Alle inzendingen over Een grijze dag

en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte loon. En 'k schreide zacht wijl sinds wij beiden scheidden geen warme hand mij leidde bij mijn dwalen, mij die alleen zo droef ben en zo zwak.…

Maar in de radeloze uren voor elke nieuwe grijze dag, dan lag hij in de nacht te turen en haatte wie er naast hem lag. Ze hebben nooit op haar geleken, ze zijn gekomen en gegaan. Ze hebben nooit op haar geleken, dat heeft hij zich nooit toegestaan.…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

O kind, hoe zacht zijn nu de grijze dagen, Hoe zoet van vrede en rijpe droom vervuld, Hoe licht is 't nu verlangens last te dragen, Nu steeds het zeker weten ons omhult Dat ge eens, als antwoord op mijn huivrend vragen, Naast mij 't nabij geluk beschreien zult.…

Het is een grijze dag vandaag - pilarenbijterwolken Willen als ik hun agonie sinteren vallen leren Maar moeten voor de donder dieper zijn te klein Ik kabbel als te kleine golven aan mijn eigen oppervlak Als hout gekloofd tot aan de nerven Sterker na het kleine sterven Zo moest ik dieper zijn Ik moet ontwennen aan dit bloed met botten…

de dag staat aan het raam een grijze vrouw met vermoeide ogen de dromen liggen bijna afgedraaid tussen de lakens een laatste restje zoete sluimer uit de diepte komt langzaam het weten boven drukt op mijn borst de grijze vrouw van weer een dag…

Op deze grijze dag het is bijna half elf verhuis jij van de boekenkast de vrijheid tegemoed de blauwkartonnen doos, waarin jouw as gevat is in een urn verpakt in canvas tas, wordt door de jongste zoon gehangen aan het stuur zo fietsen jullie samen nog één keer langs de weg die vroeger zo vertrouwd was wanneer het visseizoen begon…

Een troosteloze, grijze dag De wind waait zachtjes, Boze wolken overschaduwen alles Ze omarmen een waterachtig zonnetje De zon, eenzaam en alleen Hoog, ver weg van het leven De bomen, als lijfwachten van de aarde Rivieren, gevoed door de tranen van de lucht Beekjes, kleine metgezellen van de grond Klaterende, eindeloze watervallen Spoelen…

Jij kunt ook nu al eenzaamheid wegsturen grijze dagen omtoveren in gouden sieraden dicht op de huid te dragen als filigraan medaillon en vooral de extra etensborden met liefde vullen.…

eindigt zo met een receptie Dan is die natte grijze dag voorbij Bevroren golven spoelen rij na rij Gelaten druipt ze af na zijn inspectie…

als het grijze mij bedreigt de wind me naakt dwingt verlies ik elke dag een beetje meer tot ik uitgebloeid voorgoed mezelf verzwijg…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

je zit voorover in je stoel op wielen hangt zwaar naar voren in je slaap de nek valknakt haast los van boven de rug daaronder als van een bultenaar het grijze haar nog deftig in de krul de handen rustend de polsen zwaar zo zit je lijdzaam al de uren vol en telt heel stil de grijze dagen rond wacht dapper met geduld op ons en rijgen zich de…

" ...Hij was vier jaar en reed de ganse dag Zijn Märklinstoomloc met de rode wagen Het spoor vond hij terug op grijze dagen Als hij weer droomde dat hij oma zag Bij Voorburg, waar de tram door stratensleuven Al piepend voortgleed langs de Leidse vliet Die blauwe tram, ach, ik vergeet hem niet Al word ik negentig of tachtig-zeuven.....…

Dan een grijze wolk.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

soms staan woorden zomaar op worden tonen omlaag gedreven weerloos ondergaand door ruwe klanken de onmacht is oud en niemand kan horen hoe het zwijgen verstijft zich ophangt in waterdunne schaduwen uitgestoten en niet langer aanwezig stroom ik over slaande rotsen wanneer mijn hart de schaamte grijs houdt…

Nu aai ik door jouw mooi gesponnen grijze haren, terwijl jij mijn spinnenweb wat meer begrijpt. Ben gaan houden van je mooie stem, van je fratsen en verhalen. Zie je liggen in je witte hemd, en andere composietmaterialen. Geef je een kopje koffie. Je bent dankbaar, voor het tasje troost.…

Ja, die grijze haren, Die vertellen je leeftijd in jaren. Jammer als men dat gaat bederven, Door ze in allerlei kleuren te verven, Het blijft een wonderlijk ervaren.…

Er groeit in mij 'n grijze boom van verdriet, 'n rot gevoel, wat niemand ziet. Het regent in mij, het regent dat het giet en 'n ander hoort het niet. Maar vanmorgen, serieus, stak er 'n takje uit m'n neus.…

Het land is gehuld in een grijze deken iedereen is somber en straten zijn grauw de stralende dagen zijn snel verstreken onbewust gaan mijn gedachten naar jou ik gaf je de beste jaren van mijn leven ondankbaar nam je alles van mij aan er is niets van die jaren overgebleven alleen een herinnering die ik moet doorstaan niet eenvoudig te vergeten…

Avonden van grijze saaiheid onder het schijnsel van een schemerlamp. Gesprekken gaan vaak over hetzelfde; blinken niet uit in hun originaliteit. Plichtmatig wil men wel weten hoe het met de ander gaat. Maar belangrijker is de vraag, wat zullen we vanavond eten; en hoe de voetbalclub er voorstaat.…

Pas een nieuwe baan, en vandaag een grijze haar: er verandert veel!…

ik heb het grijze opgezocht om mijn kleurloos leven wat meer inhoud te geven me opengesteld voor alle sferen en stemmingen om andere tracés te proberen tussen wit en zwart kende ik de contrasten in grijs voelde het wat onzijdig zonder richting en houvast gleed ik weg in naamloos zonder evenbeeld ik bleek te week en verdronk…

De grijze wolken zijn hetzelfde als toen ik je voor het eerst zag en we zoenden, alsof er niets natuurlijker was dan vrijen, op een grijze miezerige dag de liefde bloeide. Met ritmische tussenpozen aangetrokken het verlangen van je verwarmende lichaam aanraken zoenen likken strelen in rust liggend bij elkaar de dag de liefde bloeide.…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…