Alle inzendingen over Dodenherdenking

In Bern staat een steen met opschrift op een begraafplaats oud en Israelitisch GOTT WEISS WARUM geplaatst door Myria Dreyfus gelovige een bericht in wanhoop gespleten vol onbegrip voor de Allerhoogste In 1944 na de slachting van Arthur Bloch haar man 16 april 1942 veertig jaar rond reizend handelaar in vee goedhartig vreedzaam en bedaard…

De stilte is indrukwekkend mensen in rijen achter hekken op een plein waar een enkel Geluid van een ambulance die stilte -zingend- doorklieft -dat maakt de stilte zo mooi- Plots een roep, een schreeuw die duurt en duurt, de gezich- ten blijven in de plooi, al zie Ik een enkeling opzij kijken. En snel verschrikt en paniek dan, een…

er knallen weer schoten diep in hun geest halen littekens open van wonden die eens zijn geweest duizenden armen staccato omhoog een schreeuwende leider uitzinnig in zijn betoog bloed aan hun handen befehl ist befehl wir wussten es nicht is één woord te veel maar ook vandaag brandt het blauwzwarte staal van een granaat in explosie…

de erevelden spreken wit op groen duizend kruizen voor vrede zij staan weer in het licht vandaag maar uit hun schaduw komen onbekende helden zij verhalen hoe het was te sterven zonder naam en pas zijn van alle jaren trotseerden de gevaren voor lief en vaderland streden voor vrijheid op hoek en straat tegen corrupte leiders van…

voor ons die zijn voor hen die waren voor ons allemaal vanuit verleden, heden & toekomst een mooi moment een mooi monument --------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan Minister Marja van Bijsterveldt, die voor het eerst in de geschiedenis van de dodenherdenking in Nederland namens het Kabinet…

Zovelen die hier waren zijn nu al heen gevaren, ze leven in het licht. Zovelen die hier streden of erg hebben geleden, ze leven nu in ’t licht. Zovelen die we liefden misschien ons ook ooit griefden, ze leven nu in ’t licht. Zovelen die hier straalden, die ons van God verhaalden, ze leven nu in ‘t licht. Zovelen die we eren, als…

het is de stilte die steeds leger wordt de spanningsboog is nu gevuld met heroïek en het romantische gebulder van kanonnen het moordend vuur en desillusie van verloren slagen zijn vergeten de echte pijnen van hun sterven willen wij niet weten het is de stilte die steeds leger wordt omdat vrijheid alle ruimte neemt de doden zijn geteld…

weer wordt het graf geopend luiden klokken hun herinnering de geur van oorlog ruikt naar vroeger met sporen angst erin de zwijgende minuten waren uren voor een kind niet uitgesproken woorden bundelden saamhorigheid in menig vaderlands gezin maar de betrokkenheid wordt langzaam sleets na generaties van herdenken is het doden wel geweest…

Op zaterdag 22 februari 2014 is dichter Leo Vroman overleden. Hij zou in april 99 jaar zijn geworden. Nu op 4 mei gedenk ik ook hem, vanwege zijn prachtige gedicht Vrede door hem God te laten ontmoeten! VREDE, GODVERDOMME VREDE... Op zijn leven had geen vloek gerust want na een moeilijk pijnlijke start ogenschijnlijk alleen nog maar zegeningen…

Geen vertragingen geen aangepast dienstrooster niets uitgevallen geen sneeuw, dooi of blaadjes op de rails Maar in Apeldoorn wel 2 minuten stilstaan om de gevallen oorlogsdoden uit de 20ste en huidige 21ste eeuw Aan het treintafeltje met koffie en koek werk ik aan de wereldpremiere van de muzikale vertolking BOMBARDE over het Bombardement…

Uit welk herdenkingsaanbod zou ik kiezen? Er dienden zich veel films en docu's aan Genoeg verhalen om bij stil te staan Al wou ik mij er ook niet in verliezen Toch was het, ieder aanbod ver voorbij Veel meer dan twee minuten stil in mij…

Op de vlakte is Vogelgeluid het enige Dat hoorbaar is, Van de vroege ochtend Tot de late avond in mei Wordt er uit volle borst Gezongen - dan stopt het, Stoffige banden rijden De verlaten heide op Er wordt gelost en geladen, Vogels houden hun mond In deze ordeverstoring - Vijftien knallen later Is het stil, oorverdovend stil…

Op 4 mei herdenken we de doden en slachtoffers uit de 2e wereldoorlog Om acht uur twee minuten stilte uit respect voor de slachtoffers van de oorlog Ik denk aan wat mijn oma mij vertelde Mijn opa was gevangen genomen en ontsnapt Van Arnhem helemaal naar Utrecht gelopen Toen zag mijn oma hem voor de deur met ingevallen gezicht en zijn tenen kwamen…

weer bronst en huilt de klok zijn klank van verre morgens zij vielen voor het knielen nu stilstaan is te laat het brons dat zacht herdenken huilde laat morgen toch bevrijding luiden…

Die vierde mei is niet aan haar besteed, Geen stilte, geen herdenking van de doden, Want zij beziet de wereld en haar noden, Er is fascisme, oorlog bij de vleet. Ik ben benieuwd, nu zij zo stellig praat, Of zij dan ook de vijfde overslaat.…

stille getuigen geworteld in verleden bloeien nu vrijheid [haiku]…

Iedere vierde mei, om acht uur in de avond Staat een politicus of bestuurder klaar Om ons te wijzen op het belang van de vrede Over de verzetsheld die altijd klaar stond Tegen de bezetters vocht, dapper maar Wellicht voor niets en dat komt mede Door de ontwikkelingen in deze jaren Extremisten die in woord en gebaren Duidelijk maken dat…

Ik heb mijn hoed afgenomen en neergelegd op het homomonument uit respect voor onze bevrijders militairen uit de VS en Canada Maar ook de directe oorlogslachtoffers herdacht vele onbekenden maar ook indirecte slachtoffers: Wijlen mijn vader Gerrit Jan Krediet (1908) 1944, opgepakt, getransporteerd, werken in Duitsland 1945, weggelopen en…

wet veracht en kromme wegen gaat in ziende ogen die geen stem hebben om te spreken Hier pleiten wij alsnog voor alle getroffenen: Weet dan dat Veritas regeert in de bezielende handen gebonden aan het verstikkende verdriet en de hen opgelegde wonden dragen Waar zijn ziel zonder ogen blijft, en zijn geweten geen wet wil kennen Dodenherdenking…

Wat doen we met die ene minuut van zestig seconden staan we allemaal even stil bij hen die de dood hebben gevonden? of leven we gewoon door en willen we alles vergeten van hen die hun leven gaven willen we dat nog wel weten ? 59 Jaar is het geleden dat Nederland is bevrijd voor velen lijkt het gisteren voor hen bestaat geen tijd. dus wat…

het is alsof de klok zich vierkant gedraagt, de vlakke noordzijde wankelt vol eeuwenoud zeer en koudt zich kouder naar gelang de tijd stijgt het zuiden donkert en flankeert messcherp richting het oosten, de brijachtige substantie vloeit de wereld rond en verlegt de evenaar die wij dragen in onze hand het westen gedraagt zich als een wesp…

als 'taptoe' en 'geeft acht' waren te horen om vrijheid en vrede die zij ooit bevochten om hen ook die toen dus het leven verloren en ieder jaar lijkt juist doordat die merel zo zingt dat die ruggen rechter zijn en de stilte stiller klinkt ------------------------------------------------------------------ (geschreven n.a.v. de dodenherdenking…

ontzette prooi wenende muren leed naamloos gebeiteld tot dodenwacht van deze kooi berooide horige in schamel boetekleed zingt nog het leven in uw ader is nochtans uw waakzaam kloppend hart volhardend in een ongekend verlangen - tartend vraatzucht van de tijd - of baadt uw ziel zich slechts in smart verzwolgen eer de vrijheid nadert Dodenherdenking…

bedreigingen aan deze regeringsploeg niet worden geaccepteerd, getolereerd U laat daarbij Uw spierballen zien U gooit er gerust en met gemak straattaal uit U Majesteit acteert in het nu, in het heden want ook U bent als Monarch onderdeel van de huidige democratie welke wankelt wat zeker ook Uw positie zal doen wankelen U sprak op de Dam bij de Dodenherdenking…

Je hebt het hart niet om de plechtigheid Vanavond op de Dam te gaan verstoren, Al zeg je dat ook ruimschoots van tevoren En breng ik best begrip op voor je strijd. Maar doe je dat op zo ’n gewijd moment Dan zie ik slechts de klootzak die je bent.…

Haar ziel heeft pijn, haar lichaam koud Een muur is om haar hart gebouwd Niemand die ze nog vertrouwt Ze heeft teveel geleden Ze kent de angst en voelt de haat Ze weet niet wat er komen gaat Gevangen tussen prikkeldraad Ze heeft te lang gestreden Het bloeden op haar lichaam -rood Haar vrienden weg, familie dood Ze weet waarom…

Vandaag rond acht uur voor heel even, Bezet een stille massa het Domplein. Waar morgen weer groot feest zal zijn, Realiseren we wat ons is gegeven. Duizenden mensen in de menigte klein, Proberen zich gezamenlijk in te leven, In wat voor velen slechts is beschreven, Waarom we zo vrij zijn als we zijn. Twee minuten, een trompet blaast uit,…

Een schreeuw vanuit het binnenste der aarde Die twee minuten stilte torpedeerde Een kreet die aan een oerangst appelleerde En op de Dam acute onrust baarde Gaf zó’n kabaal dat bij de sterke macht Al aan een tweede schreeuwer wordt gedacht…

Als ik morgen op het Rembrandtplein sta, sta ik ook in gedachten op de Dam, bij het Homo-monument en natuurlijk in Rotterdam, mijn zo zwaar gebombardeerde geboortestad en als ik daar dan sta denk ik wellicht alleen maar aan: mijn overleden vader Gerrit Jan, dwangarbeider (11/44) in Duitsland en na mei 1945 alleen teruggelopen; 36 jaar mijn…

Op deze frisse vierde dag in mei denk ik aan bloemen in de knop gebroken. Stil in het gras, van levenslicht verstoken, staan daarvan de getuigen, rij na rij. Wie mee herdenkt hoort straks bij 't ochtendgloren de vroege vogelzang met nieuwe oren.…