Alle inzendingen over Dichter's dobbelste

Als ik eindelijk de kans krijg alinea's op u los te laten, gaat de microfoon plots met verlof. Zo kan ik doorgaan, zo kan ik doorgaan - tot ik ook eens bof: 'Literaire dames en heren, Tussen logische handelingen vond ik noodzaak en zin. Eigenlijk zou u moeten weten welke woorden hieraan voorafgingen.…

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

Dit wordt een tirade Tegen dichter's triade Een foutje, reageer heel relaxed Eenvoudig verandert men context. Kiespijn, of kies pijn Wil alleen mezelf zijn De dichter(es) echter wil niet Dat iedereen dat ziet. Eindelijk gebeurd, U heeft mij besmeurd.…

De ander leest naar R-E-C-H-T-S.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

ik leef met haar en kom ze tegen op elke plek waar ik maar ben en 's avonds zit zij in mijn hoofd veel dichter kan ik niet ik wijs haar af en toe de deur zodat zij wijken moet maar blijven ook en 's avonds heb ik dan weer spijt veel beter ben ik niet ik geef een naam en troost mij dan omdat ze mij zo eigen is een stuk van mij…

Tijd, korrelfijn als woestijnzand Sahara- land van oude farao`s korrelfijn de tijd woestijnland verdwijnt door kieren van mijn dichters hand…

Een dichter uit ‘s Hertogenbosch Dicht dagelijks met dichterlijke pathos Haast elke situatie Geeft je inspiratie Prikkelt jouw ethos. Als autodidact Dicht je het liefst abstract Deze soort poëzie Geeft je veel energie Een duivelspact. Maar onderbelicht het ultieme dicht is toch het sinterklaasgedicht.…

hij zet z'n stoeltje neer in het vroege zonnetje kijkt naar de mensen die ontwaken groet hen die zoal aan hem voorbijgaan op weg naar het sanitair sommige groeten terug anderen zeggen niets moeten wellicht warmlopen zo krijgt de dichter een goed beeld van de mens op zijn vakantiebestemming…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

Verwijzend naar de snelsonnet Top-10, Zien wij Aar Noordam boven komen drijven, Daar Arjan Keene actief is tegen vijven, Diens snelsonnet is ’s middags laat te zien. Proficiat voor ‘zondag(s?)dichter’ Aar, Die heeft het dankzij Arjan voor elkaar.…

Des dichters hoofd gelijkt een warre winkel als Malle Pietje's uitdraag-galerij.…

raam van mijn stille verbeelding mijn handen beven ik laat je niet gaan hou je dichter nog dichter van mij ?…

hoe onnozel is de dichter die zichzelf kapot schrijft bang is om een plekske kwijt te geraken aan de dichter die het meer verdiend ?…

Mijn bloeddruk is niet wat je noemt patent, Mijn lijstje met diploma ’s is vrij mager, Nu moet ook mijn cholesterol nog lager, Misschien ben ik wel virtueel dement. De ziekte komt steeds dichter bij mijn bed, Maar als niet-roker red ik het nog net.…

Soms zie ik spoken 's avonds laat op straat in een vuilwitte jurk jij die niet bestaat of mager in een pak van vooroorlogse snit mijn vaders gelaat of tot mijn schrik in een spiegelruit mezelf die verdergaat. ---------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

En 's ochtends zouden we paarse bessen kunnen plukken van de juboticoba - stam bij de goeroe discusieëren schuilen in de guaveboom tegen hitte van de middagzon met ons hart uit het noorden in het lichaam van de tropen met zuivere adem zonder pijn dichter zijn…

been gezet Maria huisde samen met de dichter In een der daksja's van Nataliia Dat maakte beider leven heel wat lichter Nog steeds kwam aan mijn bedevaart geen einde Poltava was nog maar kattegespin Alona zei, u moet de bergen in Naar Georgië, van verre en van heinde Daar moest volgens de overlevering Het geesteskind der dichter…

Maleisische moslim-mannen kunnen tegenwoordig scheiden met spoed door 3 sms-jes te sturen, mits genoeg beltegoed, mogen zij hun vrouw voor eeuwig verbannen Het verstoten via sms is nu erkend, dus legaal 't lezen van sms-jes is opeens 'n héél ander verhaal !…

soms kruip ik zomaar even in de huid van een ander ik voel dan hoe ik van binnen tijdelijk verander ik hoef niet verliefd te zijn om over liefde te kunnen schrijven noch hoef ik dood te zijn om als dichter bij de dood te blijven nee, ik ben niet invalide zoals ik laatst heb verwoord ik verplaats me in ander's gevoel dat bij dichter leven…

poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

geen woord in mijn kop nee, het zat me niet mee: ook mijn schrijfblok was op mijn brein dat maar zweeg nee, het zat me niet mee: ook mijn ballpoint was leeg wat had ik een pech nee, het zat me niet mee: ook mijn potlood nog weg zo'n hoofd dat maar staakt nee, ik zat er niet mee: toch een versje gemaakt…

oh ik geniet als ik u wanhopig naar het oude evenwicht zie grijpen apodictisch conferencier is de dichter een mol die 's nachts uw land openwroet en 's morgens staat u veranderd en bevreemd naar zijn nagelaten werk te staren het is geen kunst als stilstaand water diepe gronden te hebben de dode speelgoedpop met de gebarsten kop te strelen…

ik duik in jou, mijn dichter en waan me even je minnares op lippen zonder spreken een eerste geliefde bemint je niet beter zoals ik je stem onder het licht van begeren de roep naar geluk, het vragen naar’ t schoonste je aanraking zo zomers en teder ik murmel je ’s nachts in de lucht van mijn longen, kruip in je woorden om de…