Alle inzendingen over Donkere Wolken

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

Daar stond je dan In jezelf gekeerd De toon in je groet was voor mij voldoende Afkeer volgde tegen mijn wil in Het had zo mooi kunnen zijn Maar donkere wolken En je harde stem Deden het fragiel verband Onmiddelijk breken Niets is meer wat het leek Je bent niet meer wie je was…

Donkere wolken glijden stil voorbij eventjes na het middernachtelijk uur Ik zie omhoog want de kust lijkt vrij uit te gaan zien naar het hemels vuur Wolken beloven in ’t nachtelijk ontij dat de hemel zich binnenkort ontsluit Ik sta even stil bij onze maatschappij en hoor van verre ‘t troostend geluid Donkere wolken boven dit tranendal als…

Chemokuur Vloeistof druppelt Belager neergeknuppeld Lichaam vol vuur AL vrezend hopen Veel volk Donkere wolk Vijand doorgekropen Zucht Adem afgesneden Hel betreden Ik vlucht…

huilende gitaar op een koele zomeravond warm kampvuur brandend naast mij witte halve maan achter donkere wolken magie verhuld in lichtjes sfeerportret van een prachtconcert uit mijn geheugen maar vanaf nu voor altijd in mij…

De wind waait over het land bomen buigen in overgave hun kruinen onder donkere wolken staat het riet langs de sloot te wuiven de wind zweeft verder over zee en draagt de wolkenmassa met zich mee.…

Niet in een glas water Maar op volle zee Bedenk ik mij later Het is geen storm Maar een orkaan Razend over de golven Het licht van de maan Donkere wolken Ik word voortgestuwd Het is niet op zee Deze storm die nooit luwt Maar in mijn hoofd…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

Wolken varen donker, Wolken varen licht, Wolken varen niet, Want de zon is jouw gezicht.…

Kleurenpracht, donkere wolken, woeste wind en snijdende regen. De zon waait voorbij. Lief groen, ik wacht.…

Maar, hij gaat weer weg, tot hij helemaal verdwijnt achter dikke, donkere wolken. Druppels, regen.... Zo is het leven ook met zijn vreugde en verdriet. Maar de regen zal niet blijven.... De eeuwige Zon, ligt in 't verschiet!…

Het stormt, gaat te keer, Uit onheilspellend donkere wolken Daalt onzichtbare neerslag O zo pijnlijk in dit Zielenlandschap neer - Wat er in mij omgaat Dat ben ikzelf niet, Dat zijn onbenoembare kanalen Die ontembaar in mijzelf Rond willen dwalen…

in rood ben je opgekomen uit donkere wolken van je dromen zij lichtten op in alle kleuren tot waarheid ook jouw ochtend keurde jij ontblootte om warmte te vangen weerscheen later rood in een eerst pril ontvangen…

vol overgave lig ik in het rulle zand langzaam varen donkere wolken voorbij waarachter een sterrenhemel schuil gaat voor de kust knipperen lichten groen en rood geduldig wachtend op wat er komen gaat…

Maar de donkere wolken in de verte nemen eerst nog even de vrijheid haar overvloedige water te schenken aan de gouden rivierstroom heel ver aan horizon.…

verdriet verstikt vanaf vandaag schrijf ik de zon terug in mijn leven jaag donkere wolken opzij maak plaats voor wat geluk en zie vroege lentebloem toont haar kostbare inhoud hoopvolle bode…

de dagen veranderen zolang corona niet verslagen kan worden ons tot een ongrijpbare vijand geworden die als de schaduw van een donkere wolk de hemel bedekt de dagen veranderen zolang corona niet verslagen kan worden als in een oorlog die niet is verklaard in gehoorzaamheid aan elk bevel…

Wervelwind in mijn hoofd Echo van het verleden Van zoveel moois beroofd Terug in de tijd gegleden Donkere wolken vullen mijn ziel Regenbuien veranderen in stromen Langs mijn kin zout als de zee Verdronken in vervlogen dromen…

Donkere wolken geven gevoel een ander geluid. En als het licht komt sta ik onder een waterval van opperste bezieling.…

zwart krullen donkere wolken geen zilveren lijntjes boosaardigheid sluipt in als egoïsme opkruipt ademhalen benauwend is huiveringwekkend de stilte die valt als woorden genegeerd worden een deur knalt dicht keukenkastjes klapperen storm op tilt…

Nodig ben je zondagsdroom tussen de regen onder donkere wolken denk ik aan je het wordt toch niets dan lege ruimte het aantal spiegels blikt hardnekkigheid en achter heimwee groot verlangen ben ik bij je denk ik te kunnen achterhalen, of aanvaarden dat dromen over jou en langzaam ouder worden.…

Ze liggen altijd op de loer destructieve krachten in scheppende momenten een donkere wolk boven kolkende blauwe zee geselen stormwinden waait creative energie nijgen vlinders bloemen open verspreiden een zoete geur…

toen het fundament voor twee geliefden niet verankerd bleek op een stevige basis van wederzijds respect kwamen er scheuren na de heldere uren kwamen donkere wolken waar was jij bij hagel en blikseminslag? strovuur doofde wat rest is geblakerd zijn…

donkere wolken pakken zich samen de lucht kleurt bijna zwart je weet dat je een keus moet maken het wordt duister rond jouw hart luister niet naar jouw omgeving niet naar haar en niet naar hem ben eens wat liever voor jezelf luister nu eens naar jouw eigen stem ben niet bang voor die beslissing hak die knoop door verzamel al…

Voorbij donkere wolken gaan. Gedachten zien verdampen, tot zuivere levensenergie. Tot ware liefde. Voorbij zorgen, haat en pijn. Naar waar aards bewustzijn, ons aardse lichaam overleeft.…

Donkere wolken Die de nacht dimmen Een eenzame ster Wordt gesmoord Zonder één spoor Zonlicht Een woord zonder betekenis Maneschijn Vervaagt met de herinnering Aan jou Regendruppels Verdringen mijn blinde tranen Het donkere pad Verslindt mijn toekomst Ik ben het, alleen Verscholen in de schaduwen Mijn handen reiken Naar de dageraad…

Haar liefde zo sterk zij zo breekbaar zo broos lichtvoetig haar tred in haar toren van ivoor droomt ze van een wonder zijn woorden strelen door donkere haren de wind doet ze lokken draag geen sluier het zou zijn alsof de zon nooit meer scheen zich zou verstoppen achter donkere wolken zo schrijft hij zijn naam in haar ziel…

Donkere wolken trekken al samen nog voordat de zon heeft geschenen door die wolken was zij alweer verdwenen kreeg geen kans om warmte te geven aan het meisje dat zo zit te beven aan haar die het juist zo nodig heeft zodat ze weet dat ze nog leeft zich kan koesteren aan de warmte van een vriend die juist zij zo verdient het mag niet zo zijn…

licht in, licht aan de duisternis valt in daglicht valt weg en de zon kust de zee sissend valt een vlammend betoog mij ten deel, licht uit donkere wolken, oplichtend water de dag gedoofd een verschil van dag en nacht…