Alle inzendingen over Een grijze dag

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

Ik drink mijn dagen weg, de werkelijkheid hoeft voor mij niet meer. Ik blijf zweven tussen dag en nacht, de dagen vervagen in een grijze mist. Ik slik mijn geluk, wanneer ik dreig te verstikken in de mist. Nu hoeft het niet meer, ik heb mijn weg gevonden.…

jouw kleuren nu de dood er met jou vandoor is kleur ik je levend iedere dag opnieuw om je niet op te laten gaan in grijze vergetelheid…

Er zal een dag zijn zonder dollen. Ongemerkt sluipt hij binnen. De dag die met speels gemak het kind verzuipt. In de grijze stroom meegesleurd zijn alleen gedachten aan stoepkrijt nog gekleurd.…

Mist Geen kleur Geen verschil Grijze brei Geen vooruitzicht Malen en Meer malen Dwalend op een vlot En geen oevers meer te zien Geen nacht en geen dag Geen leven meer…

Elke druppel Pijnigt mij Elke dag weer De grijze lucht Klaart niet op Nu niet Morgen niet Maar ik weet Uiteindelijk zal het stoppen De regen Voor altijd Dus ik wacht Ik wacht…

De laatste dagen zilveren het grijze aan je slapen bewust over de houdbaarheidsdatum heen gedragen in het nieuwe nog onbevangen reikt een kind een suikerspin aan allen die het vragen…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

Ons leven duurt maar even. Allemaal gaan we dood. Koffie laat ons leven.…

hoor reeds de vroege vogels zingen en hier en daar een haan die kraait een boer die vlot zijn akkers maait ja, niemand kan zich nog bedwingen geen vuiltje aan de grijze lucht enkel maar wat stapelwolken die groeperen gelijk nomadenvolken doch, ze slaan weldra op de vlucht want bij het krieken van de dag in het laatste donker van de nacht…

grijze wolken belagen voortdurend de lucht dulden haast geen zomer horen niet waarom ik zucht en brom dompelen mijn hunkering naar de zon in eindeloos doorweekte dagen…

Maar alles is toch goed nu, ook het falen dat wegen kan en zwaar moet meegesleurd, want morgen komt een nieuwe dag, nog vol beloften van geboorte, helderheid en klare klanken. Leg alles nu maar neer in overgave aan de Ene die genade is.…

als strak gespannen snaren reiken reuzen hemelwaarts begrensd slijten schimmen - in de massa grijze - geroutineerd hun dagen regen spiegelt strepen vage vegen tegen glas…

In het ritme van de trein ben ik vertrokken Volle zalen, powerpoint en koffie koud Zo koud, uit de automaat gekomen Ik die hier zit dag te dromen Groei zo langzaam oud Grijze sokken…

Jaren gelee, hadden we een baaldag ingesteld door weet ik wie, dat is niet meer van nu, geen inhaalslag maar wanneer ik buiten zie: Wil ik subiet die baaldag weerom, want het weer, liegt er niet om het is kommer- en ook kwel dus geef op die baaldag- en doe 't snel want hier, word ik humeurig van.…

Een dag gewoon een dag, zoals iedereen die wel, beleven mag, zo'n dag een doodgewone dag, zou ik zo graag meemaken, als het mag? Een dag: zonder angst op ellendig nieuws, een dag zonder pesten of anderszins, een dag, waarop iedereen lacht, een doodgewone dag: als dat mag?…

Als ik al wat ik verwachtte van het vers vergleden jaar vergelijk met het gebrachte dat ik dag op dag ervaar, vormt ook het meest wèlbedachte maar een kleurloos commentaar. In het grijze niet bij machte te schilderen hoe wonderbaar, als volmaakt het meest vertrouwde, ons ensemble zich ontvouwde.…

Dit is de dag van de herfstkleuren van de kleine grijze miezerregen die zachtjes mijn gelaat beroert mijn geest verdwaalt zich zoals mijn voeten dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij doorheen de grijze mensenmassa onzichtbaar, geruisloos ik ben een geest, een fantoom Ik ben alleen helemaal…

de houten schildersezel heeft kromme dagen gekend een groen landschap op zijn grijze rug ooievaars achter de heuvelmaan en bittere verf op een studiedoek vol ambachtelijke smurfen en lachende zwervers…

Als ik diep wil schokken diep van binnen wil huilen het wil uitsnikken van verdriet dan zoek ik op YouTube naar orgel-improvisaties met samenzang niet ritmisch dan voel ik zo sterk er is niets veranderd en er zal niets veranderen ik troost me met het lef dat ik dat leven aan durf ook al vinden velen dat het wel met me meevalt…

Ze stond daar in de schaduwzij ver weg van het schools gedruis Ze paste er gewoonweg niet bij ze was ronduit een grijze muis Haar wereld aan de binnenkant verborg ze voor ’t vreemde oog Voor het oog was ze transparant doch zij was muisje regenboog Eenzaam en aan de schaduwzij scheen wat ieder van haar dacht Maar elke dag sierde een bladzij…

Andere dag: alleen grijze vrachtwagens op het dek. Mannen in grijze uniformen. Een wijd open mond die onhoorbaar iets roept. Dat is oorlog. ----------------------------------------------------- Uit: 'Dooltuin', 1995.…

het is weer zo'n grijze-grauwe zondag een dag waar niets hoeft, maar alles mag achter pc, mailen en telefoneren nieuwe spelletjes proberen tv is ook iets voor zo'n luie dag boer zoekt vrouw is wat ik zag morgen weer een nieuwe dag op het werk na onze doorstart staan we weer sterk…

in de luwte van Oktobers' dagen schaduwt zij een onbeminde vreemdeling vlak hellend grijs boven de stad een tal van achterlichten blikt op al wat vergeten is of verlaten, grijze kragen, sleetse dagen Berlijn volop onbekend is onbemind in het kielzog van reclame en de wind? de wind waait voorop...…

Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof het de laatste zou zijn Echter haar ziel alleen weet Dat ze uiteindelijk overstag moet gaan Maar voor ze zover is, heeft elke dag een zon Neemt ze dagen met een lach Niet eens een grimas, en de rest; Wilden dat ze dat ook konden!…

Het antwoord is luid en duidelijk nee, we hoeven niks en dus: halen we de decennia even terug, hebben een baal-dag dus. Zooo lekker.…

De dag van somberheid is het vandaag, stel bij 't buiten zien domweg de vraag: wat viel je 't meest op aan vandaag? Licht is het amper geworden, druilen, regen, mist een dag die je heel snel moet vergeten, zodat voor je het wist: morgen misschien de zon zich weer laat zien?…

niet openbaarde: De grijze, die zijn dorpje nooit verliet, Had daar gezwoegd, bemind en liet er 't leven; Waarom hij leven moest, dat wist hij niet: Gij waant u, zwerver, boven hem verheven...…

de mist maakt mijn woning slechts de stilte komt door de muur watervogels spelen in de tuin kaneelriet staat in het ijs van de vloer vissen zijn schichtig onder glas grijze vlekken op het zand nu nog stille witheid en zwijgen straks een vol strand met welvaart open vensters en deuren waardoor de onrust naar binnen tocht…

Verbazingwekkend werkt het muizenbrein: Zo bleken laatst een aantal grijze muizen Bereid te zijn hun hoofdmuis te verguizen Omdat die muis opeens te grijs zou zijn. Nu is een nieuwe hoofdmuis aan de beurt Die uiteraard weer net zo is gekleurd.…