Alle inzendingen over Een reis door nacht

Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen. Een reis gaan maken, 's ochtends vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen.…

De maan, in al haar glorie laat zien, dat morgen na een heldere nacht: de zon zich wellicht wederom laat zien.…

Jij bracht mij weg in de nacht en jouw spijt zeulde koffers naar het laatste perron. Het was een feit, de terugweg was al kwijt, toen jij besloot dat deze reis begon. Jij hield mij vast, zoals jij dat niet kon, terwijl de reis in volle vaart verliep. De aantrekking, zij is er, gaat nog diep, maar ontladen zal zij jouw hart niet meer.…

die ik, zonder bezeren, wil uitvouwen tot een zachte bloem of een sneeuwengel in het allermooiste van de nacht voor haar, eens zo open, zodat ze weet dat de reis niet tevergeefs was…

Ons moedig de nieuwe dag Toeroept hoor ik van mijn Metgezel dat ik bij het Begin van mijn reis naar De eeuwigheid niet bang hoef Te zijn, want liefde regeert In haar, en als je gewoon Meebuigt met het graan in de wind kan er Niets misgaan, raak je niet van de wijs En heb je, net als ik, Een behouden reis…

Eindeloos lopend door het leven Op zoek naar een reden hoe we hier terecht zijn gekomen waarom we hier zijn Al deze vragen dwalen door onze gedachtes Nog steeds op zoek naar antwoorden......…

grijze dagen blijven knagen aan die uren overdag waarop je nergens een sprankeltje zonneschijn zag. maar gelukkig komen er ansichtkaarten van oud-medewerkers met zonnige groeten van ver over de zee , die verjagen de donkere wolken , heimwee en verdriet overdag! hopelijk kan dat ooit voor de zwaar getroffenen nu. hoop! investeringen…

Soms ga je gewoon weg omdat je ook gewoon terug wilt komen die plaats weer kunt zien met nieuwe ogen in glasheldere kleuren het is gek maar alle mensen zijn ook ineens anders bovendien hoor ik hen in mijn dromen praten ruik ik vertrouwde geuren raak ik opgetogen al reis ik van plek naar plek o ja dan weet ik zeker…

Zoet is de liefde zo blij als een bij nectar van bloemen een geschiedenis ontvouwt zich land ademt regen onder wolkenverhalen geeft ze hem een stukje toekomst om zijn reis te vervolgen tegendraads komt hij bij haar in veronderstelling van gedachten rust in de hangmat als liefde blijkt te zweven stilte van de nacht.…

Toen 't groeiend ijs, het dreigend Rif, En de onbetrouwbre luim der winden De schaar, vermoeid van 't werk des dags, In banger nacht geen rust liet vinden! 't Zuidwesten vulle, op uw bestel, Het zeildoek aan de Britse masten, Geplant in 't Neêrlands zeekasteel, Dat Sonda's golven sinds omplasten.…

een boek een kaars een wijnglas de duisternis slaat toe een zuchtje oceaanwind niet moe ik reis door de ruimte trotseer alle gevaar mijn kleine zachte kustlicht brand maar kringlicht in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen zo verglijden uren cirkel warme gloed is ‘t de wind die bomen ruisen doet kringlicht…

Er zijn vele soorten merries de meest voorkomende is die van de nacht, niet lopend op 4 benen, maar zo eentje die meestal wacht: tot je diep in dromenland bent. Zo sta ik in de lift, die "stil" valt op een ongelukkig moment, niks geen vier benen, 'k sta er op slechts twee.…

Vannacht was hier de Dood, maar niet voor mij. Ik wist hem in mijn slaap en ik ontwaakte. Ik ried hoe hij de ander daar aanraakte en hem het zwaar vermoeide hart stil lei. Gespannen keek ik in de duisternis en luisterde naar waar hij was gelegen. Er was geen enkele schemering van bewegen, geen ijl gerucht, geen lichte fluisternis. De kamerdeur…

Ik ga op reis en ik neem mee.. Uit uw jeugd kent u het vast nog wel De eerste zin van een bekend herinneringsspel Ik ga op reis en ik neem mee.. Het is duidelijk, enkele reis Naar de hemel? Het paradijs? Ik ga op reis en ik neem mee.. Alle momenten van mijn leven Van grote vreugde, verdriet van even Ik ga op reis en ik neem mee..…

Zonder fantasie stelt doodgaan niets voor, anders -- gaat het om alles.…

een reis duurt korter met de wind in je rug een reis vangt niet aan met je rug tegen de muur met je rug tegen de tijd heb je niet gereisd je reis is het begin van het verdwijnen in het landschap…

Het was bedoeld ter integratie vroeg me hardnekkig af waarmee had zojuist de achttien jaar bereikt de reis naar Friesland was voltooid we waren een zwembad aan het graven maar het uitdiepen voltooide zich niet er moest opnieuw worden gegraven heimelijk in de nacht in de provinciestad om het dagelijkse grondwater te ontzien.…

Verloren tussen woorden dwaal ik als zilverwezen door het diepe donker van de nacht op zoek naar dromen in de hersenspinsels van jouw gevoel reis ik oneindig streel ik de verloren stemmen van gedachten met liefde in mijn hart voorbij de tijd van klokslag twaalf zal ik wachten op een teken van bestaan…

Het is vandaag die dag Die dag die nooit meer hetzelfde zijn mag De dag dat jij jouw reis hebt voortgezet aan die andere kant van het bestaan Aan de andere kant van de maan En zie ik in de nacht de maan dan zie ik daarin jou De vrouw waar ik mijn leven lang oneindig veel van hou…

Veelzeggende lichtjes Schitteren aan de hemel De nacht als een donker laken Gespreid met veel liefde Zonder een greintje spijt We begonnen aan een reis En voelden de warmte Uit het hart van de aarde Met het witte licht van de sterren Voelen wij ons verbonden Met elkaars ziel Na 33 jaar niet uitgeblust Maar één persoon geworden.…

Wie schijnt de zon en laat de maan toch niet vallen omdat hij teveel met de sterren bezig is Wie reist een vers en laat de zin toch niet vallen omdat hij teveel met de woorden bezig is Ach schrijf me een zonnig vers met woorden die de nacht met sterren verlichten als de maan zijn zin verloren heeft tijdens de reis…

Ik wist het, maar kon je niet zeggen dat je onverwachts op reis moest een dief in het holst van de nacht me achterliet met te veel vragen Heb je niet meer kunnen vertellen hoe ik me met je verbonden heb in gedeelde tijd voor je zo verdunde je huid steeds witter werd Je ging als een luchtvaartballon dreef weg omhoog in de lucht zonder geluid…

Je lippen lijken een lijntje te trekken onder het woord lief in de verhalen van je aangezicht mijn woorden tasten in teruggehoudenheid gemanteld door jouw halfbekende planeet uit elk gaatje in je blik ontstijgt zijn kernen een vreemde warmte ik lijk erop te drijven geen slag, geen stoot gewoon mezelf, zonder te zinken naar…

Op het bed een koffer met open mond, vol verlangen naar de reis en angst voor de bestemming. Alles wat ik erin stop met er straks weer uit, alsof wat nu nog komt nooit zal zijn geweest.…

Ochtendnevel, halve huizen halve schapen Rode zon kleurt het water Ganzen ondernemen een vroege tocht Een verre bestemming doch vermaak kleurenfoto siert de krant Eerste halte, boerendorp frisse gezichten geur van de ochtend 7 fietsen in de vouw Laatste halte in zicht mensen ontwaken boeken slaan dicht mystiek neemt plaats voor…

Kom met me mee naar gouden horizons naar witten stranden en helder water Kom met me mee in dromen gevoelens in leven Kom met me mee Kom als jezelf En blijf...…

verbeten vlucht ik weg weg van het vertrouwde op zoek naar horizon wars van bekend en eigen alsof duiken in het onbekende diepe van een vreemde zee een zelfverloochening kan zijn bijna verdrink ik in het ritme van een vreemd volk tot ik mezelf weer ontmoet in een geluid van thuis…

Als de weilanden Langs mij voorbij gaan Opweg Naar mijn ouderlijk huis Laat de trein Mij terug denken aan het verleden Waar de kindertijd ongerust Haar weg baande naar het heden Kijk ik naar mijn toekomst Als een ver verlangen Waar de trein zal stoppen Op haar bestemming…

Een lange reis begint vaak zonder plan. Dat geldt misschien ook voor het hele leven. Het ongewisse is een oer-gegeven. Onvoorbereid, verdwaald, daar sta je dan. Een tweesprong, ramp, geluk of simpel pech, een innerlijke koers wijst me de weg.…

Een leven is zo groot als een lichaam dat trager in bed zakt. Vlak boven de grond. I Ik wil voor haar een tekening maken. Wat zal ik tekenen, een zee? Hoe berekenend moet ik zijn. In de weigering van haar voet zie ik steeds meer dan traag bloed alleen. De aderen en de vaten vernauwen zich naarmate ik haar dichter nader. Een kind,…