Alle inzendingen over Door diepten

ik volg de grelle lokstem van uw leden en uw lijf in brutale glooiing op mijn stee ongehinderd door fatsoen en diepte u bent een eindloos lekker wijf…

Accepteer alles wat je nu bent en ga door met jezelf leren kennen waar je jezelf nog niet kent en maak de meest zinvolle reis naar je eigen diepte…

Is haar diepte mijn diepte? Ik voel me onpeilbaar, onbegrijpelijk alleen. gd…

toen de nacht hem in haar armen sloot gonsde zijn ziel van woekerende kleuren als een lichtstraal stapte hij door het raam strekte zijn armen naar alle zijden uit hij zag de breedte van het wolkenpad al vroeg herinnerde hij zich de diepte van alles de onzichtbaarheid…

Het platform onttrekt de leegte uit mijn overige eenzaamheid in diepte isoleren mezelf ingekeerd Neem de stap naar de diepte waar leegte hopelijk wordt opgevuld met het ijzer dat onharmonieus zijn kou niet overbrengen kan Wacht ik nu in het donker op de volgende trein die mij eindelijk naar huis brengt Rijd me open Alstublieft…

Wat bedoelde je toen je zei: diepte dat is een woord voor wat ik nu voel - diepte. Er vloog een kleine groep ganzen over, een ijskoude glasheldere hemel in december.…

Ik val in de afgrond Jouw hart is het einde Het wereldse voorbij De wereld is verlaten Alles staat stil Liefde is geweest De diepte van jouw ogen De schittering van je lach Lieten mij rennend vallen In de afgrond Naar verlangen…

diepte schuilt ook het ravijn…

Roer ruisend door riet Genaakt blazer de diepten Waar taal tekortschiet.…

de dichter stond op in mij door de tranen heen huilde en gaf betekenis aan de diepte van mijn verdriet…

Ik luister goed Naar de fluistering Uit de diepte Die helpen mij Richting te geven Op de weg Die ik te gaan heb…

Met open ogen springen van de brug in de diepte van jou natte wereld in het duister blijven kijken met de kop omhoog happend naar lucht zwem ik zonder bandjes weg van de vlammen…

willen halen, Bodem van geestelijke diepte…

Plant fontein scheut die schiet straal die spat tempeest over alle diepten storm over alle vlakten wilde rozelaars waaien stemmen van elzekoningen bloot Diepste verte verste diepte bloemekelk die schokt in de kelk van bei’ mijn palmen en lief als de madelief Als de klaproos rood o wilde papaver mijn…

of al die dingen wel bestaan Zo opeens en onverwacht zo plots in de diepte van de nacht heb je je vleugels uitgeslagen...…

bedekkend vlak waarbij diepte oppervlakte is…

Waar diepte onpeilbaar is wil ik staan. Met waarheden sta ik op gespannen voet. Met zekerheden kan ik geen genoegen nemen. In het geloof kan ik onmogelijk geloven. Onmogelijkheden mogen waarheid claimen. Over onbegaanbare wegen wil ik gaan. Waar diepte onpeilbaar is ga ik staan.…

diepte ik klim omhoog in bomen van de hemel ik draag jouw kleren naar de was.…

Keurende ogen peilen de diepten van een hart. Zij peilen met diepte, die met een beetje van dit en een beetje van dat meer wil wezen dan een verkeerde start. Een onvergetelijke ervaring die vanuit de ogen zijn weg vindt in daar waar warmte klopt voor een ander mens. Onuitwisbaar ogenblik voor de zoekers zonder enige grens.…

, Licht in haar hoofd is zij bij de val in de oneindige diepte, Oneindige diepte geen beeldvorming als er geen einde is, Geen einde als er geen begin is, Alles begint bij mij wanneer ik mijn hand reik naar het meisje dat valt in de oneindige diepte, Als een spin in het web vang ik haar, De klok der tijd begint te tikken bij de eerste aanraking…

Zuiver lieftallige parel groeit zacht genietend gedragen door de waterfee in onmetelijke diepten van mijn liefdeszee.…

Zuiver lieftallige parel groeit zacht genietend gedragen door de waterfee in onmetelijke diepten van mijn liefdeszee.…

als het oude blad in de rivier dat na een plotselinge storm weer ongenood naar boven drijft zo drijven zinnen door mijn hoofd ze haken vast en maken nog geen ruimte geen licht om helder zin te geven aan de tijd * ik twijfel of het ooit zal lukken het oude eerst te laten zinken zo zonder hulp van jou jij die mijn diepte hebt gekend…

De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…

de mens een echo in diepte, in leegte kaatst klank en weer kaatst trilling buigt vervormt verstomd…

langzaam zoals de overgang van de schemering naar de duisternis langzaam de diepte in steeds verder naar beneden totdat je niet meer verder kunt de bodem is bereikt kan dat niet wat sneller?…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

Zwart als de dood, Als je samen met je lotgenoot de duistere diepte ingaat. De diepte waar iedereen naar raadt, Maar die diep van binnen gewoon zwart is.…

en klaar duid dat waarvan je zelf de bodembereikbaarheid ziet waag je anders aan zo’n diepte niet mooie maar gewaagde sport dichters die diepzeeduiken…