Alle inzendingen over Donkere Wolken

Eens sloop zachtjes de winter in mijn leven Met kille handen om mijn hart en kou die donkere wolken bracht Het wisselen van seizoenen Verloren in de tijd Langs mijn gezicht sijpelen natte tranen Misschien zal eens De zomer wederkeren Misschien zal ik eens Opnieuw gelukkig zijn…

Donkere wolken, zonsverduistering dagen die geen licht verdragen in de stilte van de nacht ruik je zijn adem proeven lippen zilte zee fluistering in de wind liefde is wijsheid het geduld van een moeder een bloem in de knop een roos die steeds opnieuw weer openbloeit…

Voor mij mag de zon altijd schijnen hij laat mijn klachten soms verdwijnen het is z'n heerlijke warmtebron ook al mag ik niet in de volle zon maar het maakt mij vrolijk en blij ik geniet van dit jaargetij de donkere wolk wordt langzaam roze ik krijg via natuurlijke weg een metamorfose!…

Het gevoel is er niet meer Liefde en afkeer bestaan nog wel Maar worden niet meer herkend, Alles oogt vlak en gevoelloos Donkere wolken jagen door het brein, Slechts een spaarzame lichtstraal Brengt nog wat verlichting En dan vanuit het niets Staat er een woord op, Ik herken een woord van trouw, Van mensenkind ik hou van jou…

Een donkere wolk, boven mijn leven. Langzaam drijft hij over mij heen. Door mijn eigen kracht gedreven, als een zwaar blok aan mijn been. De zon zal voor mij ook schijnen, een enkele straal valt op mij neer. Hoewel ze soms ook weer verdwijnen, Zijn zij mijn grootste drijfveer.…

Langs de velden Gewas in bloei Mijn ogen dik Mijn hart vermoeid Donkere wolken Kou in aantocht En ik heb spijt van wat niet zijn mocht Hoe laat ik mijn hart verdragen Wat ik mezelf heb aangedaan Hoe bepaal ik wanneer 't genoeg is Wanneer ik in rust mag verder gaan…

Plotseling verdwijnen er wat donkere wolken als er een beetje zonlicht tevoorschijn komt omdat de wind een handje helpt. Ja eindelijk, langzaam maar zeker drijft de orkaan over en kan ik mijn hart weer voelen.…

Regen hing er boven de haven van Honfleur De donkere wolken -blijkbaar- nog niet klaar voor het vallen Deuren van de hemelsluizen nog in het slot Je schrikt je kapot als het dan zover is Het schijnend gemis van paraplu en regenjas of cape En alles wat water heet blijkt zich samen te ballen wij worden werkelijk…

als wolken verschijnen voor een ondergaande zon je lijkt te verdrinken in een plas wat ooit als een druppel begon donkere wolken zich bijeen pakken zwarter dan je ooit vermoeden kon bedenk dan...…

Donkere wolken verschijnen. Kleuren verdwijnen. Dikke druppels spatten uiteen. Waar ga ik heen..? Ik verlies zicht. De deken van regen zo dicht. Even verroer ik mij niet. Wacht ik tot jij mij ziet. De regen, de wolken, het duister. Ik luister… Je vingers haken zich in die van mij. Je bent dichtbij. Maar toch, zo ver weg.…

zij greep een donkere wolk tijdens zijn vlucht door de lucht verijsde de druppels hagelde ze wit uit aan de zwarte kant van de dreigende bui nog scheurde spanning zijn bliksem langs kartelige randen om in donder te aarden zij lachte in een vals zonnemoment regenbogen dichterbij kleurde zo dit schouwspel voor mij…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

ik stond bewegingsloos met boven me een donkere wolk wat toen de deur dichtdeed. ik werd weggedreven in een doodskleed en werd gillend wakker in een soort vacuüm ruimte waar nog geen blad of een vlieg binnenkwam, en deze keer stikte ik dus.…

ik regen slechts een kleine bui mijn neerslag treft een enkeling tel mijn zegening naast donkere wolken weet mijn gouden rand aan de zonlichte kant wat lucht en ledig is maakt geen succes mijn waarde is het groeiproces dat oplicht in weerkaatsen dank aan allen die ik zo heb mogen raken…

uit donkere wolken vlagen traag de regenschermen daglicht kan het leven even niet beschermen troost zich met een lange nacht wacht tot kou en stilstand zijn geweest maar mensen vieren feest uitbundiger dan ooit met kaarsen bomen en midwinterdromen laten zij de zonnewende in de langste nacht weer komen…

Snelle auto's grote plas vele druppels op regenjas paraplu's vliegen in de wind flinke plassen stampend kind donkere wolken volle maan vroege avond lichten aan kachel hoger winter pret en vanavond vroeg naar bed…

Donkere wolken in de Balkannacht Boven op de grote Zwarte Berg Speelt Sinaasappel met een voetbaldwerg Het veld is hard, de focus boterzacht De smaak van sinas wil niet overtuigen En citrus valt, loodzwaar en zonder kracht Voortijdig door de mand; wie 't laatste lacht Kan dinsdag na het eindsignaal pas juichen…

Wanneer de zon wijd strekt en de hemelwitte wolken wiegen zie ik dwarrelende stukjes tekst heel vredig, zoals zij vliegen maar dan komen donkere wolken de teksten worden waziger stukjes papier beginnen te kolken en de wolken worden baziger regen komt naar beneden denderen stukken tekst regenen kapot niemand die het redden kan…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

Het water rimpelt de wind die zucht donkere wolken pakken samen zit onweer in de lucht Vogels schuilen, hij neemt voorzichtig haar hand begint het zachtjes te gieten samen door liefde overmand Rennen zij samen onder de grote boom beschermt hij haar liefdevol schrikt zij wakker uit haar droom…

De oude Ierse kerk op de oever langs de rivier onder een donkere wolken hemel is in het verstrijken van de uren vervallen tot spinrag en stof van het mediteren van de monniken resten nog verbleekte gebeden Eeuwen geleden gesproken gebeden om het verdeelde leven dat aldoor één is te helen Een zonnestraal golft door het raam…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

Onder de donkere wolken, van onze teleurstellingen, wachten ons troost en hoop. Onder de golven, van ons alledaagse leven, stroomt onze liefde. Onder de spiegelingen, van onze illusies, wacht ons het wonder, van de werkelijkheid. Wacht ons ons trouwe leven, dat geen einde kent, geen begin.…

Wringend en onheilspellend, donkere wolken van een opkomende bui, of pletsende regen. Daarna een kleurenspel zovele kleuren door elkaar. Een wonder om te zien, een boog van mijmerende pastellen. Ze smelten samen, van licht naar donker. Zij spannen zich uit, ze rekken zich, van de ene kant naar de andere.…

Soms zo mooi Soms zo lief De bladeren die groener worden De bloemen die weer lekker ruiken en kleuren Maar wat nou straks als de bladeren gaan vallen En de het donker wordt En koud En de wind gaat waaien En de donkere wolken komen Hoe hou ik me dan vast aan dat fijne uit de lente En het fijne uit de zomer Hoe hou ik vast aan mijn geloof…

Wringend en onheilspellend, donkere wolken van een opkomende bui of pletsende regen. Daarna een kleurenspel zovele kleuren door elkaar. Een wonder om te zien, een boog van mijmerende pastellen. Ze smelten samen, van licht naar donker. Zij spannen zich uit, ze rekken zich van de ene kant naar de andere.…

Donkere wolken jagend door de lucht voor een opzwiepende storm haastig op de vlucht de atmosfeer onheilspellend zwaar beladen de temperatuur daalt vele graden hoog in de hemel verschijnen aarzelend wat kleuren ik zie het vol ontzag gebeuren omhoog kijkend naar de regenboog sta ik met God, oog in oog…

De donkere wolken stapelen zich in hoog tempo op de wind wakkert aan de regen striemt tegen alle ramen van auto's en huizen aan de storm kondigt zich in volle hevigheid aan. Mijn lichaam mijn lichaam roep ik in doodsangst en niemand luistert ik blijf ontluisterd achter. Ik ben weer dat kind dat de hand van zijn moeder niet vindt...…

muisgrijs het asfalt dat aan de horizon samensmelt met donkere wolken hoge bomen staan levenloos langs de kant kale takken grijpen naar de wind zwerfvuil draait rond de as van het onzichtbare en baant zich 'n weg naar boven er valt 'n onhoorbare stilte die nog lang na zal echoën in de schemering…

de lelies bewegen zich wiegend vogels die tegen de wind in zingen maken de pijn wakker donkere wolken trekken de hemel dicht er welt een traan achter mijn oog ik wankel en hurk in de rechter hoek van mijn kamer met het duister om mij heen ik sta op en kijk naar je brekende handen lief ze hebben de kleur van…