onafwendbaar, verder dan de buitenkant…

Wij denken allemaal in dit treurige papengaaienland op het kerkhof van Penibel over de urgentie van het zwijgen noodzaak van de droeve stilte en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…

de aarde heeft op kleine schaal al korst verloren -geschatte maat- men pelt mij langzaam af en aan de buitenkant onstaan de eerste rafels aan de randen porie verdicht zich, huid wordt geluid en het licht vangt dauwtranen in de grijze morgen een visagiste kan gemist, dat heeft geen zin het beukt erin!…

Dus oordeel niet te snel over iemands vreugde of verdriet, want soms is de waarheid anders dan je aan de buitenkant ziet.…