Alle inzendingen over Een waas

Adem draagt een waas van kilte en ik voel hoe herfst mijn lippen raakt aarzelend gelijk een blad niet wetend waar te zweven een moment slechts maar genoeg om stormen te verlangen…

Als kind werd ik met regelmaat geslagen Als tiener werd ik continu gepest En positief op HIV getest Ook moest ik grote armoede verdragen Het leven wás dus al niet je van hèt En nu hang ik al uren in dit net…

verover de leegte in een stenen woestenij treed buiten de gebaande paden van een bloeiende boomgaard poog te verdwijnen in het wiegende korenveld voer het scheermesdraad naar de bodem van je hart zie de wereld door een waas van tranen…

als in een waas zag ik je lachende ogen schaatsen van gezicht naar gezicht voelde ik je lichaam vlinderen tussen de mensen kinderen nog in de diepte van hun blik flarden van je stem hoorde ik wit miezeren in de mist van mijn gemijmer en rimpeling van volk suisde door jouw fladder als wollen pluizen op rijm zo kwam ik je tegen…

een zoen van jou en vooral geef nonkel Jan nu zijn houten pijp dan krijg jij een zoen en jouw ezel ook jouw Boudewijn appelbaas uit 't land van Waas…

naar je ogen ik zie je hart en ziel ik leer je te begrijpen langzaam krijg je kleur je laat me nadenken mijn zwart-wit bril verdwijnt de wereld krijgt weer kleur een witte waas onzichtbaar voor zo velen voor mij zo speciaal want mijn leven heeft weer kleur gekregen voor jezelf en de wereld blijf je een witte waas niemand ziet je…

er was een waas van bloemig zijde het rood was feller dan normaal groen schikte zich tot beide zich vonden in een bacchanaal men smeekte om wat libido dat zich nog moest ontvouwen op een gehuurde video voorzien van wulpse vrouwen…

Nevelige waas bedekt de ochtend met natte dauw reeën lijken te zweven, vogels fluiten met ontzag bederf geeft mulle aarde in het bladrijke pad en tussen de bomen hangend op het vochtig gras, zo zacht legt de stilte een laagje rond de tederheid van de dag april toont haar laatste stuipen met reeds bekoorlijke lentekleuren en tussen…

Ik ben alleen, kijk in het rond, ziek van het geluk van anderen, zien het niet, roze waas, verkleurt de wereld. Als een mist voor de ogen, beslagen brillenglazen. Ik alleen zie het, vrij van de kluisters maar gevangen in gedachten onderga ik het leven, een beproeving zonder beloning.…

leven de toekomst is pas morgen nog vers zonder zorgen Geniet van elk moment want voor dat je het weet is het een herinnering die vervaagt De tijd vliegt dus leef vandaag Hoe moeilijk het ook is geef je verleden een plaats je kan niet leven in een mistige waas…

sluier jouw droom in een waas vol tranen breek het verdriet dat langzaam vergaat omhels de lach die jij nooit zult verliezen maar die even verscholen jouw droom verlaat…

Gordijnen sluiten zwijgzaam als een waas voor mijn gedachten en de stenen bouwen zelf een muur rondom mijn hart. Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

Er schijnen oude helden terug te keren Van Klukkluk tot aan Freddy Mercury En zo verwart men nep met nostalgie En imiteren met reïncarneren Maar ongeacht de grime of wat ze zeggen: Hoe alles wás blijft zeer van die ver wegge…

Steeds formeert het wezen van de mens zich opnieuw Hij kan niet lezen wie hij wel / niet is Voorafgaand aan de openbaring is zijn daad getoetst, zijn doel verraden Onze waarneming verkeert in een waas van uitkomsten Ik bespreek mijn wetenschap liever gelaten……

Dromerig koester ik ieder moment, alles lijkt gehuld in een waas van pasteltinten. En de wereld is als klei zo kneedbaar. Maar het tegendeel is waar. Niet als riet zo buigbaar. Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…

ik zag je gaan door de betraande waas van afscheid nemen kus en handendruk al lang voorbij alleen maar wij en jij die droomde er was geen wakker worden in confrontatie met het definitief van einde de overgang was toen de laatste adem floot die fluweelzacht stilte sloot…

Halfvol leeft de fles naast zijn handen, de lege hebben zich op de vloer gevlijd Helderheid al lang voorbij zweeft hij een waas door de ruimte het opstaan wankelt valt terug naar het gevulde glas en valt in slaap…

Dat tere lichtgroen dat oplicht onder het zwakke schijnsel van de lantaarn in het eerste morgenlicht Een waas van knoppen staand op knappen Dat tere lichtgroen dat oplicht onder het eerste morgenlicht van de jonge lente Vasthouden De tijd stilzetten…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

de koelkast wás leeg en is nu vol maar voor hoelang? kort natuurlijk, dat kan niet anders.…

Iedere dag opnieuw Slaat zij met bonzend hart En zeer onvaste vingers De kranten door In een waas de zwart- Omlijnde advertenties De zwarte rand De zelfkant van teloor Gegane mensen Iedere dag opnieuw…

Opeens bedenk ik dat je niet meer elke dag in mijn gedachten woont alleen soms nog opduikt als een druppel regen die tegen het venster tikt en ik wrijf een opening in de waas van herinneringen laat je binnen in het huis van heden alleen ben ik nooit meer…

Soms wilde ik dat ik kon vliegen, als een waas, als een elf helemaal losgemaakt van mezelf. Soms wilde ik dat ik kon vliegen, als een held en iedereen stond van mij versteld. Soms wilde ik dat ik kon vliegen, over de wolken, over de huizen zonder ook maar mijn gedachten te hoeven napluizen.…

Bij het woord Rubik krijg ik een rood waas. Nou heeft er een in nog geen vijf seconden De oplossing van Rubiks Cube gevonden, Maar zoals steeds is er baas boven baas: Ik krijg die met een simpel handgebaar In nog geen tel volledig door elkaar.…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Eerste lentedag ik heb naar je uitgekeken verlangend naar je licht naar het geluid van vogelzang Eerste lentedag glimlach van de natuur Eerste lentedag een waas van groen over de bomen In bloesem geel en roze nog in knop Eerste lentedag glimlach in mijn hart…

Die wás een vriend van mij.…

De zee is vlak en grijs Slechts een streepje stroom glinstert bij de boei Dan schuift een witte waas breed als de horizon over strand en stad Gumt lijnen uit Strijkt alles plat Ik ga naar huis Sluit de gordijnen om zelf ook te verdwijnen…

corona wás natuurlijk geen complot die lijpe leraar, hopeloze sul van wetenschap en wijsheid geen benul gepast bestreden - voorwerp ook van spot een nieuw probleempje voor die nare nar: hoe word ik weer complotten-rising-star…