Alle inzendingen over Door diepten

Een warmte in diepte onontkoombaar. Verlangen naar jou onbegrensd. De liefde in deze vorm zo helder. Fluisterend ik hou van jou onbeklemd.…

In een vloed van verlangen Ontstijgt ze het water- Het water, Met zijn peilloze diepten Zijn kolkende krachten Zijn bruisen En koestert zich in de warmte van de zon.…

Diepte in hart en ziel. Iedere adem is een verhaal op zich. En elke stap een dichter bij het licht.…

Opnieuw de diepte wil op zachte zeebodem verraderlijk en muisstil nadert gevaar.…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

draagt de wind onze schepen uiteen of tot elkaar wat de zee zegt: ík draag de schepen maak de wind geen verwijten want dát ben je zelf kom, spiegel je in mij ik zal je de diepte laten zien de kleur van mijn hart blauw als de diepte van de hemel waar het paradijs verborgen ligt…

Er komt een man aan En die man dat ben jij Er komt een man aan En die man die is vrij Je moet het wel geloven Je ziet het in zijn ogen Alles wat hij doet maakt je vrij Hij neemt je mee Neemt je mee Naar de diepte van de zee Hij voert je mee Voert je mee En die diepte geeft je vree Er komt een man aan En die man dat ben jij…

Schreeuwend Schoppend Slaand Sloeg hij om zich heen Eindelijk breekt zijn verdriet open Uit de diepte omhoog Door verleden en heden En ik zal er zijn Om hem te helpen…

terwijl ik sprak over diepte bracht jij me tot ongekende hoogte je liet me daar zwevend hangen in roze wolkjes ongetemd verlangen…

zijn dichtersziel draagt verte - ogen om traag langs de vloedlijn te lopen diepte van’ t leven is hem gegeven al heeft hij het liefst gladiolen…

achter het frêle vlies herkent een voelend oog de geladen diepte in vibrerende stemmen het is blindelings gewaar van een gescheiden epiloog…

ik heb die ogen gezien, groen als de zee ze had geen been om op te staan maar danste met schelpen in haar hand en in de diepte van haar ogen zwom een zeemeermin naar sprookjesland…

Existentiële diepte Die van onwetendheid Aan elkaar hangt - Je lacht, mens, Hard en radeloos, Om die ander, Of om jezelf - Zonder te weten Waar je het over hebt…

heen, dieper Nog dan waar De diepte niet meer is - Nu samen, nog, omdat Onze liefde nog niet Is uitgewerkt…

koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

De diepte omhult zijn naaktheid. Bitterheid verzwelgt de doorn in zijn oog.…

Hels is zelfs het helste als er treden rijzen uit de diepte maar de metselaar knecht blijkt te zijn van duivelshanden die poreuze stenen bakten en de trap omhoog toch na is…

op de zee een oosterzon lichtzinnig duiken gitten golven onder hun schuim door in de keel, daar valt het water stil en grondt de diepte -------------------------- uit: 'Grondzee', 2001.…

Vele soorten angst Kende ik al in Mijn leven Maar doodsangst, Wat is dat - Ik voel wat Het zijn kan Als ik in dat Gat kijk, In de diepte Waar niets meer Is en waarin ik Onzichtbaar klein Verdwenen ben…

Nu de hemel hierboven Niet meer bestaat, En allerwegen Wordt doodgezwegen Omdat we bang Zijn voor elkaar Wordt het tijd De hemel te zoeken In de diepte Waar niemand ons kan zien…

Ik heb aan de afgrond gestaan, Omlaag kijkend naar een oneindige diepte. Ik keek over mijn schouders, Maar ik zag enkel gestaltes in de verte. Ze liepen zonder omkijken van mij weg.…

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…

Zij hoorden de diepte van de Grand Canyon.…

rots is vervreemd alle pogingen maken weinig kans verzegelde verzen hurken bij het hoofd er is een diepte die het zicht ontneemt totdat het hart blijvend is verdoofd…

Rimpelend wateroppervlak Draaiend bewegen Af en toe een luchtbel Langzaam verdwijnen In diepte en duister Laat los Laat maar gaan Het is goed zo !…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

Teken mijn ziel Met oogpotloden Die hun kleur onttrekken Aan de immense diepte Gevuld met Mijmeringen en dromen Teken mijn ziel Die ik zelf Lang geleden En voor eeuwig Ben verloren…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

Je gezicht is als een doek van een schilder vol emoties je handen zijn zacht als frisse rozenbladen je mond oneindig als de horizon in de verte maar je ogen, dieper blauw dan de oceaan, nemen me mee naar een diepte waar ik verdrink……

ik zie hem lopen langs de muren van de stad de man en zijn accordeon de ogen in zich zelf gekeerd Naar de diepte van zijn buik waar heimwee woont Het leven tekent ons denk ik terwijl mijn blik in hem gevangen blijft híj is het landschap van zijn innerlijke wereld waarin ook ík míjn diepte zie gevaarlijk en onvoorspelbaar dát is…