Alle inzendingen over Draak OR dralende

Draken die elk vuur verwensen. Lachende kabouters die lachen om mensen. Kinderen die niets meer wensen. En niemand gelooft meer in sprookjes omdat ze steeds beginnen en niets meer veranderen.…

kaarslicht in pompoenen spooknacht van Halloween heksen en draken die door het luchtruim zweven griezelende monsters huiveringwekkende dracula' s en vampiers die van schrik doen beven…

Volle melk van draak Traan van maagdlijk riddersbloed Liefste over den dag Drink op mij kerlen En ik zal zijn wat ge zoekt wees rat in mijn val door schimmelkaas beneveld hihihihi…

Jan de fantast aan de drank Hij had het gemaakt En dan pas bedacht Een donkere dag Een heldere nacht Er stonden paleizen Met zilveren daken Maar in de ochtendmist Waren ’t heksen en draken…

Zo'n zomeravond, uithijgend klam en nauwelijks gekleed nog wegvloeiend naar nachtkoelte waarin het trillen boven akkers en velden wegsterft de leeuweriken wegvleugelen een maan aanzwelt dralende slaap zich schuchter aandient In die sluipende schemering verschijnt ze, sluimerend zonder uithalen of grootse gebaren spreekt fluisterend woorden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Een kinderarts uit Hoevelaken kreeg met fabeldieren te maken, want op een consult schrok hij zich een bult: die kinderen leken wel draken! ---------- ...bijna 80% van de kinderartsen heeft met agressie van patiëntjes of hun ouders te maken...…

Ze steekt, als ooit de hofnar, welgemoed de draak met politieke poppenkast. Of wil ze met dat luttel aantal bloemen het unie-toekomstperspectief benoemen?…

Ik snap het wel, die lichtjes wijd en zijd waarmee men huis en have heeft behangen. Ze spreken van een diep doorvoeld verlangen naar vreugde, vrede en verbondenheid. Genoeg gemauwd. M’n kip wordt koud.…

we ruzieën met mekaar steken de draak samen uitdagend, telkens weer is hij een klasse apart praten en zwijgen lachen en brommen, aantrekken en mekaar afstoten toch een man van mijn hart…

als korrels zand glip jij langzaam tussen de vingers van mijn hand spoelen jouw laatste woorden weg als de zee vervaagt in 't zand zoek jouw ogen in de sterren vertroebelen wolken mijn zicht regent het tranen uit de hemel hoe het in de verte weerlicht reinigt water al mijn zorgen dralend spoelen ze in de zee zie ineens de sterren staan…

ik leg de weg naar berusting slenterend soms dralend af gaandeweg begon ik aan wat ik nog niet eens zo lang geleden later noemde het is het afscheid van hoge woorden en vervlogen jeugd van het ongrijpbare verwaaide leven van verloren dromen het is de onbekende weg die me in het duister tasten laat naar barsten en scheuren in…

kraaien en een vallend glas brengen je terug naar de lege tafel alles heeft zijn uur je loopt achteruit meter voor meter neem je afstand van de draak de kruimels op de lege tafel het huis de vlinderstruik langzaam laat je jouw wereld los…

De Irakese draak met zeven koppen die zich verschuilt in onderaardse krochten wordt door St. George met heldenmoed bevochten. Diens drieste overmoed is niet te stoppen. Maar als een kat die negen levens heeft weet je toch nooit of hij het overleeft.…

Hij houdt zijn adem even in dan, even dralend bij de poort waarachter al het andere is, besluit hij, ('hartstikke bedankt'), dat hij zijn eigen weg moet gaan, ons, die het weten kunnen, latend bij waar wij ook weer waren.…

de marges van de cyber zijn van het wel is altijd niet geposte gevoelens gedachten niet gebonden aan laat staan geposteerd als werkelijkheid alles illusoir adres identiteit controleerbaar van waarheid van zachtheid van rekkelijkheid ontdaan ‘t is de kreet van zintuiglijk beroofd berooid het klotend krijten van de gevoelsproleet…

De gloed, het vuur, de warmte, het uur waarop gebeuren moet door eenzaamheid gevoed Gebroken, woest en overstuur werpt hij een grote wolk van vuur Een hoge gil verstomt terstond een vrouw ligt zielloos op de grond Door pijn en woede destructief maar tevens kinderlijk naïef drukt hij zijn neus tegen 't slappe lichaam en zoekt en vindt…

Draken , in de schemering ging ik temmen . Handvol tamme kastanjes bracht ik voor je . Onbekende scheppen met de leegte van de nachten beladen, in jouw haven liet ik zinken. Roze orchidee met mijn handen maakte ik weer levend.…

Het grijpt als lopend vuur nu om zich heen Uit onvermoede en verdachte hoeken Men zal nu serieus z'n heil gaan zoeken Voor een Chinese draak zo snel ter been Hij spuwt zijn vuur zolang het virus wil En zet de halve zakenwereld stil…

zijn muil wijd open gesperd, de ogen diepliggend in het karkas dat leeft en wordt gevreesd, de aarde schudt haar reeds tot hol geworden buik leeggezogen en onthutst schreit moeder Gaya, er is niemand die haar troost, de draak heeft haar genomen met zijn diep gebrul niemand die haar temt, in de boeien slaat of haar woede verstaat hij…

Maar een bezoeker zei 'k heb 't al gehoord Een heel voorname is hem toebedacht Ooit leefden pa en ma in Myanmar En nou is hij een kleine draak, 'Nagarr' Dat krijg je, met zo'n adellijk geslacht!…

Thebe waaruit een manvolk wies kerngezond van lijf en leden dat was een mythe, vroeger, lang geleden nu treft een draak opnieuw en verandert hen in stenen kabar angin, lopend vuur is sneller dan het kwaad…

Ik zaaide tanden van een draak en oogstte mijn eigen eenzaamheid.…

Hisashi is kort maar op geen enkele wijze klein zijn lach flitst als een laser over de dansvloer zijn sax lijkt wel een zilveren draak die uit zijn mond vliegt: brullend en fluisterend rokend en brandend. Hisashi is groot en altijd prachtig.…

ze lacht licht smalend draait zij haar hoofd naar mij zegt dralend op lijzige toon doe niet zo mal natuurlijk weet jij al hoe ik over jou denk wat ik van je vind heb je voetstuk gepoetst en gepolijst ja af en toe gekust nog zijn al jouw talenten niet ontdekt dagelijks glinstert er een nieuwe steen aan de kroon die jouw genen…

ik wist deze mist lichter dan die jij mij ooit in zicht hebt gegeven zij straalde in duizenden partikeltjes die dansten op een dralende melodie van stilte bekende vormen gaven het knus warme beslotenheidsgevoel in hun demping van alledag jouw mist is beklemmend met het unheimliche gevoel van opgesloten zijn waardoor de blik…

zij hamert nagels aan jouw doodskist terwijl jij de nieuwe auto uitpakt dralend sluipt zij om je heen de toon bepalend waarop gezongen wordt doch zing niet vals dan val je genadeloos in haar web van onvree waar ze je ongemerkt klein houdt, jou steekt bij tij en ontij wat je doet wringen in onmogelijke bochten vlijmscherpe tongriem maakt…

Mijn dochter kan niet zonder haar knuffel En elke nacht gaat ze met ‘m naar bed: die trouwe hond die ze al jaren heeft, versleten, maar toch niet te vervangen Mijn zoon kan ook niet zonder een knuffel Elke nacht gaat hij er met een naar bed en of ie nou een schaapje of een draak heeft, voor mijn zoon zijn ze zo te vervangen…

Mijn dochter kan niet zonder haar knuffel En elke nacht gaat ze met ‘m naar bed: die trouwe hond die ze al jaren heeft, versleten, maar toch niet te vervangen Mijn zoon kan ook niet zonder een knuffel Elke nacht gaat hij er met een naar bed en of ie nou een schaapje of een draak heeft, voor mijn zoon zijn ze zo te vervangen…