Alle inzendingen over De ijsbeer

Perceptie, Preoccupatie, Préhistorie, Hij staat met niemand Quitte, is een ander woord in een Quiz, Hij Rekent en Rafelt, Sart, Sabelt, in Stenen Tijden, oh nooit op Tijd, hij Tikt weg, te zijner Tijd, Hij is Tragedie en Tranendal in één, Hij Uit zich in Uren, Hij Veert op, Vergeet-me-niet, Wijst op Wakkere Tijden, naar Xenofoben met o of X benen, IJsberen…

Onrustig en zoekend ijsbeer ik Op zoek naar kalmte en rust Een alles hatende blik Wat zal het zijn dat mijn woede blust? Mijn vuisten strak gespannen en alert Mijn gedachten die malen Hoe kwam het toch dat ik deze persoon werd? Ik heb geen zin meer dit te achterhalen! Ik kots van mijn gevoel, mijn zijn!…

De kerstdagen, de lichtjes de kerstzegels en berichtjes mensen op zoek voor sfeer in huis, hun tuin de kerstmarkt en de kraampjes je loopt er wat, je koopt er wat en intratuin verloot een kerstnacht tussen nep-sneeuw, nep-ijsbeer saampjes op een vacht In Lapland kun je in het echt in een slee achter een renddier glijen of brommend scooterrijen…

Welkom duister, oude maat Vertel mij hoe het leven gaat Met zware dromen weer een nacht doorstaan IJsberend toch weer slapeloos opstaan En de droom die ik zo graag dromen wil Ligt heel stil In een gebed van liefde De nachtmerrie waarin ik loop Zonder toekomst, zonder hoop Zoekend naar het kleinste straaltje licht Een huis, een…

Dit zout grieft mijn ziel en wonden, in deze ijskoude doortocht heb ik rijkdom niet gevonden, maar gestrand in dit afschuwelijk mooie sneeuwblinde land, waar het warme denken van onze harten, al bloedend in onze matrozen en stuurlui is gestold, in een duister zonder einder, waar slechts de angst voor ijsberen het land heerwaarts heeft verbrand…

Hij ijsbeert bedroefd op de laatste ijsbergen totdat hij mee zinkt...…

hij strekt de nek en spitst de neus hij woont in een mantel van vet omsloten door een vacht van gebroken wit die golft in de poolwind een straal tekent een scherpe hoek tussen driftend pakijs en de lage zon die hier geen sprankel verkwist dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed de moeder kruipt door een tunnel in…

De dag ijsbeert in de regen, marcheert over een druilerig perron op een ver en lege horizon gericht gedachten boemelen naar een bleke zon de passagiers tot niets verplicht stramme ijzers smelten samen tot slechts een optisch bedrog in synergie een plan te beramen met losse eindjes in hun zog de teugels strak in toom in trage cadans verdwijnt…

geboetseerd en voortgedreven door de noordenwind zeilde hij mijn raam voorbij te onrustig om te blijven verdween hij in het blauwe gat…

Je hebt hem weliswaar niet goed gekend, toch raak je van z’n dood ondersteboven. Je wordt ijskoud en wil het niet geloven, vooral wanneer je wat gevoelig bent. Ter opbeuring van mijn gekweld gemoed, komt er een standbeeld van die arme… Knut.…

“Ik, Willem Barentsz, keer mij in mijn graf. Op Nova Zembla doodden zulke beren mijn mannen, en nu hoor je lui beweren: “Wat lief….” Ik vind dat bij de beesten af. Bespottelijk, dat men zo’n beer beschut. Hier past mij slechts een welgemeend: “Da’s knut !”…

Als liefhebber van moeder natuur - en wie is dat niet? - schoot mij de Siberische opmerking van een der reaguur...eh...reageerders op het snelsonnet van Jan Bontje van vandaag in het verkeerde keelgat (zie aldaar) _______________________________ Met 'zijn' klimaat maakt Thierry ons niks wijs 'k Zag laatst een film van David Attenborough…

Heilbot in een kom gedaan sliertjes groen en slakkenhuis pompje blaast borrels uit buis ik staar haar als zij mij aan Kleine kosmos zonder kant achter is zo front als voor overheen en onderdoor wereld zonder scherpe rand Rondjes zwemmen naar belief gevangen in een atmosfeer van vredig achter uitkijk zwerven Tot het tijd wordt om te…

Een taart van ijsjes Smeltend in de Duitse zon Was het maar kouder…

wat vunzig en nukkig Maar toch zijn er ook wat excepties gelukkig Er zijn op een plaats waar de heuveltjes glooien Twee smoorverliefde bokjes elkaar aan het Vlooien die hupsen en springen zo fijn Zo licht en zo sierlijk, een circus in ’t klein Maar voor de show begint zijn ze niet te appreciëren In hun kleedkamer zijn ze nerveus aan het IJsberen…

Solitair sluipt ze over het ijs, honderden kilo's vet en spier, sterke klauwen, scherpe tanden op zoek naar een prooidier. Een rustende ringelrob, een felle aanval, botten kraken tussen de kaken van deze femme fatale. Maar dromend in z'n sneeuwhol, omarmd door zacht bevachte liefdevol witte poten, kan kleine Knut zich geen lievere moeder…

Wat leidt de mens nog in de goede richting? Het laatste postkantoor is bijna dicht Het Coca Cola-rood verdwijnt uit zicht En op de Nachtwacht schijnt nu LED-verlichting Maar één ding geeft ons moed en recht de rug De gulden komt weer bijna bij ons terug…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

ik wandel langs de graven alleen de drukte voorbij van de eendagsvliegen ik voel me verbonden met de overkant waar er rust is niemand me opjaagt waar is mijn hart dat geloofde in vriendschap voor het leven nu omgeven door een zwarte kleur de nacht valt vroeg binnen ik verdwijn als een stip in de duisternis mijn ogen vallen toe…

ik hunker naar de warmte de kilte brengt riltekens op lichaam en geest de winter duurt nu al jaren ik slik mijn gevoelens weg om de verkilling niet te voelen ondanks de slechtnieuwsberichten het sarcastische schrijven dat de tijd weer geen tijd voor me had telkens opgeschoven worden naar later het slot blijft vastgevroren achter de…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Verstikt op school. Maar popmuziek... We leerden meer van één zo'n lied dan van die onderwijzerskliek. Ik word weer jong en hoor de beat want wij capituleren niet.…

De ochtend grijs, de avond grauw; een dof bestaan, geen greintje glans en geen idee: wat wil ik nou? Maar ik leef op als ik met jou, al is het in het donker, dans.…

poëzie, voor sinten Valentijn en poesies, de boodschap staat in de vorm z’n gezag daarom zeg ik normaal de gedichten ge-dag vandaag, echter, overwin in mijn aversie doordat ik zo mijn gedachten op papier zet maakte ik zonet, mijn eerste snelsonnet…

Voor zoveel tranen achter het stuur bestaan geen ruitenwissers. Ze was gemeen vandaag. -------------------------------------- Dit gedicht komt uit de bundel 'scheiden voor vaders', het debuut van de Romein.…